HANS TEKELENBURG: in de sporen van z'n vader
Het is niet verwonderlijk dat Hans in 1956 als 13-jarig knaapje lid werd van een voetbalvereniging.
Het goede voorbeeld had hij van zijn vader die het echte oranje heeft gedragen toen deze lid was van
Be Quick. Het was dus begrijpelijk dat onze wijze aspirantencommissie hem onmiddellijk in de I
duwde. Niet zozeer vanwege een gebrek aan vertrouwen in Hans' capaciteiten alswel de plotselinge
winstkansen van het team.
Eén seizoen slechts heeft hij groots werk in de i mogen verrichten, daarna werd hij steeds weer inge
deeld in één of ander select groepje voetballers. Voordat het zover was, sleepte hij in aspiranten a en b
nog twee kampioenschappen weg maar misschien is zijn herinnering aan 'Kaassie' van D.S.K. met de C
toch nog wel mooier.
Zonder mankeren stiefelde hij via een kampioenschap met het tweede naar het eerste. Even leek hij
in z'n vaart gestuit toen Gejus van der Meulen in de derde wedstrijd van Hans voor ons Keurteam,
tegen O.S.V., nogal hard tegen z'n schenen schopte. Een droge klap, een harde knap en het pootje lag
in mootjes en Hans was voorlopig uitgerangeerd. Sinds z'n herstel is Hans een vaste keus voor het eerste
en wee dat team als hij z'n dag niet heeft. Zijn plaats in de achterhoede geeft hem zelden gelegenheid tot
scoren en toch moet het hem een aantal keren gelukt zijn. Eén daarvan zal iedereen zich kunnen herin
neren; de gelijkmaker tegen D.W.V. in september 1966. Oogjes dicht, rammelen, hoog in de hoek en
iedereen stond te smakken. Hij zelf gelooft dat zo'n grap niet meer te doen valt. 'Geeft niks, gewoon
doorgaan, da's al heel mooi', zeggen wij. k.f.
115