VIJF ZWARE JAREN
JsJU ik mij neerzet tot het schrijven van een korte inleiding tot dit boekske en nog
eens de jaren 1919 24 de revue laat passeeren, denk ik onwillekeurig terug aan
hetgeen mijn vriend Jan Pater destijds, na het verschijnen van ons jubileumboek, in het
H, B. S.-orgaan schreef
HF. C. degradeert dit jaar, maar na
lezing van dit boek weet iedereen, dat het
maar voor kort zal zijn. Dit krachtig ver
bond sterft niet!''
Ik moet eerlijk bekennen, dat hij één der
weinigen (o.a. Geert Nijland in 't Handels
blad) was, die zich zoo over onze toekomst
uitlieten. De meesten hadden in gedachten
ons graf al gedolven.
Goddank is 't zoover niet gekomen
Toch was de toestand heel wat donkerder,
dan we nu wel beseffen en had ik niet durven
hopen, dat onze dierbare club zich zoo spoe
dig uit het moeras zou weten te redden.
Wel degradeerden wij ten 2en male, maar
't bleek slechts een listige manoeuvre te zijn, die den stormaanval op den „le-klasse -burcht
vooraf ging.
Twee kampioenschappen in successie bevocht ons
keurcorps en in 1923/4 wapperden onze kleuren weer
van de tinnen van 't Stadion, 't Sparta-kasteel en andere
bolwerken.
Zonder twijfel vormen deze beide jaren van succes
vollen strijd eender mooiste tijdperken in onze H.F.C.-
geschiedenis.
Toen ik dan ook eenige maanden geleden in de
H. F. C.'er las, dat ter gelegenheid van het 45-jarig
bestaan geen festiviteiten gehouden zouden worden, heb
ik eenerzijds in stilte onze bestuurderen geprezen voor
hun zuinig beheer, maar anderzijds gemeend, dat ieder
clubman bij dezen mijlpaal toch wel graag eens even
zal willen stilstaan en terugzien op hetgeen door ons
le elftal bereikt werd. Daarom besloot ik tot de uitgave van dit boekske, waarin ieder
lid onzer vereeniging, dat daartoe den lust gevoelde, iets schrijven kon, terwijl een en
ander door mij slechts gerangschikt en met foto's aangevuld werd.
NICO.
