EENIGE HERINNERINGEN VAN PIM MULIER.
„Ik rappeleer me", zei wijlen de ouwe heer Eduard Barnaart, als-ie n
verhaal begon (en hij kon vertellen). Nu ben ik ook al aardig op weg naar de
bedaagde kant van mijn innings en ik zeg hem naIk rappeleer me enkele
notoire gebeurtenissen uit m'n voetballoopbaan. Vreemd, dat je je zoo weinig
herinnert uit die 40 jaren, die ik nu achter m'n brunette aanloop.
Ik herinner me nog heel goed, hoe ik, het was de eerste of de tweede
keer, dat ik in het Nederlandsch Xl-tal zat, links gezet werd. Dat was benauwend,
want rechts of center, dat ging, maar links? Laat ik kort zijn. We hadden juist
één goal noodig. Ik kreeg 'n dot van n kans en schopte er naast. Ik ben den
volgenden dag onder het bordje op 't Zandvoortsche strand gaan zitten, waarop
stond: „Hier worden ezels verhuurd." Die goal vergeef ik mezelf nooit.
Ik rappeleer me 'n inter-scool-match in Engeland, waarin ik 13 tries maakte
en een veteranen-match te Gouda, nu een jaar of 6 geleden, toen wij als de
gevreesde „Mispels", „de Afbraak" of zoo iets dergelijks „De Goudsche Voetbal
bond", met een select Xl-tal uit drie clubs, uitdaagden. Toen die wrakke ziels-
getimmerten (Maarschalk vooral doet het als veteraan, hij is subliem, lijkt 80)
met weifelende haardosschen en grijze voelsprieten, slobberbeenen en gasboeibuikjes
binnensloften, zag je in de oogen van het Goudsche Xl-tal en hunne op leedver
maak beluste supporters 'n reflex van ongedrapeerden angst, afkeer en medelijden.
Na de rust echter kwamen de roestige scharnieren uit den slaap der eeuwen, het
oude pekelvleesch kreeg 'n derde jeugdbevlieging en de Goudsche oetbalbond
werd gesardineerd met 31. Daarop sloften wij weer huiswaarts. Het was zalig.
Ik rappeleer medat ik te Nijmegen op m'n 49ste jaar tweemaal 'n soort
bekeuring aan m'n sloome pantalonnetje kreeg wegens te ruw spel. Ik had op ouder-
