Seizoen 1947-1948
CRISIS was het eerste woord van de eerste 'H.F.C.-er' van dit seizoen. Het vloeide uit de pen van voorzitter
P C van Houten. Mogen wij hierbij een ogenblik stilstaan? Wij schrijven VOORZITTER P. C van Houten.
Inderdaad: Wint Heijbroek had het nodig geoordeeld in verband met zijn werkzaamheden de leiding van
onze vereniging over te dragen. Na een bestuurslidmaatschap van dertien jaar, waarvan vier jaar als voorzitter
in een periode^ die wel een der moeilijkste van ons bestaan genoemd mag worden, ging Wim over in de rijen
der Ere leden. Laten wij hier volstaan met de vermelding van Wim Heijbroek als de man, die H E.C. in
sombere tijden bijeen wist te houden. Piet van Houten: kenmerkend is het voor hem dat h,j bereid was op
dit ogenblik zich met de leiding te belasten. Het was een allesbehalve benijdenswaardige positie, waarin de
voorzitter van H.P.C. zich in die dagen bevond. Het mag Piet als een eer worden aangerekend, dat hij zonder
aarzelen bereid was deze taak te aanvaarden. i 1 a
De tijd was rijp voor grote veranderingen. De financiën verkeerden in deplorabele toestand: ondanks de
huur die wij van de H.F.C. Haarlem hadden ontvangen, waren onze reserves ingekrompen en dat op een
ogenblik, waarop aan een nieuwe trainer gedacht moest worden! Geen wonder dat oproepen voor een trai-
ningsfonds steeds weer herhaald moesten worden. Fen nieuwe trainer Martien Houtkooper, die ons
tijdens en na de oorlog op zo voortreffelijke wijze had bijgestaan en aan wiens werk tijdens het kampioensjaar
li,, wij boven reeds aandacht geschonken hebben, had niet voldoende tijd meer beschikbaar voor het zware
werk dat van een clubtrainer moest worden geëist. De oud-internationaal en Ajax-speler Gerry Stroker
werd'in vaste dienst genomen. Het was duidelijk, dat in onze gelederen het devies: Pompen of verzuipen.
de<tSvijf jLTtemgnraarnde eerste klasse', schreef onze nieuwe voorzitter, terecht zich op het standpunt
stellende, dat men hoge aspiraties moet koesteren om iets te bereiken. Het wachten was nu op de gevolgen
en in het bijzonder op de reactie van onze spelers.
Het stopperspil-systeem, waaraan wij ons nu moesten wennen, werd voor het eerst toegepast in een vriend
schappelijke wedstrijd tegen A.S.C., die met 6-2 werd gewonnen. Een y-i nederlaag tegen D.E C, vorm c
het voorspel van de competitie, waarin wij in een Noordhollandse afdeling uitkwamen: Q.S.C. was onze
eerste bezoeker, die met 2-0 werd verslagen door Andriessen, Begemann, Kees ten Have, Groot, Nico
Beets van Zeeland, Hein Winter, Busselman, Hans Winter, de Nijs, Ligtenstein. (Bob Kammeijer was in
de wedstrijd tegen D.E.C. geblesseerd.) Een combinatie met weinig nieuwe gezichten dus al speelden
verschillenden op voor hen vreemde plaatsen. Paul Begemann, kersvers uit de juniores, sloeg al dadelijk een
goed figuur. Twee weken later begonnen wij aan een serie kleine blessures, die voortdurend wijzigingen
noodzakelijk maakten. Het zat Stroker niet mee! Piet Ligtenstein moest zich tegen H R.C. thuis laten ver
vangen door Dick Bijleveld, die ook tegen Kinheim uit van de partij was. Deze wedstrijden everden ons
2 punten- H.R.C. een ,-0 overwinning, Kinheim een 2-1 nederlaag. Heyting had intussen de plaats van
Andriessen ingenomen en Cees de Nijs moest zich in Zaandijk, ook al door een verwonding door Tom Cor-
beth laten vervangen. Met y-, gingen wij ten onder. Gelukkig was Bob Kammeijer hersteld voor de thuis
wedstrijd tegen de leiders, Terrasvogels. Ook Cees de Nijs en Andriessen waren weer van de partij Andriessen,
Hackenitz Begemann, Groot, Beets, van Zeeland, Bob Kammeijer, Hein Winter, Hans Winter, de Nijs en ten
Have konden het niet verder brengen dan een i-o nederlaag. Een vooruitgang was er ten minste: onze achter
hoede zat beter in elkaar dan in het voorafgaande seizoen. Maar in de voorhoede ontbrak voldoende stoot
kracht, hetgeen ons parten bleef spelen: uit tegen V.V.E. werd het 0-0. Hans Kleijntj ens bezette de linkshalf
plaats in de thuiswedstrijd tegen Beverwijk, waardoor Hein Winter rechtsbuiten kwam (Kammeijer was weer
geblesseerd en Piet van Zeeland rechtsbinnen. Na een 2-0 achterstand wetd het 2-2, 2-3, maar in de
laatste phase kon onze voorhoede er nog juist twee bijmaken. Rumoerig op en om het veld was het wel.
Andriessen in het doel en Otto Richelmann linksbinnen waren de wijzigingen van de week voor Ripperda
uit. Het werd 3-1 voor de gastheren, die deze overwinning na een 1-0 achterstand cadeau kregen^In de
uitwedstrijd in Hoorn tegen Always Forward wisten dezelfde elf spelers stand te houden (2-1). Hoe er
naar een opstelling gezocht werd, kon men zien: Andriessen, Hackenitz, Begemann de Nijs, Beets, Groot,
Hein Winter, Kleijntjens, van Zeeland, Hans Winter, Richelmann. Van Zeeland als middenvoor was een
vondst voor het volgende seizoen, op dit moment zag niemand het er nog in!
December bracht eerst twee gelijke spelen. Q.S.C.-H.F.C. en H.F.C.-Always Forward (be.de 2-2)
de laatste weer in een wedstrijd, die de voetbalsport in een eigenaardig daglicht stelde. Na een 2 over
winning in een vriendschappelijke partij tegen Bloemendaal, won H.R.C. in den Helder met 2 1, zodat wij
113
