beter georganiseerde clubs niet te na gesproken, is door een anoniem
oo gebleven schrijver later aardig beschreven.
V 'Het was een eigenaardig spel en de beoefenaars kenmerkten zich
door een absoluut gebrek aan begrip, wat de intrige was van het spel.
oo Men draafde maar achter de bal aan en speelde met een geheel on
beperkt aantal. Zoovelen er kwamen en lust hadden mee te lopen
werden toegelaten. Het had veel van een zwerm bijen, die achter de
koningin aangonsden en haar overal volgden. De enige onderver
deling in elke partij was die in voor- en achterspelers. Men stoorde
zich aan geen regels en zette, als het aantal deelnemers te groot
werd, eenvoudig de palen wat achteruit...'
Deze min of meer anarchistische voetballerij duurde zo'n tien jaar.
Men speelde tegen elkaar, men hield er zelfs een soort competitie op
na, maar er was geen centrale leiding en geen onderlinge band. De
noodzaak daarvan werd wel gevoeld. Om twee redenen: in de eerste
plaats kon men alleen een goede competitie krijgen als alles centraal
werd geregeld. In de tweede plaats was er een grote behoefte aan een
heid in spelregels en andere reglementen. Want niet alle clubs
hadden dezelfde opvatting over de regels. Daarbij kwam dat het
rennen achter een bal aan in steeds bredere lagen van de bevolking
op jongens een grote aantrekkingskracht uitoefende. Men sprak van
'volksvoetbal' en de daaruit ontstane verenigingen heetten 'volks
clubs'.
De popularisatie van het voetbalspel en de publieke belangstelling
brachten het totstandkomen van eenheid in leiding in versnelling.
Pim Muiier, organisator als hij was, begon aan de oprichting van een
Bond te denken. De eerste aanloop daartoe was zijn correspondentie,
in 1887, over dit idee met J. Semmelink van Olympia in Den Haag.
Volgende pogingen liepen vast op onderlinge meningsverschillen,
zelfs animositeit, tussen de voorzittende heren van de diverse clubs.
Vooral een controverse tussen Rotterdam en Amsterdam vormde een
obstakel.
Maar op 17 november 1889 lukte het, tijdens een vergadering in café
Neuf bij de Houtpoort in Haarlem, tot een vergelijk te komen.
Onder voorzitterschap van Muiier besloot men daar tot de op
richting van een Voetbal- en Athletiekbond.
Dit was een voorlopige vergadering geweest, met de clubs Concordia
(Rotterdam), Olympia (Rotterdam), vv Rotterdam, Amsterdamsche
Sportclub, rap (Amsterdam), vv Amsterdam, Delftsche fc, hw
(Den Haag) en hfc (Haarlem). Als vertegenwoordiger van de Amster
damsche Sportclub was aanwezig de dichter Herman Gorter.
Op zondag 8 december 1889 vond de officiële oprichtings-
ÏEHB2IN MQLSNWEBF
LET OF NETL023 30Ai
H.F.C.-SHIHT 10
Boven: De Koekamp te Haarlem, het eerste
echte voetbalveld in Nederland. Bij het om
spelen van de tegenstanders werden de drie
populieren op effectvolle wijze gebruikt.
Op deze plek staat nu het Sportfondsenbad.
Beneden: HFC-ers in 1898 bezig op de Molen-
werf achter Het Wapen van Heemstede, een
terrein dat door de familie Dolleman ter be
schikking was gesteld, hfc nog in blauw-wit
geblokte shirts. In 1900 verhuisde hfc naar
de Spanjaardslaan. Vanaf 1902 werd het hfc-
tenue: geheel witte shirts en blauwe broeken
met blauw-wit gestreepte kousen.
