De thuiswedstrijd tegen T.Y.B.B. (i-i) leverde slechts één punt op. Een 3-2 nederlaag in Bloemendaal
bracht ons bedenkelijk dicht bij de onderste plaats, die zelfs nog verder in het gezicht kwam, toen de kam
pioenen ons in Haarlem met 3-1 er onder hielden. Nu de nood aan de man kwam, deed de Elftal-commissie
een beroep op Arie van Beekum, die zonder aarzelen zich beschikbaar stelde. Zijn medespelen bracht niet
het succes, dat men ervan gehoopt had; de juist in deze periode abnormaal zware velden deden afbreuk aan
zijn spel, terwijl zijn welgemikte schoten de doelpaal op hun weg vonden. Dit doet niets al aan de dubbelde,
waarvan'Arie in deze hachelijke tijd blijk heeft gegeven. Eindstand H.F.C. 1
Afd. 1: 3B. gesp. gew. gel. verl. pnt. v.-t.
Helder 18 14 3 1 31 £9_26
D.T.S. 18 9 3 6 21 42-34
Zandvoortmeeuwen 18 9 2 7 20 49—33
T.Y.B.B. 18 7 3 8 17 41_49
Kinheim 18 7 3 8 17 4°-£3
Terrasvogels 18 6 4 8 16 24—36
Schoten 18 6 3 9 13 40_49
Halfweg 18 6 3 9 13 29—38
H.F.C.^ 18 3 4 9 14 38-33
Bloemendaal 18 4 6 8 14 3 2-43
Niemand wist wat er eigenlijk verder zou gebeuren. Er moet iemand geweest zijn die beweerde dat wij
het volgend jaar om de andere week in de tweede en de vierde klasse zouden uitkomen. Tenslotte liet de
N V B weten, dat er geen degradatie zou zijn. Dit had tot gevolg, dat wij konden proberen de buit van vorig
jaar binnen te'halen. En dit betekende: twee wedstrijden tegen Helder en daarna eventueel een promotie
competitie. Het was in deze tijden niet gemakkelijk hogerop te komen! Bovendien waren wij zodanig ver
zwakt ten opzichte van het vorig seizoen, dat de vooruitzichten niet gunstig waren.
Het competitie-verloop was wel heel merkwaardig geweest. Wij deelden de onderste plaats met Bloemen
daal, terwijl ons doelpunten-saldo ruim voordelig was. Van de 14 door ons behaalde winstpunten waren er
11 in thuiswedstrijden bijeengebracht!
Andriessen, Kammeijer, Drijver, Königel, Blankenaar, H. de la Mar, Rahusen, van Zeeland, van Beekum,
Höck en Ligtenstein bezorgden ons in de eerste extra-wedstrijd in den Helder een 1-0 voorsprong, die
echter door een totale inzinking verloren ging; met 5-1 moesten wij de Helderse meerderheid erkennen.
Volgens de vigerende regeling moesten wij thuis trachten met minstens vier goals te winnen: het doelgemid-
delde zou beslissend zijn. Met dezelfde achterhoede en middenlinie, maar een sterk gewijzigde aanval (van
Zeeland, Jochemus, Gentis, Gerbranda, Ligtenstein) kwamen wij met 2-0 voor te staan, maar de druk was
te groot': hoewel ons elftal goed partij bleef geven, kwam het einde met een 4-3 nederlaag. Een zeer merk
waardig staaltje van gebrek aan spelregel-kennis deed zich voor kort voor het einde: Bart Blankenaar schoot
een strafschop tegen de doelman en plaatste de terugspringende bal rustig in het net: afgekeurd! Hiermee
ontging ons een verdiend gelijk spel, dat overigens toch niet voldoende geweest zou zijn. Onze illusies van
het vorig jaar waren op wrede wijze verstoord.
Vriendschappelijke wedstrijden tegen tweede en eerste klassers besloten het seizoen (H.B.C. 1-4,
Quick-H. 1-6, H.B.S. 2-6). Deelnemen aan de beker was in verband met de beslissingswedstrijden van
bondswege verboden.
Bob Kammeijer en Harry de la Mar vertegenwoordigden H.F.C. in een ploeg van Haarlemse 3e en 4e
klassers in den Haag. De laatste, die aanvoerder was, moest zich wegens een beenblessure laten vervangen.
Bovendien speelde Bob een voortreffelijke wedstrijd voor het officiële Haarlemse elftal op het Sparta-terrein
tegen Rotterdam (2-2).
Duizenden toeschouwers waren op 1 Januari getuige van het herstel van een traditie: H.F.C.-Oud Inter
nationals. Onze tegenpartij kwam met een zeer sterke combinatie uit, o.a. waren Halle, Caldenhove,
Pellikaan, Wels, Tap en Wim Anderiessen van de partij. Laatstgenoemde is korte tijd later overleden, in
hem heeft onze 'voetbalwereld een bescheiden en sympathiek sportsman verloren; een harde slag in het bij
zonder voor zijn vereniging Ajax.
Deze wedstrijd, die bijna een nationale demonstratie werd, eindigde in een 2-1 overwinning van
onze
gasten en werd besloten met een geanimeerde maaltijd in Brinkmann.
De uitdunning van onze gelederen bij de seniores had tot gevolg, dat wij met twee elftallen minder uit
kwamen dan het vorig jaar. Het tweede deed het nu in de Res. 2e klasse A wat beter door als no. 3 te ein-
95
