met mn trui omhoog. vouwen. Van het een komt het ander. Een jaar later werd ik gevraagd bardiensten te draaien. Dat vond ik eng. Je staat daar zo te kijk. Het commentaar is niet mals. Ik treed niet in details maar ik ben bijna direct in de keuken gaan staan en ben daar vier jaar lang gebleven, lekker rustig." "Sindsdien heb ik nooit meer als eenling langs de kant gestaan. Zodra je iets in de vereniging doet, zie je hoe waanzinnig veel er gebeurt om al die teams te laten spe len. Je komt er ook achter hoeveel werk er wordt verzet door een relatief kleine groep mensen. Sinds mijn zoon in z'n puberteit stopte met voetballen, heeft de ver eniging me toch niet los gelaten. Ik ben uit die keuken gekomen en heb me daarna veel assertiever opgesteld. De eerste biertjes die ik tapte herinner ik me nog goed. Maar daarna durf je meer." "Het is de 'schuld' van Elske Uildriks dat Goke sinds oktober 2002 binnen het bestuur de portefeuille barzaken beheert. Na een vacature van bijna een jaar kun je zeggen dat er van de nood een deugd is gemaakt. Het is mijn eerste bestuursfunctie maar het lijkt haast een fulltime baan. Wat ik echt leuk vind is het dealen met leveranciers. Er meer uithalen dan alleen maar met winst doorverkopen van ge leverde drank en etenswaar door bij de inkoop, waar mogelijk, kortingen te be dingen. Dat vind ik een uitdaging. Wat verder opvalt in de vergaderingen is dat er door de heren heel veel geleuterd wordt. Er wordt gezegd dat vrouwen kletsen maar mannen kunnen er ook wat van. Het gaat natuurlijk voor 90% over voetbalzaken. Dat begrijp ik, maar de bar is ook belangrijk. Nog los van de inkomsten - we draai en echt heel erg leuk - is er het gevoel en de uitstraling van de club. Iedereen die het clubhuis binnenkomt, loopt toch eerst naar de bar. Sociëteit "Mijn droom is dat we in de toekomst meer groeien naar een sociëteit. Eerst moe ten er een nieuwe keuken en een nieuwe bar komen. Dan zou je ook een restaurant kunnen opzetten en structureel andere activiteiten uitbouwen. Biljarten en bridgen worden al gedaan maar waarom niet ook klaverjassen? En dan de workshops voor vrouwen. We hebben er verschillende gehad, o.a. aardewerk beschilderen. Maar het initiatief wordt niet overgenomen. Zo stappen er te weinig vrouwen in de vereniging en komen we nooit tot meer vrouwelijke bestuursleden." "Er zijn ook andere bezigheden, bijvoorbeeld als afgevaardigd bestuurslid aanwezig zijn bij een wedstrijd van het Eerste. Vanuit de bestuurskamer heb je een goed over zicht. Maar als er problemen op het veld ontstaan en het loopt uit de hand, hoe houd je het dan beheersbaar? Lachend heb ik geopperd dat ik zonder bh en met m'n trui omhoog het veld op zou rennen en zeggen: 'Heren, mag ik jullie even spreken?' Gelukkig is er nooit iets ernstigs gebeurd." Dat de vrouwen de toekomst hebben, ziet Goke in eigen familieverband. "Voetballers ga ik niet meer leveren. Mijn kleinzonen zijn niet zo verzot op de bal. Het is mijn kleindochter die in onze familie als beste uit de bus komt, zij raakt 'm echt goed. Grappig, hè?" En misschien doelt minister De Geus daar wel op als hij het heeft over het belang van de laatste vijfentwintig jaren van de vorige eeuw. Die inhaalslag van vrouwen krijgt met een volgende generatie automatisch zijn beslag. Maar of de kleindochter van Goke Welboren ooit in het donkerblauw-witte tenue zal voetballen? Dat blijft een interessante vraag juist rond het jubileum van de oudste voetbalclub van Nederland. Goke en Elske. Lekker in je eigen clubhuis.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jubileumboeken HFC | 2004 | | pagina 59