TEN GELEIDE
Het samenstellen van een Jubileum-Gedenkboek voor een voetbalclub als de H.F.C. is geen beulswerk, geen
straf, maar het is ook geen kleinigheid. Een heel karwei, altijd weer groter dan je vermoedde, toen ze je
vroegen het te doen.
'Ze' betekent dan in zo'n geval natuurlijk het bestuur, datje op een dag (o, meer dan lang genoeg vooruit)
bij monde van een zijner prominentste leden, meer aanzegt dan vraagt: Zeg, dat Gedenkboek voor het 74-jarig
bestaan wil jij wel in elkaar zetten, hè?
Nu houd ik wel van zulke aankondigingen zonder omwegen, maar toch, je staat even stil, je slikt even wat
weg, want je ziet een berg rompslomp in het verschiet en dan zeg je: O ja, nou goed dan.
Juist - zei toen de wederpartij - dat is dan in orde, je weet wel wanneer het klaar moet zijn.
Zo is het begonnen en die berg rompslomp, die je wegschoffelen moet is gekomen, alleen nog een beetje
hoger dan je verwacht had en er zijn van die ogenblikken geweest, dat je dacht: wat ben ik begonnen en
waarom heb ik niet even rechtstreeks en eenvoudig nee gezegd.
Het prettige is wel, dat je op die gedachte ook meteen het antwoord weet.
Wanneer het zo ongeveer 45 jaar geleden is, dat je lid van de H.F.C. bent geworden en je herinnert je
in aansluiting daarop enerzijds, datje in je jonge jaren zo machtig veel plezier van die club hebt gehad, bij het
draven in de wei achter een bal aan in de Spanjaardslaan en in vele weiden elders, en ook veel later nog, toen
het draven en schoppen niet zo best meer ging, tot de huidige dag toe - en anderzijds, datje in al die tijd maar
een droevig klein beetje voorde club hebt gedaan als tegenprestatie dan denk je maar weero ja, nou goed dan.
Bovendien, laten we wel wezen, je doet het niet alleen. Je hebt dadelijk beseft, dat dat nooit zou lukken.
Je moet meeliggers hebben en goede ook, die een belangrijk deel van het werk doen.
Je gaat assumeren.
Je vraagt Joh. Faber, Piet Hagenaar, Bob Kammeijer, Hans Ligtenstein en Hans Thon om je te helpen
en die zeggen allen zonder aarzeling ja, zoals anderen die je gevraagd zou kunnen hebben ook ja gezegd zouden
hebben om de eenvoudige reden dat ze prima H.F.C.-ers zijn. En daar heb je je Gedenkboek Commissie,
met vijf leden die hun sporen in de club dubbel en dwars verdiend hebben, voetballend, administratief, orga
nisatorisch
Je spreekt met hen af, dat zij een heleboel werk zullen doen en dat beloven zij niet alleen, maar zij doen het
ook, met grote belangstelling in de taak, met enthousiasme.
Hier is het boek dan. Met z'n zessen hopen wij dat u het goed zult vinden en beseffen wij, dat het beter had
kunnen zijn. Beter geschreven bijvoorbeeld, maar wij zijn nu eenmaal geen grote schrijvers. Vollediger in
tekst en illustraties, maar wij moesten ons wel beperkingen opleggen, omdat de kosten van zulk een boek
zeer hoog zijn en - dit speciaal wat de illustraties aangaat - talrijke cliché's die wij in ons bezit hadden door
oxydatie in de loop der jaren onbruikbaar zijn geworden. Vollediger ook wat de korte persoonsbeschrijvingen
betreft. Daar raak ik een delicaat punt aan. Wij zijn er ons van bewust, dat wij dit onderdeel nog sterk hadden
kunnen uitbreiden. Wij hebben er zeker sommigen uitgelaten, die evenveel, zo niet meer verdienden vermeld
te worden, dan anderen die er wel in staan. In beginsel zijn allen die nu nog in volle voetbalactie zijn er buiten
gelaten. De een kreeg een langer stukje dan de ander, dat komt door de veelheid der schrijvers. Wij kunnen
alleen maar verklaren, dat elke subjectiviteit ons vreemd is geweest en dat onze enige rem was, dat wij niet
onbeperkt konden doorgaan. Op dit punt overigens nog deze opmerking: mijn vijf medeleden in de Gedenk
boek Commissie hebben allen een persoonlijk stukje in dit boek gekregen. Ik zou het duidelijk willen doen zijn,
dat dit het enige punt is, waarop ik alleen de beslissing heb genomen, zonder een hunner er in te kennen.
Want stuk voor stuk kwam dit stukje hun toe, daarover zullen wij het eens zijn.
In 1919 is het eerste H.F.C.-Gedenkboek verschenen en daarna zijn er nog drie geweest, in 1924, 1929 en
1939. De eerste paar boeken zijn volledig uitverkocht, daarom hebben wij in dit boek voor de jongere leden,
die de vroegere niet bezitten de eerste 60 jaar nog eens in samenvatting opgenomen.
Zoals ik al zei: hier is het boek dan. De ondergetekende draagt er de verantwoordelijkheid voor en dankt
allen, die met hem samenwerkten voor de totstandkoming, waartoe ook zij behoren die bijdragen inzonden
en foto's ter beschikking stelden, zeer hartelijk. Hij kan slechts wensen, dat de leden der H.F.C. het bezit
er van op prijs zullen stellen, want daarom is het begonnen.
En welke gebreken het ook mogen aankleven, het is geschreven en samengesteld onder de leuze:
Leve de H.F.C., onze club!
P. W. PEEREBOOM
8
