144 -
fouten, die zijn impulsieve natuur hem somtijds hebben laten begaan. Maar het is niet
meer dan fair om hem in dit boek recht te laten wedervaren, voor zoover als nood
zakelijk mocht zijn.
Wanneer wij, als het ware achteruitgaande, van Karei s handelingen teruggaan
naar den oorsprong van de handelwijze, naar de gedachte, die er aan ten grondslag ligt,
dan komt het er niet op aan, welke daad wij willen kiezen, want steeds is de weg zeer
eenvoudig. Wij behoeven niet te dolen langs allerlei psychische kronkelpaadjes, noch
eenige onderdompelingen in onbewuste processen te doen. Wij zijn er, voor wij het weten,
de weg is recht en kort. Een gedachte bij Karei, en onmiddellijk daarna de handeling,
die hem uitvoert. En wanneer een grondgedachte bij hèm alles overheerscht in denken,
dan moet die resulteerende uiting ook alles overheerschen.
Welnu: in 1921 was de grondgedachte
ten opzichte van H.F.C. aanwezig: H.F.C.
moest en zou weer naar de eerste klasse.
En waar hij zelf niet kon spelen en in het
veld geen aandeel kon hebben aan den
strijd, moest hij zijn hoogspanning ontladen
langs alle banen, die maar mogelijk waren
voor iemand, die niet medespeelt. Wan
neer er een afvoerbaan gevonden was, dan
stroomde alle mogelijke energie daar langs.
Menigmaal waren er anderen, die ook
reeds langs dien weg hun krachten gaven
en die eerst misschien met verbazing, en
toen met goedvinden en lang niet zelden
daarna met ergernis die medekracht op hun
arbeidsterrein zagen werken. Maar Karei kon
nu eenmaal niet andersdaarin lag zijn fout,
maar nog veel meer lag daarin zijn ver
dienste, want zijn alles omvattende energie
en arbeidslust werkten meesleepend en waren
een voorbeeld en een prikkel.
Wanneer iemand, die geen actief aan
deel kan hebben in het spel zelf, in staat is
om toch een stimulans te worden voor een
geheele vereeniging, dan kan dit niet anders, dan doordat er een overgroot arbeids
vermogen in hem is. En eenmaal deze kracht in beweging gebracht, kan er geen
tegenhouden meer aan zijn.
Wat waren zijn brieven, die iedere week naar alle spelers gingen één algemeene
zendbrief en menigmaal nog één of meer aan sommige spelers persoonlijk anders
dan prikkels voor het elftalWant het vreemde was, dat, al zal er menig speler wel eens
glimlachend weer een brief aan zijn ontbijttafel gevonden hebben en zelfs glimlachend
gelezen en er over gesproken hebben, zij toch resultaat hadden het frappez-frappez-
toujours miste zijn uitwerking niet, omdat van zoo'n brief er toch iets bleef hangen.
Niet zoozeer van wat er in stond, maar van de gedachte, die er achter zatde
prikkel, die uitgaat van den man, die voor zijn ideaal durft uit te komen en anderen
voor zijn ideaal weet enthusiast te maken.
M.
H F. C.-Z.F. C.
Hap, zei Chris! H.F.CZ. F. C. 22 (seizoen 1924-25).