I
HFC 115 JAAR
Onderling slaapvoetbal,
Ajax en over en sluiten
Je bent jong en je wilt wat
Pimmetje Muiier was veertien en wilde graag voetballen. Maar hij had
geen bal. Op een mooie zomerse dag slenterde hij door de Leidsestraat in
Amsterdam -de koffieshop was nog niet open- toen zijn aandacht plotsklaps
werd gegrepen door een fel oplichtende neonreclame op een van de zo karakte
ristieke gevels: De Gruijter Sport en Spel. "Jeminee! Sapperloot, wat super
gaaf!" en hij racete op de winkel af. Pimmetje vergaapte zich aan al het moois
achter het glas en wenste zich een miljoen, maar tot zijn ontsteltenis graaiden
zijn vingertjes in het niets. Opgejaagd haalde hij al zijn andere zakken leeg en
verspreidde de inhoud over de stoep: één tol, vijf knikkers, enkele broodkorsten,
paarse snoeppapiertjes en zijn geblokkeerde ABN*AMRO-eurostyle-pas, maar
geen rooie cent. "Bliksem", vloekte hij hardop, "daar heb ik geen bal aan!" Boos
en teleurgesteld smeet hij zijn blauw-wit gestreepte wollen pet weg, die als een
schotel door de lucht zeilde en pardoes op het hoofd van het paard van de SRV-
man terecht kwam. "Bravo, Bravo!" riep een handjevol omstanders en er steeg
een warm applaus op. Een opvallend geklede yup op gympies, die het hele tafe
reel aanschouwd had, snelde op Pimmetje toe, klopte hem op de schouders, riep
nogmaals "bravo!" en "cool man!" en duwde hem een muntstuk in de hand.
"Yo, wat een stunt, kerel!" riep de yup. "Koop maar iets lekkers, een kilo zuur
tjes of zo..." Pimmetje staarde met grote ogen naar de munt en kon het niet
geloven. Tien hele centen, wouw! Maar wat een pech. Al die prachtige jongens
dromen in de etalage van De Gruijter-Sport en Spel kostten minsten veertig
centen. Wat nu? Pimmetje overwoog zijn opties: één kilo zuurtjes, van die knal-
rooie, of een gokje wagen. De keus was snel gemaakt en in een mum van tijd
stond Pimmetje achter de toonbank van sigareboer Van der Werf. "Eén kraslot,
mijnheer, alstublieft", zei hij met overslaande stem. "Da's tien centen, knaap",
bromde de dikke sigareboer. Wild begon Pimmetje te krassen, maar de eerste
drie hokjes leverden niets op. Toen de laatste drie en... Yes! Hiep Hoi! Het was
raak! Hij inde zijn zojuist gewonnen gulden en hij spurtte terug naar De Gruij
ter. Wel een half uur lang stond hij met zijn neus tegen de ruit gedrukt en met
open mond speurde hij de etalage af, op zoek naar iets moois. Alles was even
mooi. Links achterin, naast een hometrainer, stond een bordje: koopje, heden
tachtig centen. En daar lag-ie dan, de allernieuwste Nintendo met wel zestig
verschillende spelletjes. Maar daar keek Pimmetje niet naar. Neen, hij had
slechts oog voor dat ene ronde geval. Zijn jongensdroom bleek geen hersen
schim, want op het kaartje stond:
Uit Engeland, echt leder!
Alexander van der Meulen
Gezicht op het tenten
kamp. Strak veldje en
leuk pandje op de achter
grond.
bingo-avond er eindelijk opzit, is het tijd om eens flink
te tukken. Oogjes dicht en snaveltjes toe.
De verdeling van de vitaminen: logistiek onder leiding van
Michiel de Jong.
het zover. Achter de gelagkamer is speciaal voor de A-
ers een casino uit de grond gestampt. Twee black-jack
tafels en een roulette staan te wachten om mishandeld
te worden. Samen met een paar anderen mag ik voor
croupier spelen, voor
zien van vlinderdas en
bretels. Gokken in een
casino is toch een
beschaafde aangele
genheid? Vergeet het
maar. Het geschreeuw
en getrek van de
'gasten' maakt het
werk van de croupiers
bijna onmogelijk en
wij vechten terug met
gelijke middelen: hier
een tik op de vingers,
daar een duw en vooral
snel de gewonnen
fiches met beide
handen weggraaien.
Als deze veredelde
Donderdag 1 september, tijd niet meer
bekend...Iedereen is volkomen gesloopt. De moeder
brigade komt voor het laatst met een lekker ontbijtje.
Hierna wordt nog onderling gevoetbald. Het wordt
slaapvoetbal. Overal zie ik junioren op de grond liggen,
soms hele teams bij elkaar. Een enkele tegenstander wil
van dit geluk profiteren en scoort een doelpunt. Dan
stort ook de rest tegen de grond. De lunch kan ik me al
helemaal niet meer herinneren. Maar ineens zat ik op
de tribune temidden van een grote groep gillende
HFC'ertjes: We hebben een H, we hebben een F... Op
het veld staat onze Al tegenover de B2 van Ajax. Het is
een flauwe pot, Ajax speelt eenvoudig en HFC dringt
niet echt aan. Ook zij zijn blijkbaar kapot. De jeugd
geniet van Ajax en ik moet toegeven, welk team van
Ajax dan ook, het blijft imposant.
Ajax wint in ieder geval. Het laatste fluitsignaal van
onze eigen Rembrandt, het feest zit erop.
Een unieke en sublieme jeugdhappening, de
toekomst Koninklijk Verenigd.
