beleving rond HFC 1 - waarbij het eigenlijk niet uitmaakte in welke
klasse het uitkwam - van de wedstrijden op 1 januari en van de wedstrijd
tijdens het 100-jarige bestaan tegen PSV. Als jonge speler wilde je daar
ook deel van uitmaken, nog onwetend van de aaneenschakeling van
hoogte- en dieptepunten die HFC in de volgende periode van 12V2 jaar
te wachten zou staan.
Ik had het geluk te mogen debuteren op een moment dat HFC zijn
dieptepunt had bereikt en uitkwam in de toenmalige HVB. Het kon op
dat moment eigenlijk niet meer slechter. Het was het begin van een
periode waarin veel spelers van buitenaf naar HFC kwamen. Voor een
jonge HFC'er was het niet altijd even makkelijk om je iedere keer maar
weer te moeten waarmaken ten opzichte van de nieuwe spelers, aan de
andere kant werd je eigen ontwikkeling positief beïnvloed door de aan
wezigheid van zoveel goede spelers. Deze spelers maakten het ook
mogelijk dat HFC weer de weg naar boven insloeg.
In het sportieve herstel heeft het fenomeen nacompetitie een belang
rijke rol gespeeld. In het eerste jaar dat de periodekampioenschappen in
het amateurvoetbal werden geïntroduceerd, werd deze mogelijkheid
door ons met beide handen aangegrepen om uit de HVB te komen. Na
dit succes in 1987 zouden we nog driemaal nacompetitie moeten spelen.
1986-1987
HFC promoveert naar de vierde klas
KNVB.
Staand vlnr: E. Poster,
N. Vissers, R. Roode, P. Steenkist,
B. Leijenhorst, Burke, R. van Liemt,
H. Rudolph (grensrechter),
H. Kiemeneij, P. Tenthof. S. Ijzer,
G. Peijs trainer), B. Witjas.
Zittend: H. Arends, Jaap Spee,
R. Verstraten, I. Gazan, Just Spee,
M. van Galen, B. Roode (leider) en
I. van Liemt.
