1 I
wmmmmammmm
m
is
In het seizoen 1915-1916 behaalde voor het eerst geen enkele club
uit het westen het kampioenschap van Nederland, maar een uit het
zuiden, Willem II. Daarna namen clubs als Ajax en Feyenoord
(westen), Go-Ahead (oosten), psv (zuiden), Be Quick en Velocitas
(noorden) de voetbalhegemonie over.
In 1892 was de 'penalty kick' ofwel de strafschop ingevoerd en
kregen de HFC-doelen voor het eerst netten. De eerste die uit een
strafschop een doelpunt scoorde was J. B. Kan, later minister van
Binnenlandse Zaken en vader van cabaretier Wim Kan. Het ge
beurde tijdens een treffen op het HFC-veld tussen hfc en Rotterdam
c.en v.v.. Het punt vanwaar de strafschop werd genomen lag des
tijds, tweemaal zo ver als tegenwoordig, maar het doel was ook aan
zienlijk groter. Mr. J. M. Kan, broer van Wim Kan, vond in een
vergeeld exemplaar van de 'Nederlandsche Sport', no.507, een ver
slag van deze wedstrijd waarin stond: 'De match, die in een draw
(2-2) eindigde, was zeer merkwaardig daar de beide goals door
Rotterdam gescoord, afkomstig waren van penalty kicks. Tot nu toe
was er nog niet gescoord uit een penalty kick'. Beide 'demon
shots', zoals het toen heette, nam de Rotterdammer Kan voor zijn
rekening.
J.B. Kan beschrijft overigens duidelijk, in het derde HFC-jubileum-
boek (1879-1929), de sfeer die Muiier en zijn ploeggenoten Pies,
Menten, Puck Meyer, Jan Feith, Tromp en de anderen op het veld
handhaafden. 'Na den wedstrijd riep hij (Muiier) niet 'three cheers
for...', neen hij verzamelde zijn mannen plechtig om zich, de petten
die toen ieder nog droeg, gingen omhoog en aldus werd het beleefd-
heidsbetoog aan de tegenpartij gebracht. Had hfc met sprekende
cijfers gewonnen, dan was er nog een andere attentie voor de ver
slagenen weggelegd. Terwijl dezen zich in stille wanhoop ver
kleedden, had Muiier zijn elftal gemobiliseerd voor den nabijgelegen
spoorweg-overgang. Wanneer dan de trein voorbijging, werd ander
maal een eerbiedig saluut gebracht. De verliezende partij verkeerde
niet altijd in de juiste stemming om deze beleefdheid naar waarde te
schatten en placht haar te kwalificeren als 'meneertje spelen'.
Anderen vermeldden als bijzonderheid dat zij, in Haarlem tegen hfc
uitkomend, tijdens 'half-time' (rust) aldaar thee kregen aangeboden,
wat hen als een luxe voorkwam. Ook dat HFC-ers zich tijdens de rust
omkleedden, om er in de tweede helft weer keurig uit te zien.
hfc had in die jaren een sterk spelend le klasse elftal. Hoe kwam het
dat hvv, de grote Haagse, vier maal achtereen kampioen van Neder
land werd? In een van de eerste NVB-jaarboekjes treft de opmerking
dat de le klasse-clubs er veel aan deden om hun plaats daar te
-<jHaar/emsche Football lub^?
Boven: Nadat hfc in 1896-97 voor de eerste
maal was gedegradeerd naar de 2e klas
keerde zij het seizoen daarop weer terug. Een
beeld uit de promotiewedstrijd HFC-Vietoria
(7-1) op 20 maart 1898 in Leiden.
kO
<S\
00
I—I
I
Oh
00
Beneden: Damesvoetbal was er al in 1896.
Het Bondsbestuur verbood echter het spelen
van deze Nederlandse ploeg tegen een elftal
Engelse dames op het Rotterdamse Sparta-
terrein. Waar bleef overigens de elfde dame?
