- 138
Waardig te zijn nog haar plaats in Neerland's Voetbal-Walhalla.
Lachend banen de spelers zich door de clubenthusiasten
Om zich door douche en Bart weer nieuwe kracht te doen geven,
't Hoogste woord heeft hier Jaap en Arie staat maar te lachen
Mies bevoelt zich de leden, mankeert er nergens een stukje
Terwijl Karei berekent hoe nog 't kampioenschap te halen,
Draven kellners met thee en and're onschuldige vochten.
Buiten voor het buffet staan enkele oude getrouwen.
Een „H. F. C.'ertje" smaakt, en dubbel na een succesdag!
H. F. C.—Sparta.
Zwaar wordt er gedelibereerd: naar „De Hout" of naar „Brinkman'?
Want na zoo'n dag past een waardig besluit met een rustig festijntje.
Op zijn tijd is een feest zoo geschikt om den band te versterken,
Die de leden tot vrienden vereent. Want hoe zeer verschillend
Op elk gebied wij ook zijn, laat ons eensgezind zijn en blijven
In onze trouw aan de Club, aan de fiere blauw-witte kleuren;
't Wit van 't amateurisme, dat hoog wij steeds moeten houden,
En het Blauw, het teeken van trouw bij alle gebeuren,
Zoo in dagen van smart als ook in tijden van voorspoed.
Leve de H. F. C., „The Good Old", for ever and ever! C.
Gé redt, terwijl de mascotte 't geval rustig aanziet (seizoen 1924-'25).
