...in Parijs werd er
traditiegetrouw eerst
stevig ingenomen...
Geluksmomenten
Voorzitter ben je maar even, HFC'er voor het leven. Althans,
je bent langer HFC'er dan voorzitter. En juist als HFC'er ken
je je geluksmomenten. Het gelukkigste HFC-moment van
Hugo Bettink lag in maart 1968, toen hij als zeventienjarige in
een vriendschappelijk duel zijn debuut maakte in het Eerste
als spits. Bekende namen als Paul Bouwman, Henny
Wijkhuizen, Hans Tekelenburg, de gebroeders Erik en Peter
Thole en Gerard en Han Koenders passeren de revue. Aadje
Wille deed toen ook al mee. Van het daaropvolgende seizoen
(1968-1969) staan Bettink alle wedstrijden nog in het geheu
gen gegrift. Hij zou het uiteindelijk tot 177 caps brengen.
Gevraagd naar zijn HFC-geluksmoment haalt Henk Uildriks
een mooie HFC-herinnering op, te weten het moment dat hij
met Freek van Muiswinkel, die hij van de Haarlemse
Sportraad kende, op het terras van Brinkmann wat zat te
drinken en Freek hem voorstelde om bij De Hondekoppen te
komen voetballen. "Ja, een mooie herinnering, dat zal best,
maar waar blijft nu dat geluksgevoel, Oelie?" wordt er gevraagd. "Dat was het HFC - Frankrijk. Michel Platini (l) en Jaap
moment dat het lukte het Franse sterrenteam, dat in 1984 Europees kampioen was sPee met scheidsrechter Hans Winter jr.
geworden, naar de Spanjaardslaan te halen. Een team met namen als Michel Platini,
Alain Giresse, Jean Tigana en Roger Mila. Laatstgenoemde was weliswaar geen
Frans international, maar was wel WK-ganger met zijn eigen land Kameroen. Zij
kwamen in 1994 ter gelegenheid van het 115-jarig bestaan van de club. Dat ze kwa
men was al een wonder. Eerst moesten zij zich in Parijs verzamelen. (Interessant
detail: alle Franse ex-internationals mogen binnen de grenzen van la patrie gratis
reizen). In Parijs werd er traditiegetrouw eerst stevig ingenomen. Daarna moesten
zij nog de reis naar Haarlem maken. Maar ze waren er en ze speelden een prachtige
demonstratiepartij tegen het Eerste (uitslag 4-2 voor de Fransen). De adrenaline
gierde door mijn lijf."
Karakteristiek voor Eg Poster is dat zijn geluksmoment is afgeleid van dat van een
ander, te weten zijn zoon Eg junior, die met de E3 kampioen werd in het seizoen
1980. Eg senior was leider van dat team en beleefde aldus zijn mooiste moment als
HFC'er.
Paul Begemann gaat het verst terug in de tijd. Zijn HFC-moment was de promotie
wedstrijd tegen Blauw Zwart in juni 1950 (Begemann speelde 81 wedstrijden in het
Eerste). Plaats van handeling was het oude VUC-terrein in Den Haag; inderdaad,
met 'de wondertent' van Lotsy. "Die wedstrijd ging het zo makkelijk, zo vanzelf. We
stegen boven onszelf uit. Een afstandsschot van Cees de Nijs verdween in de krui
sing. Daarna volgde een voorzet van Hans Winter op het hoofd van Jan Moolenaar
en weer was het raak. We wonnen met 6—2, terwijl we enorm tegen die wedstrijd
hadden opgezien. Ik weet nog dat Pim Muiier er ook was en dat hij ons mee uit eten
heeft genomen. Maar van dat diner weet ik vreemd genoeg niets meer, terwijl ik die
wedstrijd nog helemaal kan terughalen."
Prestaties
Het moment breekt onvermijdelijk aan om de blik te richten op de toekomst. 'Waar
Hugo op moet letten' is de vraag. Voor de eerste en enige keer is Uildriks in verle
genheid gebracht. Hij vraagt om bedenktijd. Een uniek moment. Begemann heeft
minder moeite: "Het prestatievoetbal wordt binnen HFC steeds meer centraal
92
