In augustus 1939 kondigde Nederland algehele mobilisatie af.
De knvb stelde een noodcompetitie in, die niet kon worden uit
gespeeld omdat ons land in mei 1940 door de Duitsers werd bezet.
De oud-trainers Jimmy Marshal, Bill Yates en Bob Glendenning
hadden gelukkig op tijd een goed heenkomen gezocht. In de
komende jaren ging Martien Houtkooper, oud-international en leraar
lichamelijke opvoeding aan een middelbare school, hfc trainen.
In 1940-1941 eindigde hfc na een zeer moeilijk seizoen met 22
wedstrijden tegen o.a. edo, rch en Volendam met 12 punten op de
laatste plaats van de 2e klas en moest degradatiewedstrijden spelen.
Het ging aanvankelijk niet slecht. Tegen de Volewijckers, voor de
zesde achtereenvolgende keer kampioen in de 3e klas geworden, en
tegen Elinkwijk werd gelijk gespeeld. Van Rapiditas won men zelfs.
In het returnprogamma ging het niet meer. In juli moesten nog be
slissende gevechten worden geleverd en dit bleek na elf maanden wed
strijden, blessures en andere tegenslagen te veel. hfc degradeerde
naar de 3e klas. De Volewijckers en Elinkwijk speelden enige jaren
later al in de le klas.
Het eerste seizoen in de 3e klas tegen veel clubs uit Haarlem en om
geving viel niet mee, al behaalde hfc een 4e plaats. In deze regionen
speelde men een ander soort voetbal waar de HFC-ers nog aan
moesten wennen. Nu ging dat snel want het seizoen daarop bereikte
de club het kampioenschap na een beslissingswedstrijd tegen
Zandvoortmeeuwen.
Ook het voetballeven in ons land ontkwam niet aan de gevolgen van
de Duitse bezetting. Sinds 1941 mocht het clubblad 'De HFC-er' niet
meer verschijnen. Daarom verscheen zo nu en dan clandestien het
eenvoudig in elkaar gezette blaadje 'Uit het HFC-kamp', dat met des
te meer gretigheid werd gelezen. In het latere verslag over 1942—
1943 staat o.m.: 'Een hevige schok kreeg onze sportwereld in dezelfde
maand Augustus te verduren, toen de bezetter het verbod voor
Joodse Nederlanders uitvaardigde om lid van een sportvereniging te
zijn of zelfs maar sportterreinen te bezoeken. De steeds wreder
wordende maatregelen tegen deze kleine, weerloze groep landgenoten
hebben ook in de gelederen van de hfc bressen geslagen. Ook voor
andere groepen van de bevolking werd de toestand met de dag on
zekerder. Oproepen voor arbeid in Duitsland, het in krijgsgevangen
schap terugroepen van ex-militairen, eerst van officieren, later van
onderofficieren, de maatregelen tegen studenten, gevolgd door
schaamteloze mensenjacht op grote schaal, al deze zaken maakten
het duidelijk dat de bezetters minder mooie dingen met ons voor
hadden...'
Boven links: hfc-i kampioen 3e klas nvb in
1942-43. V.l.n.r. staande: Drijver, Busselman,
Ligtenstein, Schras, Kammeyer, Reinders,
Folmer (grensrechter). Hurkend: Flack, De
Nijs, Van Zijl, De la Mar, Van Olphen en
Gentis.
Onder: In 1939 werden de feestelijkheden rond
om het 60-jarig bestaan van de club in ver
band met de oorlogsdreiging afgelast. Op
enkele kleine sportieve wedstrijden na, zoals
touwtrekken voor de junioren. Wim
Heybroek, hfc-voorzitter in de moeilijke
oorlogsjaren, kijkt toe. Links, in plusfours, de
juniorenleider Hans Thon.
Rechts boven: In 1944 waaide een populier
om, daarbij de oude consumptietent en een
deel van de tribune krakend.
