jaardslaan bleek de toekomstige kampioen en ie klasser E.D.O. met 1-3 wederom te sterk, waarna tegen
R.C.H. thuis weer eens een 0-1 nederlaag werd genoteerd, ondanks de rentree van Piet Hagenaar. Wij had
den toen nog slechts een theoretisch kansje om te ontsnappen bij de alleszeggende stand: gesp.18, gew.2,
gel.: 2, verl.: 14, pt. 6, v.-t. 1^-39, gem. 0-33.
In de twee volgende wedstrijden werd dat kansje behouden door de derde overwinning met 0-1thans in
Beverwijk tegen de nog niet veilige Kennemers en een 1-2 zege in Hilversum. Extra sneu was het voor
aanvoerder Van der Togt, dat hij bij een botsing voor de rest van het seizoen werd uitgeschakeld, nadat hij
zich in doorsnee zo prima geweerd had (getuige o.m. het relatief geringe aantal tegengoals). Hij werd verder
overigens verdienstelijk vervangen door Tom Schras. Tegen Watergraafsmeer thuis leek met de ruststand
0-2 ons lot bezegeld. Adel Gentis en Henk Höck (2 X zorgden echter bijtijds voor een 3-2 overwinning,
doch de laatste match tegen De Spartaan aan de Spanjaardslaan gaf ons de genadeslag met 1-3, toen de cricke
ters inmiddels reeds met hun competitie waren begonnen.
Eindstand N.V.B. 2e klasse B:
gesp.
gew.
gel.
verl.
pt.
v. t.
E.D.O.
22
17
4
1
38
64-16
H.V.C.
22
16
3
3
3 3
«-2 7
H.B.C.
22
1 2
5
5
29
53—4°
Velox
22
10
4
8
24
J2-J3
Hercules
22
8
4
10
20
Ji-42
R.C.H.
22
7
6
9
20
34-41
Hilversum
2 I
8
3
10
19
Ji-31
De Spartaan
22
6
7
9
19
33-3°
W atergraafsmeer
2 I
6
5
10
17
37-43
De Kennemers
22
6
3
13
ïJ
43—62
Volendam
22
5
4
13
14
42-67
H.F.C.
22
3
2
•3
1 2
2 2-43
(Hilversum-Watergraafsmeer werd op beider verzoek niet gespeeld.)
De H.F.C. moest dus degradatiewedstrijden spelen om zich als tweede klasser te kunnen handhaven. De
eerste match was thuis tegen De Volewijckers, de grote vereniging uit Amsterdam-Noord, die voor de zesde
keer achtereen kampioen^ van de derde klasse was geweest, doch in de promotie tot dan toe steeds gefaald
had. Het werd een heroïsche, volkomen sportieve strijd, waarin wij aantraden met:
Tom Schras
Bob Kammeijer Tom Berendsen
Carel Flack Wim Kruijer Bas v. Olphen
Adel Gentis Jack Klein de Groot Henk Höck Theo Drijver Hans Guldemond
De Volewijckers vertoonden al gauw een dermate goed positiespel, dat diverse van onze tweede klas
tegenstanders zich daar niet aan zouden hebben kunnen spiegelen. Maar ook de H.F.C liet zich van zijn beste
zijde zien, het duidelijke bewijs leverende, dat zij verre van terneergeslagen was door de teleurstellende com
petitie-resultaten. Ondanks een Amsterdams overwicht scoorde Henk Höck binnen een kwartier, na een
niet voldoende weggewerkt hard schot van Adel Gentis, onze eerste goal. De Volewijckers (die een jaar later
reeds eerste klasser zouden zijn) bleven echter met prachtig positiespel hun aanvallen voortzetten. Onze
achterhoedespelers weerden zich als leeuwen met Bob Kammeijer als de ster van het veld, doch ook Bas
van Olphen en Flack speelden een zeer goede partij. Dat onze verdediging echter zou moeten capituleren
tegen de Amsterdamse overmacht was duidelijk. Dat gebeurde dan ook kort voor en na rust. Stand 1-2 met
De Volewijckers nog steeds in het offensief, dat echter geen kans tot scoren meer zou krijgen. Onze aanval
len waren veel minder talrijk, doch niet geheel en al van gevaar ontbloot. Toen practisch iedereen, gezien
hun veldmeerderheid, op de derde, beslissende Volewijckers-goal zat te wachten, bracht een dier H.F.C.-
aanvallen een kwartier voor tijd de bal bij Theo Drijver. Van vrij grote afstand loste hij een schot, dat overde
voor zijn doel opgestelde keeper in het net belandde. Onder geweldig enthousiasme wisten de onzen het
laatste kwartier stand te houden. Met het 2-2 gelijke spel waren we dik tevreden en gesterkt voor de volgende
match tegen Elinkwijk (een aantal jaren later eveneens eerste klasser) in Maarssen. Met rust was het 1-1,
nadat Henk Höck wederom de score had geopend. Vrij kort erna kwamen we met 3-1 achter te staan, doch
wederom bleek het moreel van ons team, waarin Cees ten Have de plaats van Hans Guldemond had ingeno
men, van een dergelijk karakter te zijn, dat wij ons niet zo-maar onder de voet lieten lopen, ondanks allerlei
69
