'5 nachts stiekem
voetballen.
zijn sip kijkende zoon. Een andere vader kijkt meewarig toe. "Heeft jouw zoon ver
loren? Ach jongen, je was hartstikke goed, volgende week gewoon een beetje har
der lopen. Wil je een AA'tje?"
Mijn zoon Harmen maakte in 1994 het 115-jarig jubileum mee, grote witte tenten
op het veld, jeugdmanifestatie, drie dagen. Dinsdagmiddag weg, slaapzak mee, 400
meter van huis. Wat ze deden? Woensdag kwam hij het huis binnenstormen, hij
moest poepen. Kan dat daar niet? Nee, er was geen wc-papier meer. Ik vroeg hem
of het leuk was. Ja, het was heel leuk! Wat vond hij het leukst? Dat je nergens naar
toe hoeft! 's Nachts stiekem voetballen, daar kon geen vakantie tegenop.
Ik vermaakte me wel op die zaterdagochtenden, met de drukte van zo veel jongetjes
en de koffieblikken in de ogen van de vaders. Mijn vriendin, Ineke Brandse, vroeg
mij om een zondag in te vallen bij de ijzersterke barploeg van Elske Uildriks. "Half
een beginnen en als het Eerste thuis speelt is het topdrukte, want ze kunnen kam
pioen worden, geloof ik."
Wat doe ik aan, welke schoenen? Bestand tegen vet en drank, makkelijk bewegen en
toch leuk. Help, kan ik wel tappen, alles tegelijk, kaarten afschrijven, broodjes, kof
fie, borreltje, wijntje, soep, broodje kroket, en dan als we op topsnelheid draaien
wordt er Red Buil besteld. Red Bull? Red Buil? Weet niet, nee dus, lachen en terug
lachen, en door... Nee, wij hebben geen patat, wij hebben kroketten en frikadellen.
"Tweemaal frikadel mét!" Die moet je doormidden breken, want wij hebben alleen
ronde broodjes.
Het clubhuis loopt weer voor drie kwartier leeg. Ik hoop dat we winnen, want daar
doe ik het voor. Ik wil dat ze scoren, dat iedereen straks lachend, druk pratend
terugkomt en nog wat te drinken bestelt. Uit de keuken verschijnt Frits Bettman
met schalen leverworst voor de Spoelderruimte.
75
Goke Welboren, Ineke Brandse en Elske Uildriks.
Tapdrukte.
