hankelijk betonen. Veel later zei hij daarover:'Nee, ik heb me
nimmer aan een functie willen binden. Ik wenschte mijn vrijheid te
behouden. Driemaal is me een rijksfunctie aangeboden. Ik heb er
echter de voorkeur aan gegeven te kunnen blijven organiseeren: een
zaak op pooten te kunnen zetten en dan weer aan iets anders te kunnen
beginnen.'
Zijn enige vaste post is waarschijnlijk die van hoofdredacteur van de
Deli-Courant geweest, op Sumatra, waarheen hij in 1895 was ver
trokken. Hij richtte er uiteraard ook éen voetbalvereniging op. Zijn
geschreven kritieken op het plaatselijk bestuur daar bracht hem zelfs
een tijdelijke censuur, die echter door generaal Van Heutz snel werd
opgeheven. Later werd Muiier adviseur van de Ned. Indische
regering. Hij publiceerde enkele brochures over de arbeidstoestanden
op Sumatra en deed veel voor de totstandkoming van de Sumatra-
weg. Twee jaar lang maakte hij, in regeringsopdracht, een reis door
Brits Achter- en Voor-Indië, Birma en Siam.
Ongeveer op zijn veertigste jaar was Muiier weer voorgoed in Nederland
gevestigd en met grote energie nam hij het zelfgekozen werk weer
op, namelijk het in brede zin bevorderen van sportbeoefening. In het
dagblad Het Vaderland publiceerde hij jarenlang artikelen over sport,
onder het pseudoniem Pim Pernel en hij maakte illustraties voor het
tijdschrift Eigen Haard. Hij hielp bij de oprichting van Het Sport
blad. Het nu uitgestorven plat-Haarlems beluisterde hij aandachtig
en hij probeerde het in diverse rijmen en verhaaltjes op papier weer
te geven.
Pim Muiier was van mening dat het sporten ook een vast onderdeel
van militaire training diende te zijn. Met een niet aflatende actie
drong hij er bij de legerleiding op aan iets van sport in te voeren.
Het duurde jaren, maar ten slotte kon Muiier zijn diensten als sport-
adviseur bij de krijgsmacht tentoonspreiden. Hij propageerde o.m.
lange afstandsmarsen en creëerde zo het fenomeen van de Vierdaagse,
die tegenwoordig een internationale bekendheid geniet.
Het secretarisschap van de Bond voor Lichamelijke Opvoeding be
zorgde hem de goede positie om met kracht te pleiten voor de ver
plichte invoering van sport op scholen. Dat lukte nadat Muiier er in
was geslaagd leraren, onderwijzers, sportbonden en gezondheids
organisaties tot elkaar te brengen. Ook spoorde hij aan tot het
instellen van medische commisies bij de sportbonden en daaruit
groeide weer het Bureau Medische Sportkeuring.
In reeksen artikelen en spreekbeurten wees Willem Muiier op het
maatschappelijk nut van sportbeoefening, ook voor gewone mensen.
Dat was in het begin van deze eeuw voor lang niet alle heren-
