stekend met Jan Moolenaar en Hans Winter als uitblinkers en ook Tom Corbeth en Hein Winter boven
de (goede) middelmaat. De terugslag kwam helaas spoedig (en hard aan), in het bijzonder voor hen, die reeds
een oogje op de eerste klas lieten vallen. Zeeburgia tracteerde ons in de Watergraafsmeer op een zware
j-i nederlaag, die de belangrijkste kwetsbaarheid van ons nieuwe systeem het goeddeels prijsgeven van
het middenveld nog eens extra duidelijk aan het daglicht blootstelde. Skipper de Nijs stak met kop en
schouders uit boven de rest, waarvan alleen veteraan Kammeijer tot een bevredigende prestatie kwam. De
thuiswedstrijd tegen Volendam zou voorlopig moeten uitmaken of de H.F.C. inderdaad een serieuse kam-
pioenscandidaat was. Hoewel onze mensen goed partij gaven, was de 3-2 nederlaag verdiend. Het prima
doelverdedigen van Herman Heyting en het te ver doorgevoerde combinatiespel der gasten stond een groter
aantal tegengoals in de weg. Na vier wedstrijden had H.F.C. vier punten behaald en Hans Winter even
zo vele strafschoppen benut!
Weer werd een competitierust benut met het spelen van een lichtwedstrijd en wel tegen V.V.A. te
Amsterdam. Met 2-6 werd (met vijf invallers) gewonnen van een overigens ook lang niet volledig team der
gastheren. Vervolgens een 'vriendschappelijke' 2-2 tegen Quick te 's-Gravenhage, tot wij op 2 November
voor de vijfde competitiewedstrijd (na zes 'friendlies') mochten aantreden. Alweer thuis, thans tegen H.V.C.
Martien Houtkooper (de 'kleine') verving Kammeijer en Dick Bijleveld nam de plaats van de geblesseerde
Molijn in. Na vijf minuten stonden we al met 0-2 achter en bij de rust was het 1-3. De moed werd echter
niet opgegeven. Tom Corbeth maakte vrij spoedig zijn tweede doelpunt, doch met nog een minuut of vijf
te spelen stond H.F.C. ondanks hardnekkige aanvallen met 2-3 achter. Door diverse ongelukjes namen die
vijf minuten speeltijd echter bijna een kwartier in beslag. Grote vreugde om de gelijkmaker van de productieve
Moolenaar, maar dolle uitgelatenheid, toen de puik spelende Hans Winter ons zelfs een 4—3 zege schonk
Een schijnbaar verloren partij werd door niet aflatend enthousiasme toch nog in winst omgezet. Een uitste
kende prestatie, die werd gevolgd door een ruime zege van 0-6 in de uitwedstrijd tegen Schoten. Alle doel
punten vielen in de tweede helft, waarvan Corbeth er liefst vijf voor zijn rekening nam. Ook Wim Groot
weerde zich op dat zware, vette veld op zeer goede wijze. Uit de bruine brei van het O.S.V.-terrein werd
in Oostzaan een punt (2—2) weggesleept. Op dit bijkans onbespeelbare veld was Groot wederom onze beste
man, doch ook Heyting mag met ere worden genoemd. De verre reis naar Den Helder leverde opnieuw een
punt op. Vrij kort na rust stond de good old, mede dank zij enkele ongelukkige momenten, met 3—0 achter.
Een geweldige opleving, ongeveer zoals tegen H.V.C.volgde. Twee goals van De Nijs en twee minuten
voor tijd een derde van Hans Winter brachten ons nog net op 3-3, een toch altijd redelijk resultaat in het
hoge Noorden. De thuiswedstrijd tegen West-Frisia bracht ons door een derde achtereenvolgende draw
weer wat verder achterop. Weer was het Hans Winter, die kort voor tijd doelpuntte en daarmede de drei
gende nederlaag verhinderde: 2-2. Er moest weer eens een overwinning volgen en die kwam dan ook een
paar dagen later op de tweede Kerstdag tegen A.F.C. aan de propvolle Spanjaardslaan. Een match, die ons
nog lang zal heugen! De onzen startten met een prima spelletje en de gasten hadden in de eerste phase van
de strijd dan ook weinig in te brengen. Hein Winter opende de score met een fraai, ver schot, waarna Moole
naar ons met twee doelpunten (een kwartier voor en na rust) aan een schijnbaar veilige voorsprong hielp.
De sympathiek spelende Disselkoen bracht met twee uitstekende doelpunten de spanning er echter spoedig
weer volop in. Hans Winter (we zouden haast zeggen: natuurlijk) hielp onze ploeg uiteindelijk nog aan
een 4—2 zege. In de moeilijke laatste phase leverden vooral de Nijs, Kammeijer en Jan van der Maesen uiterst
nuttig defensief werk.
We schrijven 1 Januari 19J3 en dus de traditionele strijd tegen de Old Internationals, die dit keer
aantraden met
Halle
Caldenhove Schijvenaar
Bas Paauwe Pellikaan Stijger
Drager Vente Roozen Smit Mijnders
