...ik zat altijd bij het
verkeerde team.
Keepers lid en leed
Er was eens een doelman in Lisse
Die tijdens de wedstrijd moest pissen
De halleve zool
Verliet er zijn goal:
De bal uit het net kon hij vissen.
Ook al scheen de zon volop, altijd belde je de informatielijn of het wel doorging.
Niet om je vaders telefoonrekening hoger te maken, maar wel om te horen of
iemand misschien een bericht voor jou had ingesproken. Dus eigenlijk vanaf het
moment dat ik van school thuis was liep ik al in HFC-kleding rond. En als ik dan
op de training kwam was daar een ClOS-leerling om stage te lopen en om mij en
de rest van het team aanwijzingen te geven. Hij begon altijd met loop- en trap-
oefeningen en pas helemaal aan het eind van de training mocht je eindelijk een
partijtje spelen. Gek genoeg zat ik altijd bij het verkeerde team, maar ik had toch
plezier. Je begon dan ook veel vrienden te krijgen op en rond het veld.
Langzaam wordt het winter, en als de keeper van de D7 een keer niet kan, nou dan
wil je wel invallen. Vanaf dat moment blijf ik eigenlijk maar keepen en hopen dat
ik ook eens in een hoger team mag spelen. Het begint steeds leuker te worden
naarmate je ouder wordt. En dan word je ineens gevraagd om in de C3 te keepen.
Nou, eerste jaars C-selectie, twee keer per week trainen.
Je krijgt training van een speler van Haarlem en het wordt allemaal wat officiëler.
Ik mag het seizoen daarna in de Cl keepen en dan merk je voor het eerst dat er
concurrentie is. Maar ik mag blijven keepen in de Cl. Helaas, rond september
breek ik mijn voet bij het uitkomen en zit ik zomaar vier weken in het gips. Dat is
zuur, zeker als je de volgende week tegen Ajax moet.
Gebroken vinger
Na mijn herstel moest ik weer proberen terug te komen, en dat lukte door veel te
trainen en door een goeie coaching. Mijn team speelde vaak wedstrijden om 10
uur 's ochtends, altijd op zondag, en als ik dan thuis kwam stapte de helft van de
familie pas uit bed. In de Cl speelden we toernooien in Venlo en Volendam en dat
is een eind weg. Maar het belangrijkste is, je hebt er veel plezier in. Je vindt het
leuk om veel te voetballen.
Met pianospelen wordt het ook steeds drukker, met optredens en met een nieuwe
band. En als dan ook nog eens die school erbij komt wordt het eigenlijk allemaal
te veel. Ik blijf dan ook zitten. Dan is het seizoen 2002/2003 afgelopen, en het spe
len als C-junior ook, want daarna ga ik over naar de B-junioren. En ook al ligt dan
het voetbal aan de Spanjaardslaan een poosje stil, ik ga vrolijk verder met de vol
gende sport die daar wordt beoefend: cricket. Breek ik mijn vinger doordat ik een
bal ongelukkig vang, lig ik er weer een tijd uit!
Als ik terugkom van vakantie krijg ik te horen dat ik ben uitgenodigd om mee te
trainen met de BI en B2. Ik schop het uiteindelijk tot de BI, al moet ik oppassen
met piano en school, want ik ben tenslotte wel blijven zitten. Ik krijg van thuis het
voordeel van de twijfel. Dan breek ik wéér op een ongelooflijke manier mijn vin
ger, dezelfde als die van afgelopen zomer. Dat is natuurlijk balen, maar gelukkig
sta ik al gauw weer te keepen op mijn oude niveau, al verslijt ik twee rolletjes tape
per week aan het verstevigen van mijn vingers en moet ik thuis veel oefenen om
mijn pianovingers te revalideren.
Voetbal betekent heel veel voor me. Het is toch geweldig om met je vrienden de
tijd door te brengen. En als je dan wint op zaterdag ga je 's avonds lekker op stap
met elkaar. Je traint drie keer per week, dus er ontstaat vanzelf een band met de
trainer en je medespelers. Er wordt doordeweeks elke dag op de velden van HFC
getraind. Vier velden en een trainingsveld vol voetballers. HFC is een club, voor
mij dé voetbalclub.
43
"Liever vissen dan vingers missen."
