Het Eerste 1979-2004
emotionele wedstrijd
in en tegen de
Bijlmer.
nacompetitie is HFC
op het lijf geschreven.
Niet gek voor een amateur: vier keer zakken, vijf keer slagen
Paul Bouwman
Begin jaren tachtig speelt ons Eerste onder leiding van trainer Maup Kruijer in de
vierde klasse van de KNVB en de resultaten zijn beslist redelijk te noemen. De top
kunnen we niet halen, maar met een derde plaats en tweemaal een zesde plaats kan
iedereen leven.
De problemen beginnen echter in 1983. In de voorlaatste wedstrijd tegen NAS
wordt het vierdeklasseschap nog veilig gesteld, maar echt moeilijk wordt het in de
daarop volgende jaren. In 1984 eindigen we onder leiding van Jacques Rijsterborgh
als tweede van onderen en ook in 1985 wordt, met Jan Paul Grégoire als trainer, op
het RCH-veld tegen KIC degradatie nog net voorkomen, maar in 1986 is er geen
houden meer aan. In een emotionele wedstrijd in en tegen de Bijlmer gebeurt waar
iedereen bang voor is: degradatie naar de HVB! We hadden de dans nog kunnen
ontspringen als Norbert Vissers vlak voor het laatste fluitsignaal van 11 meter raak
had geschoten. Daarmee komt tevens een einde aan het eenjarige verblijf van trai
ner Arthur Beerendonk. Een drietal trainers in drie jaar heeft het verval niet kun
nen tegenhouden. Drie trainers in drie jaren is wel veel. Zoiets straalt weinig rust uit.
HFC gaat na deze klap niet bij de pakken neerzitten. Gerrit Peijs wordt aangetrok
ken en krijgt de volgende opdracht: "Breng HFC in één jaar terug in de KNVB!"
Gerrit blijkt een goed verstaander te zijn en voldoet cum laude aan zijn opdracht.
Via de nacompetitie met Hoofddorp en Nieuw-Vennep kan op 31 mei 1987 de vlag
worden gehesen: HFC is terug in de KNVB! Precies een jaar later, op 8 mei 1988,
gebeurt het onwaarschijnlijke: HFC promoveert direct naar de derde klasse. "Een
kampioenschap van en voor allen", stelt voorzitter Poster.
Gerrit Peijs vertrekt met opgeheven hoofd en wordt voor het seizoen 1988/1989
opgevolgd door de in Haarlem niet onbekende Doby Peters, doch meer dan een
zevende plaats zit er niet in. Het seizoen daarop verloopt beter met als resultaat dat
de nacompetitie wordt bereikt. "Nacompetitie is HFC op het lijf geschreven", zo
meldt het Haarlems Dagblad aan het einde van het seizoen. Het is spannend, dat
slot. De Volewijckers wordt na verlenging en door het beter benutten van straf
schoppen opzijgezet. Er moet dan nog wel afgerekend worden met Spirit en wel op
het knusse veld van Alcmaria Victrix in Alkmaar. Het lijkt wel of HFC thuis speelt:
zo veel jeugd, zo veel spandoeken, zo ontzettend veel HFC'ers. Na 90 minuten staat
het scorebord op 2—2. Verlengen dus. Jaap Spee beslist met twee goals in de tweede
verlenging de doorbraak naar de tweede klasse van de KNVB. Op 20 mei 1990 om
halfzes 's middags is de derde promotie in vier jaar tijd een feit.
HFC trekt spelers aan
Voor het seizoen 1990/1991 wordt Henny Schipper als trainer aangesteld. Met 22
punten uit 22 wedstrijden eindigt ons keurteam op de vijfde plaats van onderen.
Een rustig seizoen, niets spectaculairs, maar wel een trainer die zich niet echt thuis
voelt bij HFC en het dan ook na één jaar voor gezien houdt. Begin jaren negentig
doet een nieuw fenomeen zijn intrede: voetballers van andere verenigingen melden
De dreiging hangt al in de lucht: de penalty van
Norbert Vissers wordt gestopt.
Verzorgster Rini Stapensea troost Huib Arends.
76
