Het zit in de genen
Vader Zn. - Solide hang- en sluitwerk
Pieter en Ernst Kalbfleisch
Volgens mij was het in augustus 1958 dat ik door mijn vader met min of meer
krachtige hand voor het eerst werd meegevoerd richting HFC. Ik herinner mij nog
duidelijk deze in mijn ogen angstige tocht over de Haarlemse Middenlaan, die nu
Churchilllaan heet. Waarom wordt iemand door zijn ouders gedwongen voortaan
iets op elke zaterdag en woensdag te gaan doen, wat klasgenoten van de toen nog
zeer christelijke Bosch en Hovenschool niet deden?
Het was in het jaar 1983 dat ik met enkele vriendjes naar de Spanjaardslaan ging om
lid te worden van HFC. Waar de minicultuur tegenwoordig spectaculaire vormen aan
neemt was het toen nog een stuk rustiger. Toch was het een indrukwekkende, spannen
de en vrolijke gebeurtenis voor mij als zesjarige. Woensdagmiddag probeerden we mas
saal een bal recht vooruit te trappen op het kleine veldje naast 'Sint Jacob in de Hout'.
Drie dagen later werd de vergaarde kennis in praktijk gebracht met in mijn belevenis
vaak zinderende partijtjes prutsvoetbal. Zo speelde ik in 1983 op een kwart hoofdveld
mijn eerste wedstrijden, waar ik dat exact twintig jaar later nog altijd doe.
Trokken mijn ouders - of beter, mijn vader - consequenties uit hun opvoedkundig
beleid in de zin, dat zij regelmatig langs de lijn acte de présence gaven? Nee en ja;
zaterdags was mijn vader geen rijder en geen leider. Het eerste niet omdat het niet
hoefde - we deden alles op de fiets - en het tweede niet omdat zijn driedelig-grijs-
44
Wembleystadion Londen.
