m
we bakken er niets
meer van...
zich aan bij HFC of worden enthousiast gemaakt om bij onze club te komen voet
ballen. Ineens zien we nieuwe gezichten, afkomstig van Zandvoortmeeuwen,
Ripperda, Stormvogels, enzovoorts. Inmiddels is er een Technische Commissie inge
steld en ik citeer uit een 'HFC'er': "De eigen jeugd dient voorrang te hebben. In per
soonlijke gesprekken met de nieuwkomers moet blijken dat redelijkerwijs mag wor
den aangenomen dat zij zich bij HFC thuis voelen. Er is sprake van een nieuwe ont
wikkeling en wil FIFC zich op niveau handhaven, dan is hieraan niet te ontkomen.
Dat succes hierdoor niet direct verzekerd is, bewijst wel het seizoen 1991/1992 met
de nieuwe trainer Boekhof. Aanvankelijk is er met 15 punten uit 14 wedstrijden
niets aan de hand. Bovendien hebben we de eerste periodetitel dan al binnen. Maar
dan gebeurt het: we bakken er niets meer van en behalen uit de laatste acht wed
strijden slechts één overwinning! HFC degradeert naar de derde klasse, ondanks het
binnenhalen van een periodetitel. Ongelooflijk, maar waar. De klap komt hard aan
bij HFC, maar deze staat niet in verhouding tot de dramatische gebeurtenis op 22
maart 1992. In de wedstrijd aan de Spanjaardslaan tegen zijn oude club Ripperda
wordt John van Norde - voor het eerst spelend bij HFC - getroffen door een hart
stilstand. Hulp mag niet meer baten. Grote verslagenheid bij Ripperda en HFC:
John van Norde overlijdt in de kracht van zijn leven.
Maar life goes on, zoals zo vaak wordt gezegd, en in september 1992 kunnen trainer
Boekhof en elftalleider Rob Tullenaar aan de bak. Het wordt alweer een seizoen met
nacompetitie, maar nu om degradatie te ontlopen. Van De Volewijckers wordt,
evenals in 1989, opnieuw gewonnen, maar van Bloemendaal verloren. We hebben
niets meer in eigen hand en zijn afhankelijk van de uitslag Bloemendaal—De
Volewijckers. Het lot is ons gunstig gezind: Bloemendaal doet zijn sportieve plicht
en HFC kruipt door het oog van de naald.
Stijgende lijn
Trainer Gerrit Peijs - weet u nog? - keert in 1993 terug op het vertrouwde nest. Met
hem weer aan het stuur wordt in het seizoen 1993/1994 een derde plaats behaald en
daardoor mogen we wéér meedoen aan de nacompetitie. Dit keer helaas zonder
succes. In de daarop volgende seizoenen 1994/1995 en 1995/1996 worden geen
prestaties van formaat geleverd. Met een achtste plaats in 1995 en een uitstekende
eindsprint in 1996 wordt het derdeklasseschap gecontinueerd. Daarmee komt
tevens een einde aan het hernieuwde optreden van Gerrit Peijs, die sindsdien de ver
richtingen van het Eerste met belangstelling volgt.
Het seizoen erop mag Frans Post de kar trekken en de start met 28 punten uit 22
wedstrijden is beslist niet slecht. Een goede vijfde plaats is het uiteindelijke resultaat.
Post krijgt in het seizoen 1997/1998 Arie Kalkman als teamleider naast zich en er
wordt een uitstekende vierde plaats bereikt met 35 punten uit 22 wedstrijden. Het
bereiken van de nacompetitie met eventueel promotie naar de tweede klasse wordt
gedwarsboomd door SVA, dat ons aan de Spanjaardslaan met 2-1 verslaat.
Halverwege het seizoen 1998/1999 slaat het noodlot toe als Frans Post zijn werk
zaamheden om gezondheidsredenen moet beëindigen, terwijl hij nog zo veel had
willen en kunnen doen. Ted Immers is zijn opvolger. Het seizoen was uitmuntend
begonnen en bij de winterstop staat ons Eerste dan ook gedeeld bovenaan met
Purmersteyn. De goede reeks van voor de stop kan helaas niet worden gecontinu
eerd, zodat het seizoen eindigt met een alsnog teleurstellende zesde plaats.
De verwachtingen voor het seizoen 1999/2000 zijn hooggespannen. De komst van
Rokus Hoogendoorn uit de zaterdagtak van HFC en van Radjin de Haan, Raymon
Rob Tuilenaar.
Anthony de Groot, Jaap van Buchem,
Cor van Gelder, Frans Post en Ignace van Liemt.
77
