De koningin-moeder
van de IGminklijke
VERGAARCLUB
WatEen
onderscheiding voor
een niet-man
Dertig jaar Pinky
Rob Rib
Precies dertig jaar geleden, in 1974, maakte HFC voor het eerst kennis met mevrouw
B.P.J.M. Huygens-Tiel. In dat jaar brak voor de club een nieuw tijdperk aan. Het
tijdperk-Pinky.
Het begon zoals het bij iedereen begint. Zoonlief ging voetballen bij HFC en moe
der werd bijna automatisch gevraagd om bardiensten te draaien. Korte tijd later
werd er iemand gezocht voor het vouwen en nieten van het clubblad. Dus: Pinky
ook daarmee aan de slag. Ze deed dat alles met zo veel inzet en enthousiasme dat
er al vrij snel stemmen opgingen haar te belonen met een onderscheiding. Nou,
daar werd wat losgemaakt! De voetbalwereld was in die tijd een mannenbolwerk:
vrouwen mochten geen lid worden van HFC. En dan een onderscheiding geven
aan een niet-lid en niet-man? Uiteindelijk kwam het er toch van. In 1978 kreeg
Pinky de Begeer Beker. Een revolutie. "Veel tegenstanders waren toen wel zo spor
tief om me te feliciteren", herinnert ze zich glimlachend. En omdat het hek nu
toch van de dam was, kreeg zij in 1984 ook nog de Gouden Speld. Pinky is nog
steeds geen man, maar kon in 1996 wel als eerste vrouw lid worden van HFC
omdat toen de statuten gewijzigd werden. Weer een revolutie.
Ik ga hier geen saaie opsomming geven van wat Pinky allemaal heeft betekend en
nog steeds betekent voor HFC. Dat mag als bekend worden verondersteld (nou
vooruit: alleen al vele jaren secretaris van de 1-januari-commissie!). Veel interes
santer is de vraag: Dertig jaar, hoe heeft ze het volgehouden? Het antwoord komt
van haarzelf: "Ik ben helemaal 'wousie' van sport!" Natuurlijk, dat verklaart alles!
Maar nu, juist in dit jubileumjaar, denkt Pinky er wel eens over om te stoppen.
Dat het na dertig lange jaren genoeg is geweest. Maar als je vraagt wat haar
mooiste herinneringen zijn, begint ze vol warmte over het team van 39 vrouwen
en één man dat onder haar 'oppercommando' bij toerbeurt de 'HFC'er' verzend-
klaar maakt. "We vormen een hechte club en hebben het vreselijk leuk samen. Die
dinsdagavonden, die zijn voor mij een social evening geworden." Dat afscheid zal
dus nog wel even duren.
Pinky Huygens, de ultieme vrijwilligster. Die het eervolle aanzoek kreeg 's zondags
als het Eerste thuisspeelt officieel gastvrouw te zijn voor bestuursvertegenwoordi-
gers van de bezoekende club en voor de scheidsrechters, 't Kan verkeren: van
ongewenste vrouw tot gezicht van HFC. En stem, want ze is ook nog omroepster,
en niet alleen als Anita Dienblad in de musical Omniclub Arcadia Morgana van
Aryan van der Leij.
Wat is haar wens voor de toekomst van de club? Het antwoord volgt met grote
hartstocht: "Ik hoop dat HFC nog duizend jaar bestaat!" Pinky, de koningin-moe-
der van de Koninklijke. Zoals de republiek Frankrijk burgeres Marianne als sym
bool heeft, zo zou HFC haar als symbool moeten hebben. Een buste voor Pinky!
53