189 -
Ja, was er maar iets geweest, dat wat fleur in die doodelijke eentoonigheid had kunnen
brengen. Hoe zou mijn leven er anders hebben uitgezien
„Ik beklaag u van ganscher harte, meneer Nurks. U bent een eeuw te vroeg
geboren. Maar als u toch eens in het jaar hier komt, kunt u net zoo goed doorloopen
naar de Spanjaardslaan en meedoen met voetbal
„Ik heb van bals al lang mijn bekomst. De quadrille hangt me de keel uit en
freule Bettemie wordt er ook niet mooier op
„Nee, ik bedoel heel wat anders. Voetbal is een spel
„O, ja juist. Met kaarten of op het biljart
„Luister eens goed, waarde heer. Ik zal het u eens piekfijn uitleggen". En nu
begon ik mijn zonderlingen buurman de regels te verklaren. Ik vertelde hem daarna
van Pim Muiier en den Koekamp, van Heemstede en Spanjaardslaan. Van de club, die
vijftig jaar geleden was opgericht en zich door tijden van voorspoed en tegenslag had
weten te handhaven op de plaats, die haar toekomt. Ik sprak hem van kameraadschap
en vriendschap, gekweekt op het groene veld, van clubliefde, van ontspanning na
door-de-weeksche sleur, van de omwenteling, die de sport in het maatschappelijk leven
heeft teweeggebracht. Tenslotte zeide ik hem, dat er misschien nog wel een plaatsje in
het Veteranen-elftal voor hem zou zijn. Dat zou het leeftijdsgemiddelde van dat team
meteen aardig naar boven halen. Hij moest den moed maar niet laten zakken.
Mijn toehoorder, die eerst weinig interesse had getoond, werd al meer en meer
geboeid door mijn enthusiasme. Van tijd tot tijd viel hij me in de rede met eene vraag
of eene opmerking, als ik termen gebruikte, die hem onbekend waren. Zijne belangstelling
bleek uit geheel zijne houding.
Eindelijk was ik aan het eind van mijn verhaal gekomen. Nurks slaakte een diepen
zucht en ik hoorde hem met verstikte stem mompelen „Als ik dat eens beleefd had.
Wat heb ik veel gemist in mijn leven
Langen tijd zaten wij, in diepe gedachten verzonken, broederlijk naast elkaar op
het bankje. Tot eindelijk een bescheiden kuchje mij uit mijne mijmeringen opschrikte.
Nurks was verdwenen, maar op zijn plaats zat een oud heertje, dat mij vriendelijk
aankeek en met een vergoelijkend lachje zeide
„Lekker in het zonnetje, hè meneer Je zou er slaap van krijgen. Maarre, kunt u
me ook zeggen of H. F. C. vanmiddag volledig is
C. v. L.