feitelijk gedegradeerd, maar speelde in het seizoen 1908/09 toch nog in de Reserve eerste klasse mee. Men was toen nog wel wat ruimer in die dingen dan tegenwoordig het geval is. Dat was dus het elftal van de on middellijke reserves. Geen wonder, dat het met het eerste ook maar matig ging. Daar kon zelfs de fameuze middenmoot van de voorhoede Adé van Gogh, Mannes Francken en Cees ten Gate weinig aan verhelpen. Bovendien onderging de club een pijnlijke aderlating, doordat een aantal spelers het voetbalspel de rug toe draaide, omdat het er de voorkeur aan gaf in een nieuw opgerichte club onder de naam Musschen te gaan h >De H.F.C. moest in de competitie weer 18 wedstrijden spelen en kwam niet verder dan 14 punten en de ZC Overigens was dit seizoen van belang doordat voor de eerste maal een proef werd genomen met een Engelse trainer, een initiatief waaraan de bewondering voor het spel van Chelsea en Everton natuurlijk met vreemd was. De uitverkorene heette Hosegood, zijn verbintenis met de club was van zeer korte duur. Maar men liet zich op dit punt niet ontmoedigen en in het seizoen 1909/10 werd de Engelsman Julian als trainer geëngageerd. Hij was reeds lang geen actief voetballer meer, maar hij viel goed in de smaak bij de H F C en vervulde met name ook de rol van terreinknecht met grote toewijding. De glorieuze gebeurtenis van dit seizoen was, dat de Holland-België wedstrijd weer aan de Spanjaardslaan werd gespeeld en dat onze Mannes Francken in prachtige vorm drie doelpunten scoorde van de zeven, die ons nationale elftal wist te scoren, zonder dat de Belgen hier een enkel tegenpunt tegenover wisten te stellen. Overigens was het in dit seizoen van het 30-jarig jubileum met de H.F.C. ook maar povertjes. In de com petitie werden wij nummer acht van de tien met 11 punten en noch tegen buitenlandse ploegen, noch in c e Zilveren Bal, noch in de bekerwedstrijden werd enig succes bevochten. Het jubileum werd op zeer eenvoudige maar gezellige wijze gevierd. Hoezeer echter de resultaten verbleekten in vergelijking met vorige seizoenen, de geest was best en dit feit moest op de duur weer beter dividend geven. Het deed dit in het seizoen 1910/11. Mannes Francken was onvermoeibaar in zijn samenwerking met trainer Julian, er kwamen weer nieuwe krachten in het eerste elftal en na 20 competitiewedstrijden bezette de H.F.C. de vijfde plaats met 22 punten. De belangrijkste wedstrijd van dit seizoen was uit H.F.C.-oogpunt bezien ongetwijfeld de kamp aan de Spanjaardslaan tegen het Rotterdamse Sparta, toen door allen erkend als de sterkste club in het land. Blauw wit bleef roodwit in deze spannende strijd met 2-1 de baas. En dan 1911/12. .11 u j- Dit werd typisch een seizoen van halen en brengen, het eerste gedenkboek spreekt van eindeloze pech die ons eerste dat jaar vervolgde. Maar misschien is het beter om te getuigen van een onverklaarbare afwisseling van uitstekende wedstrijden en partijen, waarin de vorm volkomen zoek was. Mannes Francken was nu op het toppunt van zijn roem en in overwinningen op Haarlem met f o, op HBS met 8-0 H V V 8-3Velocitas 6-2 had hij het grootste aandeel. Maar tussen deze en andere successen door werd van Haarlem verloren met j-2, van D.F.C. met 3-1, van Ajax (Amsterdam), toen nog een der zwakste ploegen met 3-0. Het merkwaardige feit deed zich voor, dat de H.F.C. meer doelpunten maakte dan enige andere club in de eerste klasse, namelijk 49 (daarop volgde Sparta, de kampioen met 42) en toch met de vierde plaats genoegen moest nemen met 10 gewonnen en 8 verloren wedstrijden. Dit resultaat was in elk geval aanzienlijk beter dan dat van het volgend seizoen, ipi2/l3, waarin wij niet verder kwamen dan de zesde plaats uit 10 met 15" punten. Ditmaal ging het in de competitie niet, terwijl wedstrijden buiten de competitie grote successen op ever- In de Zilveren Bal werd de eindstrijd bereikt, die tot een plaatselijke affaire werd, daar Haarlem de andere finalist was. Maar Haarlem won met 2-1De onzen wonnen een prachtige beker als eerste prijs van de jubi- leumwedstrijden van het Amsterdamse R.A.P. en daarna werd ook nog de Holdert Beker door H.F.C. voor een jaar in de wacht gesleept. Het was een zeer vreemd seizoen, waarin het op een ogenblik in de competitie zo slecht ging dat het bestuur het nodig achtte per circulaire aan de leden te berichten, dat het op deze manier met door kon gaan. 27

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jubileumboeken HFC | 1954 | | pagina 31