HANS REINDERS FOLMER: een Hempie-van alles
HOE WAS HET TOEN OOK WEER (60 jarig jubileum 1939)?
Mijn kennismaking met Folmer dateert van meer dan 20 jaar geleden.
Het was op het cricketveld. Wegens een lichte blessure aan zijn, wat hij
noemde rechter handwortelbeentje, was hij verhinderd achter de palen
op te treden. Ik zou hem vervangen. Om mij een eerlijke kans te geven
werd Folmer door Hans Ligtenstein op een plaatsje aan de boundary
gezet. Toen een door mijn dilettanterige houding onvoorzichtig ge
worden batsman buiten de streep de bal grandioos miste, schrok ik zo
van de harde bal dat ik, hoewel de bal bij toeval in mijn handen terecht
was gekomen, achteruit viel waarbij ik het wicket nog maar amper kon
bereiken. Gelukkig waren de bails ondanks mijn lichte aanraking er nog
afgevallen. Later vernam ik dat dit de meest volmaakte manier is
iemand te stumpen (uiteraard zonder achteruit te vallen). Alleen beroeps-
wicketkeepers zoals die in Engeland voorkomen krijgen dit slechts
enkele keren van hun leven voor elkaar. Folmer, inmiddels naderbij
gekomen, deelde mij tot grote hilariteit van het elftal mede dat in
dergelijke situaties het verwijderen van 1 bail reeds voldoende is.
Met deze opmerking van hem is 'Hempie' eigenlijk volledig ge
typeerd. In elke denkbeeldige situatie zeer adrem, altijd boordevol met
echte en onwaarschijnlijke verhalen, die iedereen geboeid doen luisteren
waarbij hij dan ook zelf over zijn gehele machtige tors schuddend van het lachen tot de meest verrassende
ontknoping komt. Kortom, Folmer is altijd bijzonder aangenaam gezelschap.
Aangezien hij bovendien allesbehalve lui is wekt het geen verwondering dat hij in H.F.C. de meest
uiteenlopende functies heeft verricht. Als voetballer. Diegenen die hem hebben zien optreden zullen zijn
bijnaam 'Hempie' zonder meer duidelijk zijn. Zijn ervaringen op de groene weiden liggen gelukkig voor
het nageslacht vast in onze clubbladen. Als initiatiefnemer van de commissie-wedstrijden tegen H.B.S. om
The Gin Cup (een bijzonder aantrekkelijk met drank uitgerust mannetje, indertijd door zijn alleraardigste
vrouw Ilona gemaakt) waarbij zijn aanschrijvingen meestal begonnen met: 'Om voor mij onbegrijpelijke
redenen heeft de commissie besloten U uit te nodigen Als grensrechter van het eerste elftal waarbij
hij zich bijzonder geheugenvast heeft getoond ten aanzien van opmerkingen die het publiek hem van de
kant heeft toegevoegd. Voorts nog als lid van Jubileum-, Clubleven- en Archiefcommissies; als Bestuurslid;
als actief schrijvend redactielid (20 jaar lang) onder de naam H'm, waarmede hij vele H.F.C.-ers vele
plezierige momenten bezorgd heeft.
Bedenkt U hierbij dat Hans Reinders Folmer ondanks zijn drukke werkkring als bankdirecteur met veel
belangstelling de verrichtingen van het eerste elftal volgt men kan hem dikwijls met zijn gehele gezin
ook bij uitwedstrijden aantreffen dan geloven wij niets te veel te zeggen indien wij hem als voorbeeld
noemen van wat men onder een bijzonder goed H.F.C.-er verstaat. Dergelijke mensen is het gegeven de
traditie, die H.F.C. zo eigen is, over te brengen op de jongere generatie.
T.
Mobilisatie in Nederland bracht een gedeeltelijke verschuiving van de jubileumfeestelijkheden met zich.
H.F.C. I wist zich na een enorme krachtsinspanning (R.C.H. thuis gewonnen en E.D.O. uit 0-0, de
uiteindelijke kampioen, met R.C.H. als nr. 2) in het voorjaar 1939 veilig te stellen in de tweede klasse.
Opstelling H.F.C. in de slotfase (4/5 van de voorhoede bestond ten slotte uit oorspronkelijke achter
spelers!): A. van der Togt; A. Berendsen, Th. C. Drijver; C. Flack, J. ten Have, B. van Olphen; A. H.
Gentis, W. Kruyer, C. Beets, Th. A. van Baasbank en C. ten Have. H.F.C. eindigde met 12 punten uit
18 wedstrijden met één punt voorsprong op West-Frisia, achter E.D.O., R.C.H., W.F.C., H.R.C., Alkm.
Boys, Kennemers, O.S.V. en Alm. Victrix.
60
