CEES TIMMERMAN: een bonkig voetballer
Wij bespreken thans een van de meest gecompliceerde figuren, die onze goede oude club ooit gekend
heeft, en een kenschets van hem zal onvermijdelijk uitlopen in een uiterst tegenstrijdig geheel.
Immers is zijn verteltrant uiterst verward, zijn werk als archivaris is van een preciese bezetenheid die
iedere beschrijving tart. Is zijn aanspreektrant, om het uiterst voorzichtig te zeggen, uiterst beledigend, zijn
daden onthullen een zeer gevoelig man (Het moet nu maar eens gezegd worden!). Hoewel hij zijn vrienden
in het openbaar naar hartelust bedreigd met de meest gemene plannen, blijkt hij in het gebruik een vol
komen betrouwbare en meelevende vriend te zijn. Kortom, een kerel, die het koste wat wil, de mensheid
niet wil laten merken, dat hij een geschikte vent is. Een poging, die wat H.F.C. betreft op een jammerlijke
mislukking is uitgelopen. Tim is namelijk een zeer populair man.
Als steeds weer terugkerend speler van het Eerste (een periode waarover hij U gaarne gedetailleerd zal
verhalen), als speler in de veteranen (de stijl iets bonkiger, doch de broek hetzelfde), als redacteur van
de H.F.C.-er gedurende zoiets als 17 jaar, maar vooral als archivaris stempelde hij zich tot een vooraan
staand H.F.C.-er. Speciaal voor zijn archiefwerk en zijn uitzonderlijke verdiensten bij het samenstellen
van het historische 'Pim Muliernummer' van de H.F.C.-er werd hij tot houder van de Begeerbeker
uitgeroepen. Zijn reactie toen hij de beker kreeg, tekenen hem geloven wij het best: 'Sorry jongens,
jullie hadden hem eigenlijk meer verdiend dan ik!' Om er na enig nadenken aan toe te voegen: 'Maar
met mijn hersens val ik natuurlijk meer op!'
Zulke mensen maken een club, mensen! RF-
63
