Seizoen 1940-1941
Wat lang gevreesd werd, is geschied. H.F.C. werd na een langdurig en zenuwslopend seizoen gewogen en
te licht bevonden voor de tweede klas.
H.F.C. 1 werd in de 2e klasse B van de N.V.B. ingedeeld met E.D.O., H.B.C., Hercules, Hilversum,
H.V.C., Kennemers, R.C.H., Spartaan, Velox, Volendam en Watergraafsmeer. Na de fusie waren H.B.C.
en Volendam onze eerste tegenstanders uit de voormalige R.K. Federatie.
Het seizoen werd geopend met een 4-1 nederlaag tegen E.D.O. in het jaarlijks door R.C.H. sinds haar
behuizing in het Heemsteedse Sportpark georganiseerde tournooi om de Zilveren Molen van Groenendaal.
Een week later werd de derde prijs in dat tournooi behaald door een £-1 zege op de organisatoren. In de
A.R.O.L. beker ging het net andersom. Eerst werd Zeeburgia met 1-0 geklopt, doch verder dan de tweede
ronde brachten onze mensen het niet. Met 4-0 verstoorde H.B.S. alle eventuele illusies.
De competitie-start liet ons het volgende team zien
Ato van der Togt
Jo Berendsen Tom Berendsen
Carel Flack Wim Kruyer Bas van Olphen
Adel Gentis Jack Klein de Groot Henk Höck Theo Drijver Bob Kammeijer
Tonny de la Mar, die met zijn zwager Bob Kammeijer tegen Zeeburgia een goede vleugel had gevormd,
moest helaas wegens een oud enkel-euvel reeds voor de aanvang van de competitie retireren.
De eerste competitie-match ging tegen R.C.H. in Heemstede. Thans werd het een draw met 1-1. De
eerste twee thuiswedstrijden werden verloren, resp. met 2-3 tegen het zwakke Hilversum en 1-3 van H.V.C.,
waar tussendoor een niet onverdienstelijke 0-0 tegen De Spartaan in Amsterdam werd bereikt. In de voor
hoede werd het spel veelal te kort gehouden en werden de vleugelspelers te weinig in de aanval betrokken.
Theo Drijver was in deze linie nog de beste en zorgde bovendien voor een paar goede doelpunten. De rest
werkte in het algemeen naar behoren met Willem Kruyer en Ato van der Togt als uitblinkers. Werden uit
de eerste 4 wedstrijden tenminste nog twee gelijke spelen behaald, de volgende zes (dus 7 in successie)
leverden louter nederlagen op, waardoor onze positie in feite bijna reeds getekend was, al bleef vooral R.C.H.
geruime tijd gezellig dicht in onze buurt. Velox uit 3-1, Hercules thuis 2-5 (Careltje Flack vestigde speciaal
de aandacht op zich door in één wedstrijd 3 penalties te forceren: 'new rule'!), Kennemers thuis 3-2,
E.D.O. uit 3-0. Na een flinke afkeuringsperiode werd vervolgens in Amersfoort met 2-9 tegen H. V.C. en aan
de Spanjaardslaan met 2-4 tegen Velox het onderspit gedolven. Behalve tegen E.D.O. was ons elftal in het
veld in geen der wedstrijden zwakker geweest. Het uithoudingsvermogen was bovendien goed opgevoerd,
maar het vrijwel constant zwakke voorhoedespel en enkele fatale inzinkingen in de verdediging waren de
hoofdoorzaken van de teleurstellende resultaten. Vooral in de voorhoede werd druk geëxperimenteerd en
we zagen daar o.a. Hans de Haan, Joop ten Have, Henk Hackenitz en Hans Guldemond opereren, terwijl
Theo de 'Druif', naar de backplaats verhuisde.
Inmiddels is het 2 Maart 1941 geworden: Hercules uit. Theo Drijver en Henk Hackenitz op de ziekenlijst.
Bob Kammeijer als back, Hans Guldemond van links naar rechts en Bert Elfers met Piet Ligtenstein op de
opengevallen plaatsen, vormden een heel typische opstelling. Bovendien was het uitgesproken slecht weer.
Edoch achterhoede en middenlinie werkten dermate prima, dat een onder die omstandigheden reeds
verdienstelijke 0—0 gewettigd leek. Henk Höck dacht er echter nog anders over en met zijn bijna legendarisch
geworden 'ovale' knal hielp hij H.F.C. ruim y minuten voor tijd aan een o—1 voorsprong, die, onder geweldi
ge spanning in de resterende speeltijd, tevens de eerste overwinning betekende. Dus eindelijk de beloning
voor het enthousiaste volhouden door ons eerste! Die uitslag o—1 kwamen wij ook de volgende wedstrijd tegen
hij het bezoek van H.B.C. in een snel gespeelde match onder grote belangstelling. De week daarop leverde
de eerste kennismaking met Volendam een 1—o zege op, ondanks een grote veldmeerderheid. Ook tegen
H.B.C. in de knusse 'pijpenla' (achter de R.K. School op de Herenweg te Heemstede) was het met onze
achterhoede en middenlinie weer prima in orde. Slechts éénmaal wisten Kick Smit en zijn mannen de typische
terreinafmetingen uit te buiten met een doelpunt. Het werd echter helaas weer eens (U raadt het al!)
1—o. Returnmatch tegen Volendam. Met het schommelende trammetje naar het paling-dorp. Een bijzonder
moeilijk veld, dat bovendien geinundeerd was geweest. Joop ten Have hielp ons aan een 0-1 voorsprong,
maar deze keer kon onze defensie het eens niet houden: 3-1. De hierna volgende uitwedstrijd tegen Water
graafsmeer was van uitgesproken slechte kwaliteit. Het werd een troosteloze 3-0 nederlaag. Aan de Span-
68
