Seizoen 1939 -1940
Na de hernieuwde degradatie naar de tweede klas van ons eerste elftal aan het einde van het seizoen 193 j—1936
bleek het niet alleen onmogelijk om de hoogste klasse weder te bereiken, doch wist de H.F.C. in het voor
jaar 1939 nog maar juist aan de degradatie naar de derde klasse te ontsnappen. Het seizoen 1939—1940 werd
dan ook terecht met een zekere bezorgdheid tegemoetgezien.
Deze voetbalzorgen bleken echter onnodig. Andere zorgen hadden haar overvleugeld. Wereldoorlog II
was uitgebroken. Hoewel Nederland daar (nog) buiten viel, werd in Augustus 1939 de mobilisatie afgekondigd.
De K.N. V.B. stelde een noodcompetitie in, waaraan geen consequenties ten aanzien van promotie of degrada
tie verbonden zouden zijn. Ons keurteam werd met overwegend tweede klassers en enkele der sterkste derde
klas clubs in Groep C van Afdeling I (sterk regionaal) aanvankelijk ingedeeld met A.F.C., Bloemendaal,
D.W.V., E.D.O., Kennemers, O.S.V., R.C.H., Volewijckers, W.F.C. en Z.F.C. Op zichzelf geen on
attractieve indeling, waarin later echter weer diverse wijzigingen werden aangebracht: Beverwijk, Kinheim,
Q.S.C., Zeeburgia en Z.V.V. kwamen er bij en O.S.V., Volewijckers, W.F.C. en Z.F.C. verdwenen uit
onze groep, het aantal op twaalf clubs brengende.
juist voor de mobilisatie werd H.F.C. in de eerste ronde van de traditionele A.R.O.L.-beker op het
terrein van A.F.C. aan de Zuidelijke Wandelweg te Amsterdam met 1-0 door D.W.S. uitgeschakeld.
Het zestigjarig jubileum van Nederlands oudste voetbalclub kwam door de mobilisatie ook aardig in het
gedrang. Het jubileumtournooi vond echter wel op het voorgenomen tijdstip doorgang. Ajax, Haarlem en
H.V.V. waren onze gasten. Het Gemeentebestuur van de stad Haarlem maakte het sympathieke gebaar om
een aantal fraaie prijzen beschikbaar te stellen. H.F.C. verloor in de voorrondes met 1-3 van Haarlem en
Ajax zegevierde met 1—o over H.V.V. In de finale won Ajax met 2—1 van Haarlem. H.V.V. eindigde als
derde door een 1—o zege op de onzen, waarna de Burgemeester, Dr J. E. Baron de Vos van Steenwijk (ver
gezeld van zijn echtgenote) aan de prijsuitreiking kon beginnen. H.F.C. trad aan met
Linksbinnen Piet Ligtenstein was zo ongelukkig om reeds kort na het begin van de eerste match met een
gebroken been (en lachend gezicht!) van het veld te moeten worden gedragen.
Na een 2—3 overwinning tegen Bloemendaal, aldaar, in een friendly game, begon de noodcompetitie met
de uitwedstrijd tegen E.D.O.. Ato van der Togt was weer van de partij en verdedigde ons doel op prima
wijze. Onze voorhoede bleek het onproductieve tijdperk, dat ons vooral in het voorgaande, moeizame
seizoen, zo'n parten had gespeeld, echter nog niet te boven te zijn. Het over het algemeen goede werk van
de verdediging werd dan ook niet voldoende aangevuld en een 2-1 nederlaag viel ons ten deel. De hierna
volgende 3—3 draw tegen Kennemers in Beverwijk was nog niet zo gek. Z.V.V. schoot gelukkig nog slechter
dan wij en met 2—1 werd aan de Spanjaardslaan voor het eerst de volle buit binnen gehaald. A.F.C. was in
Amsterdam veel te sterk voor ons. Het werd een kansloze 4-0 nederlaag. De thuismatch tegen Q.S.C.
(niet uit Quebec of iets dergelijks, doch uit Wormerveer) had een wonderlijk verloop. Kort na de rust was
het nog erger dan de week tevoren aan het einde: 0—4. Joop ten Have's tegen-doelpunt luidde echter ge
lukkig een nieuwe phase in. Hans de Haan, Theo ('Druif') Drijver en Jan Gerbranda zorgden voor een span
nende finish en Hans de Haan zag zelfs kans om onder groot enthousiasme de gehele achterstand in te lopen.
Beverwijk uit en E.D.O. thuis werden twee nederlagen met resp. 2-1 en 0-2. Toch werd er tegen de Haar-
lem-Noorders werkelijk goed partij gegeven. Met rust was het nog 0-0. De afwerking in de voorhoede bleek
echter te wensen over te laten. In de achterhoede debuteerde Jo Berendsen goed en werd het back-stel
'Tom-Poes' (Berendsen) geboren.
Ons eerste had van de zeven gespeelde matches er slechts één weten te winnen, doch R.C.H. stond geheel
puntloos onderaan. Na ettelijke rustdagen werd in Wormerveer met 1—4 van Q.S.C. gewonnen in een overi
gens winderig en matig partijtje. Het doelpunt van Cees Beets uit een vrije trap, bijna van de eigen doellijn,
dient speciaal vermeld, evenals de grapjas van de gastheren, die zich met een wel geplaatst schot tegen het
achterhoofd van de arbiter meende te moeten revancheren.
Leo Lips
Theo Drijver
Bas van Olphen
Hans de Haan Jan Gerbranda
Cees Beets
Wim Denijs
Tom Berendsen
Carel Flack
Piet Ligtenstein Cees ten Have
62
