zou ons doelsaldo zelfs negatief geweest zijn! Met de harde wind wist
Z.V.V. in de volgende thuiswedstrijd nog minder raad dan wij en zo kon de
H.F.C. een 2—1 overwinning noteren. Door vele invallers was H.V.C. in
Amersfoort ons te machtig (3—0), doch in de volgende wedstrijd tegen
O.S.V. thuis werd een gemakkelijke 4—1 zege geboekt, waarin onze runget-
ters van het seizoen (Tom Corbeth, Hans Winter en Cees de Nijs; Jan
Moolenaar moest nog verstek laten gaan) een belangrijk aandeel hadden. In
Enkhuizen stonden de onzen reeds na een kwartiertje met 4-0 achter, waar
het gelukkig bij bleef. Piet Ligtenstein nam nog eens de linksbuitenplaats
in. De laatste twee wedstrijden moesten zelfs nog in de maand Mei gespeeld
worden. Beide wedstrijden leverden ons een overwinning op, n.l. Helder
thuis (2—1) en A.F.C. uit (1—2). Een pleizierig slot van een der beste sei
zoenen uit de laatste vijftien jaar, waaraan wij dan ook gaarne wat extra aan
dacht hebben besteed. Dit goede resultaat werd bereikt door een vrij jong
elftal, dat in volledige samenstelling diverse wedstrijden heeft gespeeld op
een peil, dat beslist boven menig eerste klas ontmoeting uitging.
Tenslotte zij nog gememoreerd, dat Bob Kammeijer door een onwillige
spier na tien wedstrijden definitief moest retireren. Nadat hij een prachtige
staat van dienst van bijna tien jaar voor H.F.C. 1 had afgesloten, bleek hij
in later jaren nog diverse keren beschikbaar, toen hij (vooral door zijn rou
tine) de zo hoog nodige bijdrage tot de rust in de defensie moest brengen
in de moeilijke eerste jaren na de rentree in de tweede klasse. Toen Bob
afscheid nam, was hij de vier kruisjes al gepasseerd. Er zijn weinigen, die
met een dergelijke prestatie nabij komen.
Ook Tom Corbeth verdween uit ons eerste elftal, tengevolge van zijn
vertrek naar de warme Westkust van Afrika. Tom was niet een groots voet
baller, maar gedurende zes jaar een uiterst nuttige kracht voor H.F.C. 1 en een zeer pleizierig clubgenoot.
In zijn laatste seizoen werd hij (samen met Hans Winter) met 14 doelpunten topscorer in de competitie
(uit 16 wedstrijden); in totaal kwam hij dat seizoen tot 22 goals uit 23 wedstrijden; Tom's vertrek be
tekende een ernstig verlies voor de club.
De derde plaats op de ranglijst werd ingenomen met evenveel winstpunten als nummer twee H.V.C.
(evenals West Frisia en Zeeburgia), maar met een geruime achterstand op de kampioenen. Ziehier het
resultaat:
Volendam
20
16
3
1
3 4
72-24
i-74
H.V.C.
20
9
4
6
23
37-23
I-I4
H.F.C.
20
10
3
7
23
V5-4Ó
1 -1 4
West Frisia
20
9
4
6
23
43-38
Zeeburgia
20
10
3
7
23
37-3 8
1 1 4
A.F.C."
20
8
4
8
20
39-43
1.00
Z.V.V.
20
8
2
10
18
38-42
0.90
Rapiditas
20
6
4
10
16
32-36
0.80
Schoten
20
5
4
10
1 4
21—41
0.74
Helder
20
4
4
11
13
3 3—f7
0.64
O.S.V.
20
4
3
13
11
26-44
°- 44
In tegenstelling tot het eerste, deden H.F.C. 2 tot en met 6 het maar zeer dunnetjes. Het tweede slaagde
er wederom niet in, zich uit de toch heus niet sterke reserve derde klasse K.N.V.B. omhoog te werken.
H.F.C. 3, 4 en 6 wisten zich slechts met de grootst mogelijke moeite te handhaven en het vijfde elftal moest
ze lfs (na een met liefst 6—0 verloren beslissingswedstrijd tegen Zandvoortmeeuwen 4 op neutraal terrein)
naar de derde klas degraderen. Gelukkig deden de oudere teams het beter. Zowel H.F.C. 7 (de 'echte'
veteranen) als H.F.C. 8 (de semi veteranen) werden kampioen en promoveerden. Vooral grote lof voor het
zevende, dat tot ver in zwem- en zonnebadweer moest doorspelen en eerst op de peperhete Tweede Pinkster
dag door een 2-1 zege in een beslissingswedstrijd tegen Ripperda 4 op het terrein van T.H.B. te Aerdenhout
de promotie tot een feit maakte. Een staaltje van doorzetten, dat menig jongere H.F.C.-er tot voorbeeld
1 f2
Onze terreinknecht Lans, die
geducht de wind houdt onder die
dekselse kleine jongens en de
H.F.C. zeer is toegedaan.
