o.v.v.o. De eindstand was gespeeld gewonnen gelijk verloren punten doelpunten D.C.G. 22 15 4 3 34 66—28 Watergraafsmeer 22 9 8 5 26 42—29 H.F.C. 22 10 5 7 25 52—40 Baarn 22 9 6 7 24 35—35 V.V.A. 22 8 8 6 24 42—36 Spartaan 22 7 9 6 23 31—28 22 8 6 8 22 34—32 T.O.G. 22 6 7 9 19 35—43 Holland 22 7 5 10 19 27—42 A.F.C. 22 7 5 10 19 36—53 H.M.S. 22 5 5 12 15 30—41 J.S.V. 22 3 8 11 14 28—51 Tegen de Oud-Internationals* werd onder ideale weersomstandigheden op een bomvol veld een ge lijkspel bevochten, terwijl het Eerste zowaar een tour in Luxemburg maakte, zich bij de eerste ronde in de Arol liet uitschakelen door Zeeburgia en op het jubileumtoernooi van Hercules (75) derde werd. Het tweede kwam bijna aan promotiewedstrijden toe, terwijl het Derde zich net op tijd in veiligheid kon stellen. Junioren B en aspiranten E werden kampioen, terwijl 'De Acht'-beker definitief in ons bezit kwam. En dan tot slot een van de meest typerende stukjes, welke ooit over ons geschreven zijn (vinden wij) en dan nog door een thans niet-lid (denken wij): Wat is dat toch? (natuurlijk uit Haarlems-Dagblad- O.H.C.): 'Als jongen van 12 jaar werd ik lid van H.F.C. Het was de tijd van Tinus Loosjes, Jan de Breuk, Johnie van Eeghen, de van Waverens, Jan Ferf, Prins, Ed Moltzer, Job Swens, Pereira, Eddie Holdert, Max Henny en de Van der Vinne's. Het was de tijd van Hollands Fijnste Combinatie. Wij jongeren hadden een grenzeloze bewondering voor het Eerste elftal, waarin alleen de keeper Jan Ferf en rechts buiten Pereira in dit uitgelezen gezelschap van voetbal virtuozen ietwat onder de maat bleven. Tegenwoordig is elke 3de klas doelman beter dan Jan Ferf en Pereira was meer renpaard dan voet baller. Ik bleef niet lang lid van H.F.C., nadat ik als actief speler had afgedaan. Ik werd zelfs geen donateur. Maar ik werd supporter in hart en nieren en zal dat blijven tot mijn laatste snik. Wat is het toch, deze wonderlijke binding met H.F.C. De herinnering aan vroeger kan het nauwelijks zijn. Daarvoor was mijn lidmaatschap te kort en de persoonlijke binding van te weinig betekenis. Waarom blijft het hart van zovelen zo warm kloppen voor deze club, ook in tijden van de grootste tegenspoed Is het de sfeer van de Spanjaardslaan of de integriteit van de bestuurders die H.F.C. in de loop der jaren heeft gehad? Ik weet het niet. Maar ik ken oude Dreesmannetjes, die nu nog geen wedstrijd overslaan. Zij zijn allen lid van de zogenaamde stille supportersvereniging, die haar leden bij honderdtallen telt. Elk chauvinisme in hen vreemd. Zij incasseren gelaten de tegenslagen van hun club en als het goed gaat is ook hun dag goed. Dat is het wonder van H.F.C." Dit ingezonden stuk was voor ons een der belangrijkste gebeurtenissen van het jaar. 32

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jubileumboeken HFC | 1969 | | pagina 36