Op een goeddeels sneeuwvrij gemaakt,
uitverkocht terrein werd het niet alleen
een gezellige, doch bovendien zeer leer
zame wedstrijd, die op een goed peil stond.
De toeschouwers konden weer genieten
van bovenal sportief voetbal met vele
staaltjes van uitstekende techniek, tactisch
inzicht en een soms verbluffend goed aan
voelen van de in de volgende seconden te
ontstane spel-situaties. Voor de statistiek
diene nog, dat de wedstrijd met 4-4 ein
digde en dat Leo Molijn met een ernstige
knieblessure uitviel en enige dagen later
zijn meniscus in een flesje (op trotse
wijze) kon tonen! Na afloop was het
ook weer ouderwets gezellig.
Het competitie-loze tijdperk werd nog
'benut' met een 5-1 nederlaag tegen
E.D.O. uit en een 4-j dito tegen V.V.A.
De tien tegengoals in twee achtereenvol
gende wedstrijden gaven te denken voor
de op 24 Januari te spelen returnmatch in
Weesp. H.F.C. stond toen als nummer
twee genoteerd (de laatste zes wedstrij
den leverden drie overwinningen en even
zo vele gelijke spelen op) met vier punten
achterstand op het nog steeds ongeslagen
Volendam. Met de invallers Martien
Houtkooper en Dick Bijleveld in de gele
deren werd niet onverdienstelijk gestart.
Toch nam Rapiditas de leiding, alvorens
Hein Winter (vooral in de tweede helft
x Januari Ondanks de sneeuw houdt Oud-International Kick Smit g°ed op dreef) voor ons kon doelpunten,
goed het oog op de bal en hij toont zich nog een speler van hoger trap dan Daarna hadden we met ZO bar veel meer
Leo Molijn. in te brengen en een verdiende 3-1
nederlaag beroofde ons van de laatste
(theoretische) illusies. Een paar weken later werd buiten de competitie tegen de oude tegenstander u.t de
eerste klasse V.U.C. in Den Haag een 3-3 gelijk spel bereikt. Leo Molijn speelde voor het eerst na zijn
operatie mee en het ging weer best met hem.
Het was een aardige gedachte van de competitieleider om toch nog in Februari onze tweede match van
het jaar vast te stellen. Veel pleizier beleefden wij daar overigens niet van. Bob Kammeijer was geblesseerd
en ook jan Molenaar kon de wedstrijd niet beëindigen. Enige tijd later zou hij eveneens aan zijn knie geope
reerd moeten worden. Ons op verschillende plaatsen gewijzigde elftal bracht er met erg veel van terec
tegen Zeeburgia en voor de tweede maal moesten wij de punten aan de Kruislaanbewoners laten ,-2).
De volgende wedstrijd in Volendam ging het gelukkig weer eens ouderwets goed al kwam nu ook Heyting op
de ziekenlijst te staan. Nico van der Lee verving hem niet onverdienstelijk. Voorts vertoonden Van der
Maesen, Timmerman alsmede ook Walter Dekker in de verdediging een zeer behoorlijke vorm. De Nijs
en Corbeth vormden een doorlopend gevaar voor de aanstaande kampioenen en ook Hans Winter speelde
veel beter dan in de laatste wedstrijden. De competities worden veel te lang gerekt en het is dus niet onbegrij
pelijk, dat de spelers niet gedurende een over ongeveer 3£ tot 40 voetbal-Zondagen uitgesmeerde, gewone
competitie in topvorm kunnen blijven. Tegen Volendam waren enkelen gelukkig hun logische inzinking
te boven. Bij een 4-3 stand kreeg de strijd een extra spannend karakter, doch Volendam was juist iets
te goed voor ons om voor de eerste maal in deze competitie verslagen te worden. Eindstand 5 3. Schote
moest ook aan de Spanjaardslaan een dikke nederlaag incasseren. Thans werd het 6-1. Zonder Schote
