ROB DE BOER: veel facetten
1951 Jan Voorwalt, Piet Domhoff en Walter Dekker, Dick van der Zouwe, Nico Vreeken en Jan van
Breemen, later vervangen door Henny Wijkhuizen en Robert Ort, Wim Bergisch, Ard Schuite
maker en Huib ter Haar in de laatste wedstrijd vervangen door Jan Domhoff.
1953 Hans Vaandering, Thijs Heering, Jan Groot, Gerard Molenaar, Henny Wijkhuizen, Eric van
Schouwenburg, Gerard Croese, Henk Reus, Wim van der Zwaan, Poen Huy, Peter Engelenberg.
1956: J. J. de Graaff, W. Rijpma, C. J. C. Voors, H. Steffelaar, W. H. v. Schouwenburg, (aanv.),
K. J. Heering, E. Thole, P. de Josseling de Jong, R. S. Bakker, B. Lindeman, P. v. Baaren,
G. v. d. Lee, F. U. Darlang, P. Looyen.
1957 F. v. Buchem (capt.), Joost Barends, Wim de Waard, Paul Sepp, Ton Leeuwenburg, John Honnef,
Poster, Geerling, Lindeman, Koenders, Venker. Spelende reserves: Ger. v. Haasteren en Rein
Zeylemaker. Niet spelende reserves: Jelle v. d. Walle en Ernst Lamberty.
1959 Erik Kammeijer (aanvoerder), Paul van Baasbank, Paul van Bueren, Raymond van Dortmond,
Arend-Jan Heerma van Voss, Johnnie Honnef, Han Koenders, Pim Kuyken, Gejus van der
Meulen, Menno Nubé, Huub van Pesch, Gerard Postel, Chris v. Schouwenburg, Jaap Smeeling
en Bert Vermeer.
1960 Ronnie van der Meyde, Bob Rigbers, Hans Tekelenburg, Gejus van der Meulen, Bert Vermeer
(aanvoerder), Paul van Baasbank, Paul van Bueren, Raymond van Dortmond, Han Koenders,
Tom Gottschal, Jaap Jan Smuling, Chris van Schouwenburg, Peter Thole, Jan Meulman en Rob
Tullenaar.
1961 Jan Dalmeyer, Paul van Bueren, Paul van Baasbank, Jaap Jan Smuling (aanvoerder), Rob
Tullenaar, Cees van Buchem, Chris van Schouwenburg, Peter Thole, Raymond van Dortmond,
Gerrit van der Valk Bouman, Frank van der Mey, Frank de Vries, Eldert Stuut, Fred van Raam
en Thames Kokke.
A. SANDTKE
Welk facet van deze veelzijdige H.F.C.-er verdient het meest te worden
belicht? Wij weten het waarachtig niet. Als voetballer heeft hij het
nooit hoger gebracht dan incidentele wedstrijden met het tweede elftal.
Dit is geen schande, want H.F.C. zat zo'n jaar of wat geleden bijzonder
goed in zijn stoppers. Rob de Boer is trouwens geen man om op de
voorgrond te excelleren. Zijn meesterschap schuilt veeleer in het 'ter
zijde'. Vandaar dat hij het eerste elftal jarenlang als grensrechter ver
gezelde. In deze dikwijls weinig benijdenswaardige functie op luttele
meters afstand van een maar al te vaak zeer chauvinistisch publiek,
zag hij kans om de achting van vriend en vijand voor zich te winnen
door een flegmatieke integriteit, die hem zo bij uitstek geschikt maakt
om de kleuren van de krasse koninklijke mee te helpen hooghouden.
Weliswaar hanteert hij nu de grensrechtersvlag al geruime tijd niet
meer, maar een lager elftal van oude meesters profiteert nog wekelijks
van zijn grote technische en tactische gaven, die hij voor fijnproevers
in slow-motion op de grasmat etaleert.
Wie echter het voorrecht geniet aan H.F.C.-diners en andere bij
eenkomsten deel te nemen, kent hem bovendien als brillant causeur,
wiens snedige, doch nimmer kwetsende interrupties de feestvreugde
alleen maar verhogen.
Juist daarom is het zo'n gerustellende gedachte, dat deze, even beminnelijke als geestige volbloed H.F.C.-
er, straks bij de viering van het 100-jarig bestaan van zijn club nog in de kracht van zijn jaren zal zijn.
FRITS ANDRIESSEN
96
