Seizoen 19^1 -19^2
Na de toch wel teleurstellende rentree in de tweede klas in het seizoen 19301931 (Vooral het ontstellend
grote aantal tegengoals gaf te denken) werd na een flinke voetbalrust reeds op 1 3 Juli 1941 met een serieuze
training van twee keer per week door onze eerste elftalspelers en reserves begonnen.
H.F.C. 1 was thans ingedeeld in de Noord-Hollandse 2e klas A. niet diverse van vroeger bekende (en
gevreesde) tegenstanders: A.F.C., Alcmaria-Victrix, Baarn, Helder, H.V.C., O.S.V., Stormvogels, V.V.A.,
West Frisia en Z.F.C. Betere velden, minder verre uitwedstrijden (met meer supporters) doch waarschijnlijk
een zwaarder en interessanter programma dan in het voorgaande seizoen, luidden de verwachtingen na het
bekend worden van bovenstaande indeling. Die prognose is in het algemeen ook wel uitgekomen, zouden
wij later zien.
Reeds op 19 Augustus (dus zelfs 2 competitieweken voor het einde van het cricketseizoen begon officieus
de wintersport voetbalwaar moet dat toch heen ging H.F.C. naar de AROL. en moest het bij één wed
strijd laten, dank zij een verdiende 4-— 1 nederlaag tegen een met diverse invallers (voor de cricketers) spelend
H.B.S. Ook de nederlagen in friendly games tegen U.V.S. in Leiden (2-1) en Schoten uit (3-2) deden de
competitie nu niet bepaald met optimistische gevoelens tegemoet zien. In de zware uitwedstrijd tegen Storm
vogels op 'Schoonenbeek' traden aan:
Herman Heyting
Hans Busselman Cees Timmerman
Carel Flack Bob Kammeijer Wim Groot
Hans Winter Cees de Nijs Theo Drijver Otto Richelman Hein Winter
De sombere verwachtingen ten spijt, werd deze wedstrijd de 'stunt' van het seizoen en een der allerbeste
resultaten van H.F.C. 1 in de laatste 1 4 jaarUit een goede aanval over rechts (Hans MTnter en Cees de Nijs)
wist Theo Drijver ons ondanks een iets meer in de aanval zijnd Stormvogels, met rust aan een 1-0 voorsprong
te helpen. Kort na de thee gaf Otto uit een schermutseling Kraak voor de tweede maal geen kans. Na een
tegenpunt door de gastheren ging het nog geducht spannen, doch onze de laatste wedstrijden zo vaak ver
maledijde achterhoede met routinier Bob Kammeijer in topvorm hield stand en we wonnen met 1-2
van de toekomstige eerste-klassers. Alle H.F.C.-ers hadden ruimschoots een 'voldoende' tot 'zeer goed'
gehaald en ook het zichtbaar opgevoerde uithoudingsvermogen vormde een verheugende winst, vergeleken
bij het vorige seizoen.
De competitie-leiding achtte het nodig om reeds op 9 September te laten beginnen (de zomersporten ten
gevolge van de noodzakelijke voorbereidingen der voetballers in het nauw drijvend) en de tweede wedstrijd
pas op 30 September vast te stellen. Een soortgelijk beleid zou in volgende jaren herhaald worden, zonder
dat het de niet door voetbal verblinden duidelijk was of ooit zal worden. Vanzelfsprekend werden er maar
weer een paar vriendschappelijke wedstrijden georganiseerd. Tegen het kampioenselftal van Haarlem 1946
werd in een lichtwedstrijd aan de vroegere Schoterweg met 3-2 verloren, waarna we tegen Hercules thuis
met 2-2 gelijk speelden. Eén dag voor October begonnen we, na liefst 3 oefenwedstrijden, eindelijk aan de
tweede competitie-match tegen Alcmaria Victrix aan de Spanjaardslaan. Het werd een ware teleurstelling:
0—3 tegen een uitgesproken zwakke tegenstander. De volgende week Helder uit. Wederom een verrassing!
Deze altijd moeilijke partij werd met 3—4 in winst omgezet. Jan Moolenaar vierde zijn rentree met het scoren
van de laatste twee doelpunten. Herman Fleyting stak in super-vorm en zonder hem hadden we zeker een
stevige nederlaag geleden, want het klopte in de back en half-linie maar weer zeer matigjes. In Amsterdam
tegen A.F.C. weer veel goals: 4-3, gevolgd door een dik verdiende 3-0 zege thuis tegen O.S.V., welke stand
na een goede eerste hellt (vooral Cees de Nijs was prima op dreef) reeds was bereikt. De twee volgende
uitwedstrijden tegen Baarn en Z.F.C. gaven ons geen kans (resp. 2-0 en y-2) doch daarna werd aan de Span
jaardslaan tegen de toenmalige leider H.V.C. goed partij gegeven. Met rust was het 1-1, ondanks dat H.F.C.
sterker was geweest. Erna hielp Frans Bijvoet ons aan een niet onverdiende 2-1 voorsprong, maar een on
gelukkig moment van invaller-doelman Nico van der Lee, die overigens niet onverdienstelijk de in Zaandam
vrij ernstig geblesseerde Herman Heyting verving, deed de strijd in 2-2 eindigen. Had H.F.C. tot dan toe,
bijna evenveel punten behaald als wedstrijden gespeeld en leek de situatie vrij safe, van de volgende vijf com-
petitie-matches eindigden er liefst vier in een nederlaag en daarmee werd de zaak uiterst gevaarlijk. West
Frisia in Enkhuizen op een zwaar veld 3-2Stormvogels thuis met Tom Corbeth weer in de gelederen
werd i-j en ook van Z.F.C. werd aan de Spanjaardslaan verloren. Het werd een even eervolle als ongelukkige
2-3 nederlaag door een sinds het begin van het seizoen op diverse plaatsen geleidelijk gewijzigd team. De
44
