ORGAAN VOOR DE GEMEENTE
O 19
Zaterdag 7 Januari 1922
7®
Aboaneme*tspnjBi fl.— per 3 maanden, traseo per pest 11.36
Abonnementen worden aangenomen aan het Bureau en b|j de
Agenten. Tot plaatsing van advertentië» van Buiten de gemeente
YELSEN in dit blad is uitsluitend gereehtigd het Advertejitie-
bureau P. F. C. ROELSE, IJMUIBEN.
Advertentiën uiterljjjk in te eenden WOENSBA0 tot 9 nar v.®.
sn YRIJAAG tot 4 uur n.m.
Ver«ehijMt W oensdkgg Zatordage
Uitgave vaa IïmumI. Yena. Uitgever» Mg.
AIRES VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIS
N. Y. Bmkkerg Sinjewel, Willemsplei*. li, IJmnidsa
--- Telefoon 168 ---
officieel
Is dat geen vergissing, zal misschien
menige lezer vragen. Moet dat niet 1921
zijn? Wij zijn toch gewoon als 't jaar
voorbij is, een terugblik te geven over 't
geen dat jaar ons bracht en niet bracht.
Men heeft recht zoo te denken en 't is
zeker een goede gewoonte. Maar een
gewoonte, waarmede wij nu eens willen
breken. Een jaar is zoo kort en alles wat
er belangrijks gebeurde in onze ge
meente, hebben wij toch in ons blad ver-
e meld. Als wij een terugblik gaven, dan
x zouden wij moeten herinneren aan de
0 onzekere en moeilijke tijden, aan het
ziekenhuis, dat wij nog niet kregen, aan
de goede burgers, die wij verloren, zoo
n b.v. Dr. Onnen, de ijverige secretaris
n der Gezondheidscommissie, aan bet
.(j raadslid v. d. Does en aan bet vertrok-
l0 ken raadslid Dr. Heslinga, een man, die
hier zoo'n groote leegte achterliet enz.
n Wij zouden dan ook het vertrek van Dr.
Bok .memoreeren en dat van Ds. Hel-
ders, de eerste predikant der Necl. Herv.
er Gem. te Velseroord, zoowel als dat van
Pater Servatius, den zeer sympathieken
ie rector van het klooster te Velseroord.
,n We zouden ook verblijdende dingen
kunnen noemen, als de opening van
,e_ nieuwe scholen, als de R.K. scholen aan
e^. de Corverslaan op Wijkeroog en aan de
Tasmanstraat te IJmuiden, de Bewaar-
school te Velseroord en de vergrootte
ee Chr. school te Wijkeroog.
Maar we willen liever den blik eens
sel vooruitslaan. Niet, dat wij profeten zijn
en zouden kunnen voorspellen wat dit
na jaar ons brengen zal. Gelukkig niet.
,at Maar wel kunnen wij zeggen, wat wen-
lik schelijk is voor dit jaar en waarnaar
3r- WÜ moeten trachten,
an En dan is één van onze eerste wan
tij schen dat wij elkander het leven trach-
10tten draaglijk te maken. Het leven is
jjn toch al niet gemakkelijk (en dit achten
ng. wij geen ongeluk, want moeite en strijd
maken een mensch sterk en energiek,
elg terwijl gemak vadsig en lui maakt),
jjn maar moeilijk wordt het leven als wij 't
elkaar ondraaglijk maken.
Daarin behoort ons gemeentebestuur
i, vooraan te gaan, waarmede wij daxi
den geheelen raad tevens bedoelen. Dit
gemeentebestuur is er voor ons en niet
omgekeerd, zooals tegenwoordig zoo
vaak gedacht wordt. Het gemeentebe
stuur is er om tot heil en tot, geluk dei-
ingezetenen te besturen.
Maar 't is zoo vaak andersom. Menig
bestuurder denkt dat de ingezetenen
'er alleen zijn om de belastingen op te
brengen. Dat. is heel verkeerd.
Wij zeggen dit niet, omdat wij geen
vertrouwen in ons gemeentebestuur
hebben. Integendeel, wij hebben groo-
ten lof over het beleid van ons gemeen
tebestuur, voor dat van onzen Burge-
meeter in de eerste plaats. Zijn bemid-
delings-pogingen in het visscherij-con-
flict, die met góeden uitslag werden
bekroond, hebben ons doen zien, dat de
belangen onzer burgers hem zeer ter
harte gaan.
Maar het voornaamste, waar wij in
dit artikel op willen wijzen, is dit, dat
de economische toestand onverbidde
lijk dwingt, dat 't met alles naar bene
den moet gaan.
Naar beneden dus ook met de belas
tingen. Voor heel velen zijn de belastin
gen een druk, een zware druk. En uit-
stede dat deze nu gaan dalen, rijzen ze
nog steeds. Wij hebben bier verminde
ring van het vermenigvuldigingscijfer
gekregen, maar desondanks moet
iedereen meer belasting dan verleden
jaar betalen. Voor velen is de verboo
ging onevenredig groot. En 't erge is,
dat men steeds weer op nieuwe belas
tingen zit te broeden, om niet voor te
korten te komen te staan. En wij krij
gen belastingen, die hoogst onsympa
thiek en o.i. ook onbillijk zijn. Zoo vin
den wij de straatbelasting uit den
booze, vooral in onze gemeente, waar
vele Rijkswegen zijn en men deze be
lasting niet kan heffen. Nu wil men
hiervoor een Hegbelasting in de plaats
stellen, maar dat zal ook weer nieuwe
kosten medebrengen. Deze straatbelas
ting vinden wij zeer ondemocratisch,
omdat deze vooral betaald zal worden
door de arbeidersgezinnen, die ver in
de meerderheid zijn. Eu vrijgezels b.v.
zullen er niets geen last van hebben,
zullen er niet voor moeten betalen.
Er moet een streven komen om den
druk te verlichten. Den druk der belas
tingen en ook den druk der hooge prij
zen. Daarom geldt dit woord ook voor
onze zakenmenscheii. De levensstand
aard is hier veel te hoog, de prijzen dei-
eerste levensbenoodigdheden zijn in
onze gemeente veel te duur.
Wij hopen dat onze handeldrijvende
middenstand dit zelve zal gaan inzien,
want deze hooge levensstandaard is een
nadeel voor onze gemeente en moet op
den duur ook nadeelige gevolgen ople
veren voor den middenstand zelf.
Wij zouden ook nog over het Rijk
kunnen klagen, dat aan den handel al
lerlei moeilijkheden in den weg legt.
Maar onze regeering verstaat den tijd
heelemaal niet. Instede van een voor
beeld te geven om alle prijzen weer
naar beneden te voeren, gaat de regee
ring de tarieven van post en telefoon
weer verhoogen. Inplaats van te bevor
deren dat zooveel mogelijk de men-
schen van de telefoon gebruik kunnen
maken, worden hier allerlei belemme
rende bepalingen ingevoerd. In Haar
lem mag men voor f 85 per jaar slechts
4 gesprekken per dag voeren. Dat zal
hier straks ook wel zoo worden.
Met het leggen der nieuwe aanslui
tingen is het nog treurig gesteld. Wij
weten van menschen, die bijkans 3 jaar
op een aansluiting wachten. En nog
steeds heeft de oorlog- de schuld, waar
aan ook de duurte nog steeds wordt
verweten.
Zoo is er veel, wat een wederopleving
van zaken doen, wat een streven naar
vooruitgang tegenhoudt. Dat alles
moest toch eens anders worden, maar-
wij Hollanders weten zoo moeilijk van
snel en krachtig den koers veranderen.
Toch moeten wij den tijd verstaan en
dan is de weg: bij vermindering van in
komen en daling van de grondstoffen
i vermindering van belastingdruk en da-
j ling van de verkoopsprijzen.
Als ingezetenen der gemeente moeten
wij dagelijks met en voor elkander
leven. Men werkt niet alleen voor zich
zelf, maar voor de maatschappij, waar
in wij leven. Laat een ieder zich inspan
nen, om van die maatschappij wat te
maken. Een gemeentebestuur is er om
het goede tf zoeken voor de bevolking
en de ambtenaren zijn er om de belan
gen der gemeenschap met lust en met
ijver te behartigen, niet om gemakzuch
tig te leven op kosten dier gemeenschap
Zoo zijn de industrie en de handel er
ook voor de gemeenschap, niet om deze
te exploiteeren en zooveel mogelijk
winst er van te halen, maar om baar te
dienen. En zij, die arbeid presteeren, 't
zij geestelijk of met de handen, zij wer
ken ook voo)- de samenleving en hebben
recht op een behoorlijk loon en (wat wel
vaak vergeten wordt) op waardeering
en wat levensgenot.
Gelukkig zijn er ook wel zonnige din
gen in onze gemeente. Dat een instel
ling als Velsens Ziekenfonds 25 jaar
lang mocht werken tot iieil van duizen
den arbeiders en dat eenvoudige men
schen daarvoor veel van hun vrijen tijd
en nachtrust hebben gegeven, het stemt
tot dankbaarheid. Ook, dat instellingen
als die voor de kinder-vacantie-kolo-
nies en de Ver. tot bestrijding der Tu
berculose een grootere plaats in de har
ten der ingezetenen gaan innemen, al is
meerdere steun en medewerking wel
gewenscht.
Gaarne zagen wij Ook 't geestelijke
leven in den ruimen zin des woords nog
meer ontwikkeld. Al mag 't verblijdend
zijn dat de Rijks Hooge-re Burger
School in het afgeloopen jaar kon ge
opend worden, wij zouden gaarne zien
dat ook de ouderen wat meer geeste
lijke in- en ontspanning kondon genie
ten. Daarom betreuren wij het dat de
Openbare Leeszaal altijd nog tot de
vrome wenschen moet behooren en
hiervoor uit de gemeentekas nog geen
geld kan worden toegestaan.
Dat de Chr. Jonge Mannen Ver. te
IJmuiden eigenaresse werd Van hot
Koning Willemshuis, wij vinden het
een prachtig ding en het gebouw is nu
een centrum van mooien en nutti
gen arbeid op velerlei gebied. Maar er
is nog zooveel te doen voor de rijpere
jeugd in onze gemeente en in dit op
zicht mag zeker gewezen worden op de
pogingen van het Drankweer-Comité
om te Velseroord een gebouw te stich
ten, waar de rijpere jeugd ontwikkeling
en ontspanning beide zal kunnen
vinden.
Vanwege de grensregeling van Haar
lem en onze gemeente wacht ons dit
jaar ook de verkiezing van een z.g. dub
belen raad. Wij hopen dat dit in goede
harmonie moge geschieden en dat we
zoo in dit jaar allen zullen mogen me
dewerken tot meerderen bloei van onze
gemeente en tot opbouwing en verhef
fing van hare bevolking.
Men kan van Hindeburg zeker zeg
gen, dat hij een middeleeuwsche figuur
is, vol van de vooroordeelen van den be
roepssoldaat en van zeer ouderwetsche
ideeën over volk, gezag, vrijheid, maar
niemand heeft in de campagne tegen de
leiders van den oorlog zijn karakter
aangetast. Er is in den oorlog door
hooggeplaatsten afschuwelijk geknoeid
en gelogen, maar Hindenburg heeft
daarboven en daarbuiten gestaan.
Er is ook iets treffends en moois in
den trouw tegenover zijn vroegeren
meester, zooals die blijkt uit een twee
tal brieven, tusschen Hindenburg en
Wilhelm gewisseld, die dezer dagen be
kend zijn geworden. Alsof er geen Deut
sche republiek ware, schrijft hij nog
aan de keizerlijke en koninklijke majes
teit. Hij verzekert innig overtuigt te
zijn, dat Wilhelm nooit iets anders dan
den vrede gewild heeft. „Ik weet, dat
uwer majesteits arbeid gedurende ge
heel haren regeeringstijd gericht was
op het behoud van den vrede."
Merkwaardig is ook Wilhelms ant
woord. Deze voelt zich nog steeds de
keizer. Hij verklaart, dat het hem
zwaar valt in het buitenland te moeten
wonen, met brandend gemoed de vree-
selijke lotgevallen van ons dierbaar va
derland, waaraan geheel mijn levens
werk was gewijd* te moeten volgen.
Van zijn vlucht geeft hij deze verkla
ring. Alleen door heen te gaan konden
voor zijn volk gunstiger voorwaarden
voor den wapenstilstand bedongen en
een bloedige burgeroorlog bespaard
worden.
„Het offer is tevergeefsch geweest. Ik
zwijg op alle leugens en lasterpraatjes,
die over mij worden verspreid. Ik acht
het beneden mijn waardigheid, mij te
gen aanvallen en smaad te verdedigen."
De ex-keizer verzekert verder over
tuigd te zijn, dat de waarheid over den
oorlog zich eens baan zal breken, mach
tig, onweerstaanbaar als een lawine.
God is mijn getuige, dat ik, om den oor
log te voorkomen tot de uiterste grens
ben gegaan van wat ik kon verantwoor
den met het oog op de veiligheid en het
onverlet blijven van mijn dierbaar va
derland."
De ex-keizer behandelt ook de kwes
tie van zijn berechting. Hij zegt terecht,
dat eezi gerechtshof, waarin het ver
bond zijner vijanden tegelijk aanklager
en rechter zou zijn, niet een orgaan van
recht maar van politieke willekeur zou
wezen. Doch ook wil hij niet weten van
een terechtstaan voor een neutraal ge
rechtshof, hoe ook samengesteld.
En dan voigt een zin, die uiterst merk
waardig is en een inzicht geeft in de
mentaliteit van Wilhelm. Zijn keizers
troon is omvergevallen maar zijn kei-
zerstrots staat nog overeind.
„Over de maatregelen, die ik als kei
zer en koning naar mijn beste weten en
volgens de inspraak van mijn geweten
heb getroffen, erken ik geen strafrech
terlijk oordeel van eenigen aardschen
rechter, hoe hoog hij ook moge zijn ge
plaatst, omdat ik daardoor de eer en de
waardigheid van het door mij vertegen
woordigde Duitsche volk zou prijsge
ven." De brief eindigt met een: uw
dankbare Wilhelm.
.Men weet, dat een commissie van ge
leerden en staatsmannen uit de neu
trale landen bezig is met de voorge
schiedenis van den oorlog te onderzoe
ken en dus ook over de schuldvraag te
oordeelen. Zeker zal zij niet een persoon
als schuldig aanwijzen. Ook van groote
ruzies geldt: Zoovele kijvenden, zoovele
schuldigen. En vooral mag niet verge
ten worden, dat veelmeer verhoudingen
en toestanden dan personen tot den
oorlog hebben geleid.
We laten de verklaring van dit woord
van Jezus aan theologen over. Dat Je
zus ermee bedoeld zou hebben, dat de
armoe zal blijven, zoolang er menschen
zijn op aarde, lijkt ons gezocht toe.
Maar zeker is wel dat het „altijd" zich
verder uitstrekt dan het even der leer
lingen, tot. wie het woord eens werd ge
richt.
Wij hebben de armen ook bij ons: de
gewone armen, dat zijn de stillen en de
openlijken, de cliënten der persoonlijke
en dei- openbare armenzorg, de bede
laars en schooiei's, „Hunnen en Vanda
len der moderne samenleving". Maar
ook de buitengewone armen: de Oosten-
rijksche en Weensche kinderen en....
volwassenen, de Russische hongerlij
ders, de werkeloozen in de Drentsche
en Groningsche venen.
Ei- wordt telkens weer een beroep ge
daan op ouze goedgeefschheid, telkens
weer een lijst aangeboden, telkens weer
gevraagd, of we niet vergeten voor dez
of die goede zaak wat te geven.
En nu is het een van de weinige goede,
dingen in onzen tijd, dat er actief mee
lijden is en dat menigeen aan barmhar
tigheid meer offert dan vroeger. De
pers verricht bij dit publieke werk van
barmhartigheid goede diensten. Zij her
innert eiken dag weer aan, waarvoor
en aan wien men moet geven. Maar
bovenal weet ze door een gevoelige be
schrijving van den nood de harteti te
treffen. De arme veenbewonors zouden
vergeten zijn als de pers niet van hun
leed verteld had.
Voorzitter de Burgemeester.
Aanwezig alle leden.
Aan de orde zijn de gemeentebegroo-
ting en verschillende andere begrootin
gen.
De Voorzitter stelt voor eerst de alge-
meene beschouwingen te houden.
De heer Vermeulen zegt dat we op een
zeer ongebruikelijke tijd van het jaar
voor de behandeling dei' begrooting bij
een zijn. De tijdsomstandigheden zul
len daaraan niet vreemd zijn. Wat de
behandeling in de af deelingen betrelt,
spr. vraagt zich af of deze wel iets bij
draagt tot vluggere afhandeling der
begrooting. Spr. gelooft van niet', want
in de openbare vergadering wordt het
in den regel nog eens dik overgedaan.
Spr. wil een woord van dank aan B.
en W. niet onthouden, al wil hij zeggen
dat de memorie van antwoord hem op
veel punten heeft teleurgesteld. Spr.
weet niet of dit aan de behandeling in
de afdeelingen ligt, maar spr. heeft er
geen prettigen indruk van. Spr. gelooft
dat het is alsof B. en W. zich door ons
met een kluitje in 't. riet te sturen, van
de zaak af wilden maken. Dit geldt
vooral den Wethouder van Openbare
Werken, die op zeven vragen met eert
luttel ja antwoordde. Dat is toch te kort
Spr. zegt dat in de afdeelingen ge
vraagd is overleg te plegen inzake mo
gelijke bezuiniging. Uit de memorie van
antwoord is niet gebleken dat B. en W.
daartoe wenschen mede te werken.
Wanneer er een volgend jaar weeb
een onderzoek in de afdeelingen komt,
hoopt spr. op meer uitvoerige antwoor
den en niet op een antwoord, dat men
een kind geeft.
Spr. heeft het dan over de samenstel
ling van het college van B. en W. Spr.
zegt er niets persoonlijks mee te bedoe
len, maar zag toch gaarne dat de Bur
gemeester meer deel had aan het finan-
cieele beleid der gemeente. Voorts is
spr. van oordeel dat, met alle waardee
ring voor den arbeid der wethoudei s,
de werkzaamheid der leden van het
college toch niet zoo is, dat het wethou
derschap hier niet kan worden waarge
nomen door een zakenman. Integen
deel, spr. meent dat dit best mogelijk is
en dat het zelfs een voordeel is als een
zakenman met een frisschen kijk op het
leven in ons gemeentebestuur zitting
had. Spr. is, al wil hij niet meedoen aan
het afkammen der ambtenarij, er niet
voor dat we van onze wethouders amb
tenaren gaan maken. Daarom zal spr.
niet vóór het voorstel van den Burge
meester tot verhooging der wethouders
salarissen kunnen stemmen.
Wat het onderwijs betreft, zou spr.
gaarne zijn pogingen gesteund zien om
door samenwerking tot bezuiniging te
komen. Spr. werkt dit breeder uit en
zegt dat de drie groote groepen, n.l. het
gemeentebestuur en de openbare scho
len, benevens de R.K. en de Prot. Chr.
scholen, dan tot elkander moeten
komen.
Spr. merkt op dat we nu een wethou
der van financieën hebben gekregen,
maar dat we uit den aard der zaak nog
weinig weten van de zelfstandigheid
vhn dezen tak van bestuur. Spr. is be
nieuwd of de heer Handgraaf straks
eens uit den hoek zal komen en iets van
IJMUIDER
Ingezoiide mededeeiingen *0 et». per regel Advertentie» van 11. en m. 6 regel?
f 1.—, iedere regel meer 30 ets. Compact gezette advertenties van 11. en m. 5
regels f 1.25, iedere regel meer 35 ets. Kleine advertenties en familieberichten
zoomede vereenigings advertenties uit de gemeente, uitsluitend by vooruitbe
taling, van 1 t. en m. 5 regels f0.75, iedere regel meer 15 ets. Bij niet contante
betaling worden de gewone prflzen berekend, -- Advertentie» „adres bur. v. d
blad" 10 ets. extra; voor bezorging van op advertenties ingekomen brieven
wordt 10 et», in rekening gebracht. Bovenstaande regelprgzen worden met
5 et», verhoogd voor advertenties van buiten de gemeente Veisen
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE
BLADEN. EERSTE BLAD.
DRINGEND VERZOEK
om bij verhuizing het oude en
het nieuwe adres, NIET aan
den looper, doch aan ons bu
reau WILLEMSPLEIN 11, op te
geven. De Administratie
Kleine Advertenties
en Familieberichten kosten bij
VOORUITBETALING
slechts 15 Cent per regel.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders der Ge
meente Velsen brengen ter openbare kennis,
dat de beslissing op het verzoek van
J.v. d. Windt, te tjmuiden, om vergunning
tot het oprichten van een inrichting tot
het bereiden van suikerwerken, op het
perceel kadastraal bekend Gemeente Velsen,
afdeeling IJmuiden, Sectie 1, No. 1954,
plaatsetijk bekend Bloemstraat, Wijk C.,
No.41, door hen is verdaagd op grond
dat het bericht van den Hoofdinspecteur
van den Arbeid, bedoeld bij art. 7bis,
alinea 2, der Hinderwet, nog niet is inge
komen.
Velsen, den 22 December 1921.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
Rijkens
De Secretaris
Th. J. Wijnoldy Daniëls.
HET JAAR 1922.
VAN den wachttoren.
De ex-keizer en zijn beste vriend.
Het Consultatiebureau zal wederom
oortaan geopend zijn Woensdagmid
dag van 23 uur Willemsbeekweg 42,
Velseroord.
De armen hebt gij altijd bij u.
Vergadering van 4 Januari 1922.
