De Corbeths
H.F.C. onder behandeling van Gerrie Stroker
Van af het seizoen 1947/48 tot nu toe heeft men altijd wel de naam Corbeth in het keurteam van H.F.C.
kUOn zichSSrtzo'n bijzonder feit, zelfs niet wanneer twee broers in hetzelfde elftal spelen. Het is echter
toch wel opmerkelijk dat alle drie zoons uit één familie zich tot een eerste elftal weten op te werken (after
all, de reeks H.F.C.-elftallen loopt van 1 t/m 1 1) zij het dan dat de jongste, Hans, nooit gelijk met broer Tom
E"kwLm3tdngdvan hun speltype en -prestaties leert ons dat Tom die het eerst zijn opwachting
maakte in H F.C. 1, daarin onafgebroken vijf seizoenen als linksbinnen heeft gespeeld, vrijw j g
was voor 'n doelpunt en zich steeds 90 minuten lang volledig inzette om er het beste van te maken on
was het type voetballer, dat op het juiste moment opdook om halve of hele kansen in doelpunten om t
ten, maar zich ook dikwijls uit het niet een doelrijpe kans schiep, in dit verband staat m'j "°g H^OC
Tom een heel belangrijk doelpunt voor ons scoorde in de beslissende wedstrijd tegen Blauw Zwart n Ja. -
naar (welke door ons met 6-2 gewonnen werd en waarmede de promotie naar de tweede klasse een feit werd).
De bal werd er letterlijk langs de zijlijn tot in de doelmond en vervolgens langs de doelman in geknokt
jan heeft een drietal seizlenen 'in het hoogste team gespeeld als binnenspelen of halfspelen Ook iemand
die zich altijd voor de volle iooO/0 gaf voor de 'Good Old en daarb., zijn medespelers met
wel eens een heftig, maar altijd kortstondig en onschuldig, woordenspel op het veld tengevolge had. Karakt
ontbrak jan niet en dat openbaarde zich dan ook binnen zowel als buiten de h^n- °°kJa"
doelpunt voor H.F.C. doen aantekenen, maar zijn grootste taak is toch geweest H.F.C. verdedigend te hulp
te komen en van deze taak heeft hij zich steeds verdienstelijk gekweten
En zo zijn we dan bij Hans aangeland. Dit eerste seizoen i9S3/j4 heeft hij op de hnksachterplaa s re
getoond veel in zijn Jr, te hebbfn, en, ,1, we hem kunnen behouden z,l Ham well.ch. „og w.rde.oIer
diensten aan H.F.C. kunnen bewijzen, dan zijn broers dit voor hem deden.
Vlak na de oorlog maakte een pittig kereltje zijn opwachting in het Nederlands elftal: ^chtshalfStroker
van Ajax Hij speelde met goed succes vier of vijf wedstrijden voor het nationale keurteam (o.aook in het
Bondselftal, dat als sparring-partner voor de Continentale ploeg, die later tegen Groot-Brittannie speelde
fungeerde). Toen Gerrie zich eigenlijk pas goed ingewerkt had in het Nationale elftal, nam hij een versta g
en fegelijk moedig besluit, waarbij hij ongeveer als volgt geredeneerd moet hebben: ik timmer nuaan
weg Ik ben niet zo jong meer en ik doe dus beter maar eens aan mijn toekomst te gaan denkenlaat ik
mijn'amateur-status er aan geven, en mijn oor te luisteren leggen waar men een trainer^kanggru^n
Om kort te gaanin 1947 stak de H .F.C. zijn voelhorens uit voor een oefenmeester en Gerrie Stoker kreeg
job, die hem donder twijfel door vele andere trainers benijd moet zijn Al direct kregen we de indruk met
een prettig mens te doen te hebben; Gerrie maakte niet veel drukte (dat kon trouwens nauwelijks, want zij
stem ligt er te hoog voor!hij lachte eens en begon aan zijn taak. Te dien tijde zat met name het eer te 1 tal
diep in de put. Met moeite handhaafden we ons in de derde klasse, en het eerste jaar onder Gerrie s leiding
waren de resultaten ook nog niet daverend. Maar H.F.C. eindigde toch nog in het midden van J
Het seizoen ,948/49 bracht echter twee nieuwtjes: in de eerste plaats het jarenplan van voorzitter Van
Houten en in de tweede plaats de invoering van het stopperspil-systeem. Ook het begin van dat seizoen br
overigens niet verwonderlijk - nog niefveel successen. Echter in de loop van dat seizoen begon Germ
arbeid vruchten af te werpen om twee redenen: a. het technisch arsenaal van onze elftalen werd ophoge
Deil en op het veld in practijk gebracht, en b men raakte vertrouwd met het stopperspil-systeem. Zo ongevee
[n Lt midden van seizJJ begon H.F.C. aan een indrukwekkende eindspurt die ons tenslotte naar de
tweede plaats voerde. Schoten was ons al te ver voorgekomen, maar H.F.C. smaakte in er geva g
noegen de uiteindelijke kampioen twee keer te kloppen. Hoogtepunt u,t dat seizoen wa de sene van drie
achtereenvolgende wedstrijden tegen de clubs die toen nog boven ons stonden, t wSchoten, OJ V O. en
Z.S.G.O., die er niet in slaagden één goal tegen ons te doen aantekenen, terwijl de H.F.C.-voorhoede
Dat;6seizoen J948/49 wa^de aanloop geweest voor de belangrijkste gebeurtenis in H.F.C.-kringen na de
'3 5
