Onze jongens
in den vreemde
_x
Warch
933 K
HFC'er ben je voor het leven
Hans Molijn
In deze bijdrage wordt aandacht besteed aan dat grote maar stille legioen van
mensen die HFC een goed hart toedragen, maar die niet meer in Haarlem of
omgeving wonen. Die gevoelens kunnen heftig zijn en voor de omgeving vaak
onbegrijpelijk. In elk geval heb ik ten minste twee keer in mijn leven de afstand met
Haarlem persoonlijk als schrijnend ervaren.
De eerste keer was in de winter van 1942/1943 toen ik met mijn grote broer Leo
met vakantie mee mocht naar het Friese Marssum, vijf kilometer van
Leeuwarden. In dat seizoen speelde HFC de altijd belangrijke uitwedstrijd tegen
Schoten, maar omdat er geen telefoon was op ons adres konden wij de uitslag niet
te weten komen. Daardoor waren wij gedwongen in de kou naar Leeuwarden - en
weer terug te lopen om in de boekhandel van 'de korte Kruyff'*) de uitslag te
kunnen vernemen (2-2).
De tweede keer was toen HFC tijdens mijn huwelijksreis in april 1958 de cruciale
wedstrijd tegen Baarn speelde. Ik heb hemel en aarde moeten bewegen om de uit
slag te pakken te krijgen (4-0 verloren, ook dat nog) met als bijkomend resultaat
een schoonfamilie die dit maar met moeite kon begrijpen.
Band
Maar veel interessanter is het te kijken naar de band die verder weg wonende
mensen met HFC hebben gehad of nog steeds hebben. Jules Chapon is een
man die in het kampioenselftal van 1932/1933 meespeelde en al dertig J
jaar in Frankrijk woont. Naar eigen zeggen wordt zijn belangstelling min- M
der, ook al omdat hij geen Nederlandse kranten meer leest. Maar als hij in I
Haarlem is en het wordt weekend dan gaat hij zeker naar het veld. Zeer
indrukwekkend vind ik nog steeds zijn bijdrage aan 'HFC een eeuw aan de
Spanjaardslaan' onder de titel 'Mijmeringen over HFC'. Van Tom Hoyer is
bekend dat hij en zijn vrouw de jappenkampen in het voormalige
'Nederlandsch-Indië' overleefden met in hun schamele bagage een van de
HFC-jubileumboeken. Ben Verwey, en nu schrijf ik van ver voor mijn tijd,
kwam het Eerste van HFC te hulp toen hij in Berlijn werkzaam was.
Gelukkig had hij een speciaal koffertje waarop hij in de vaak overvolle treinen
kon zitten. Het was in het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw en HFC
vocht toen met succes voor promotie.
Een kleine dertig jaar later, in maart 1950, werd mijn broer, toen militair in Praag
Tjimahi op Java, in de nacht uit zijn bed geschopt om te horen dat HFC
-Jacobi parochie
Marssu
^2Goutum
c
cWu
VVenen
1146 Km
1424 Km
3172 Km
Annaparochtg
Britsur
riikum
eetgum
elsum
Deinum
eidum G-Yvtjvr
V* M
^osterlittens
Wim Kruyff, de broer van Mech Kruyff, was in zijn tijd bekend als wicketkeeper bij Rood en Wit. In
diens boekhandel in Leeuwarden zochten en vonden wij het geluk: hij wist de uitslag wél. Omdat Wim
iets minder lang was dan Mech werd hij 'de korte Kruyff' genoemd.
108
