ORGAAN VOOR DE GEMEENTE VELSEN
Ko 26.
Woensdag 1 Februari 1922
Advertentie* *lterl|k i* te zende* WOENSBAG tot 9 uur v.zb.
•n VRIJfAG tot 4 uur a.m.
ABRES VOOR REBACTIE EN ADMINISTRATIS
N. V. Brakker^ Siajewel, Wille*aspleis 11, IJmuide*
Telefoon 168
DRINGEND VERZOEK
om bij verhuizing het oude en
het nienwe adres, NIET aan
den looper, doch aan ons bu
reau WILLEMSPLEIN 11, op te
geven. De Administratie
Kleine Advertenties
en Familieberichten kosten bij
VOORUITBETALING
slechts 15 Cent per regeL
VOOR ADVERTENTIES
Vrijdags na 4 uur ingezonden
wordt geen plaatsing in het
Zaterdagnummer gegarandeerd
VAN DEN WACHTTOREN.
RAADSOVERZICHT.
Zitting van 24 Januari 1922.
WITTE KRUIS.
PLAATSELIJK NIEUWS.
7# is&rgstag
IJ MUIDER CO U RANT
Aboin»me*tsprÖB i fl.— per 3 m»andeu, traaso per peet f 1.36
Abomaementen worde* aangMOia** aas bet Bureau en bjj de
Ageiten. Tot plaatsing va* advertentie* van Buite* d« gemeente
VELSEN in dit blad is mitsluitead gereektigd het Advertextie-
bureai P.F.C.ROELSE, IJMUIBKN.
ersek^jnt Wo@nséagg m Zaterdags
Uitg&v» vaa de Naassi. Y®*m. Uitgevers Mg,
Ingexonde mededeelingen *0 ets. per regel Advertenties van 11 en m. 6 regel»
f 1.—, iedere regel meer 80 ets. Compact gezette advertenties van 11. en m. 6
regels f 1.85, iedere regel meer 85 ets. Kleine advertenties en familieberichten
zoomede vereenigings advertenties uit de gemeente, uitsluitend bq vooruitbe
taling, van 1 t. en m. 6 regels f 0.75, iedere regel meer 15 ets. Bij niet contante
betaling worden de gewone prflzen berekend. Advertenties „adres bur. v. d
blad" 10 ets. extra; voor bezorging van op advertenties ingekomen brieven
wordt 10 ets. in rekening gebracht. Bovenstaande regelprtjzen worden met
5 ets. vsrhoogd voor advertenties van buiten de gemeente Yelsen
Hoe de staat geld kan besparen.
De hoofdzaken uit het rapport der
Bezuinigingscommissie zijn al spoedig
na het verschijnen ervan door de pers
wereldkundig gemaakt en de wereld
staat verbaasd en is verontwaardigd
over zooveel verspilling en omslachtig
heid in het groote huishouden van den
staat, als hier openbaar zijn geu orden.
Dat het erg was, wist men, maar dat
het zoo erg was, had men toch niet
kunnen denken.
De staat is als een huishouden met
een veel te groot dienstpersoneel, dat
elkander maar in den weg loopt en hij
gebfek aan nuttige bezigheid allerlei
overbodigheden bedenkt. Want een
mensch moet toch wat doen!
De commissie heeft niet te roemen
op al te veel en vlotte medewerking
van offieieele zijde bij haar onderzoek.
Haar rapport begint dan ook met de
klacht, dat de verschillende departe
menten en andere betrokken instellin
gen niet met dien spoed haar vragen
hebben beantwoord, welke, met het
oog oi> het groote belang der zaak, had
mogen worden verwacht. Wij noemen
eenige der vele misstanden, die de com
missie signaleert. Bij het registreeren
en bewaren van brieven wordt gehan
deld tegen de eischen van eenvoud en
zakelijkheid en daardoor de zuinigheid
niet betracht. Dit gebeurt „bijna zon
der uitzondering."
Van bijna alle uitgaande stukken
wordt minute gehouden, zoodat elke
brief tweemaal moet worden geschre
ven. Zelfs onbelangrijke brieven wor
den wel eerst in klad ontworpen, dan
in minutevorm op de schrijfmachine
getypt en vervolgens nog overgeschre
ven. Zoo blijft er werk aan den winkel!
Zelfs de jongste ambtenaar heeft de
beschikking over een bode voor het
overbrengen van stukken, wat bij par
ticuliere instellingen ongeveer nergens
het geval is.
Men is royaal met het Rijksgeld. Van
een andermans leer is het goed riemen
snijden. Voor de huisvesting van 35
ambtenaren bij de directie van econo
mische zaken worden twee gebouwen
gebruikt, waarvan de huurprijs f 12000
per jaar bedraagt. Daarom wordt het
woord economisch tegenwoordig zeker
zoo vaak in den zin van zuinig ge
bruikt!
De commissie is over het algemeen
van oordeel, dat er niet genoeg ge
werkt wordt, omdat er te veel werkers
zijn. In elk geval acht, ze aanstelling
van nieuwe ambtenaren niet gewettigd
Als de Kamer er bij de behandeling der
begrootingen maar rekening mee wil
houden!
De port is duur geworden, het post
wezen kost. milioenen. Er moet bezui
nigd worden. Een brief kost voor ver
zending thans tweemaal zooveel en
andere stukken zelfs nog meer dan
tweemaal zooveel als voor den oorlog.
Daar mogen dus zeker geen onnoodi-
ge uitgaven gedaan worden.
Het hoofdbestuur der posterijen en
telegrafie kocht nieuwe meubelen tot
een bedrag van bijna een ton. In een
kamer, voor een ambtenaar bestemd,
worden aangebracht vijf groote pla
fondlampen en een staande lamp! Het
gebouw van het hoofdbestuur is cen
traal verwarmd. Toch werd er nog een
sierhaard geplaatst, die f 420 kostte.
Een paar staaltjes uit velen.
Merkwaardig is een opmerking aan
het slot. De minister van financiën, zoo
meldt het rapport, betoonde volledige
instemming met verschillende voor
stellen. Overigens vonden deze voor
stellen slechts bij uitzondering instem-
mng bij de betrokken departementen.
„De gevallen, waarin aan een uitge
bracht advies gevolg werd gegeven,
blijven tot enkelen beperkt."
Er wordt niet genoeg, onpraktisch,
omslachtig gewerkt. Er zijn te veel
menschen aan het werk. Men stelt bo
vendien nog veel te spoedig nieuwen
aan. En er wordt zelfs schandelijk met
geld gemorst. Daarop komen de mees
te klachten en aanklachten neer.
Toen Treul) indertijd minister werd,
heeft men gezegd: Nu zal er aan zijn
departement stevig gewerkt moeten
worden. Hij zal ook een eind maken
aan veel nutteloos gedoe. Hij zal van
zijn departement en zaak maken, die
vlot marcheert en waar flink gewerkt
wordt.
Het schijnt echter, dat ook de ener
giekste minister min of meer de gevan
gene van zijn hoogere ambtenaren
Wordt en onmachtig is tegen den sleur
in te gaan. Elke minister is voor een
groot deel afhankelijk van zijn ambte
naren, de hem adviezen moeten geven,
helpen aan allerlei gegevens, zijn plan
nen uitwerken. Heeft hij te doen met
een uiterst vormelijke, deftige tegen
werking, dan kan hij weinig ot niets
uitwerken.
Er heerscht op de departementen
een stille kracht, waarmee de minister
rekening moet houden. Daarbij komt
nog, dat er eenheid ontbreekt. Ieder
departement meent, dat er in het an
dere bezuinigd kan en moet worden.
Het is nu maar te hopen, dat de Ka
merleden den bezem en des noods de
zweep zullen hanteerën. Er is nu een
uitstekende gelegenheid voor. Nooit
immers is bezuiniging zoo noodzake
lijk geweest als thans. En nooit be
schikte de Kamer over zulk een volle
dig en nauwkeurig materiaal ten be
wijze, dat het met die dure deftigheid
onzer bureaucraten en met liet den
mooien meneer spelen van een ander
mans geld maar eens voor goed uit
moet zijn.
Wanneer men die hoofdambtenaren
met vijf plafond- en een staande damp
en met een sierhaard, die nooit, hoeft te
branden, de laan uitstuurde, zou dit
veel verkwisting van dien aard voor de
toekomst voorkomen.
Als in een particuliere zaak zulke
misstanden ontdekt werden, zou ont
slag zeker niet uitblijven en waarom,
zou men bij de publieke zaak zulke on
gerechtigheden dan wel dulden?
In deze zitting zijn o.m. enkele be
sprekingen gevoerd over den verkoop
van buitenlandsch bevroren vleesch,
meer bekend onder den naam Argen-
tijnsch vleesch".
Het was de heer Baarda, die er op
nieuw op aandrong de verkoop van
zoodanig vleesch door de gemeente te
doen plaats hebben, opdat ook de min
der goed gesitueerden in de gemeente
in de gelegenheid zouden worden ge
steld een enkele maal een stukje
vleesch tc nuttigen, waarvan de prijs
binnen het bereik van hun verdiensten
zou zijn. Met verwondering vernamen
we van spreker, dat te Velseroord dit
vleesch niet verkrijgbaar was.
Van de bestuurstafel vernamen we,
dat de pogingen om door enkele sla
gers uitsluitend bevroren vleesch te
doen verkoopen geen resultaat hebben
Stel niet uit lid te worden van het
Witte Kruis tot dit noodig is. Ziekte
komt onverwachts, het noodlidmaat-
schap kost u dan f 4.
Voor f 1.50 Contributie per jaar dus
3 cent per week is men lid en heeft dan
recht op kostelooze hulp van een dei-
wijkzusters en tevens gebruik van ver-
pleegmateriaal.
Opgave van lidmaatschap gelieve
men te richten aan den Administrateur
den heer J. F. de Liefde, Lagerstraat 14
te Velseroord.
opgeleverd, omdat zich daarvoor geen
gegadigden hebben aangemeld. Men
heeft daarop den verkoop van buiten
landsch bevroren vleesch geheel vrij
gelaten, zoodat iedere slager gerech
tigd is naast het inlandseh vleesch ook
bilitenlandsch bevroren vleesch te ver
koopen. Ofschoon naar we meenen wei
nig slagers van deze gelegenheid ge
bruik maken, zouden we toch de vraag
willen stellen of deze beschikking wel
geheel en règle is, en of voldoende
maatregelen zijn getroffen, dat bevro
ren buitenlandsch vleesch niet ver
kocht kan worden tegen de prijzen van
het inlandseh vleesch.
Het antwoord aan den heer Baarda
van de bestuurstafel kon dan ook lui
den: „Als te Velseroord geen bevroren
buitenlandsch vleesch verkrijgbaar is,
dan komt zulks alleen, omdat de sla
gers aldaar het niet wenschen te ver
koopen."
Inzake de gewijzigde bouw- en wo
ningverordening moest Wethouder
Dunnebier na een schermutseling met
den heer Sluiters een veer laten. In de
verordening stond n.l. dat het geoor
loofd zou zijn houten woningen te hou
wen van ten hoogste 3 in één complex.
De heer Sluiters achtte zulks onge-
v.enscht met het oog op brandgevaar
en stelde voor, dat ieder nieuw te hou
wen houten huis op zich zelf moest
staan. Hij vond daarvoor voldoende
steun bij den raad, die zijn voorstel met
een kleine meerderheid aannam.
De privaatgebouwtjes bij de Velser-
ponten zijn steenen des aanstoots voor
den heer Netsohcr.
Ze zijn doelloos, nutteloos; beant
woorden niet aan de verwachting en
zijn doorloopend stinkend vuil, en hij
betreurt elke gemeentelijke uitgave
voor die dingen.
Waar ons het rijk vraagt het alge-
lieelc onderhoud dier huisjes voor re
kening der gemeente te laten komen,
protesteert hij er met klem tegen. Hij
wil niet eens het water doen leveren
voor hel schoonhouden der closets;
hoogstens alleen voor de urinoirs. Dit
vonden we inderdaad wat al te ver
doorgedreven, doch ook het voorstel
van B. en Yv\, om het geheele onder
houd te dragen kon ons niet hekoren.
Netscher bleef alleen staan met zijn
amendement en bet, voorstel van B. en
W. vermocht slechts 3 stemmen te ver
krijgen n.l. die der Wethouders, liet
voorstel van de Commissie van hij
stand voor O. W„ alleen het schoon
houden, dus ook van dé closets voor
rekening van de gemeente te nemen
werd met groote meerderheid aange
nomen.
De raad koos drie politieke antipo
den in een commissie inzake het ver
schaffen van productieve werkgele
genheid n.l. de heeren Handgraaf, Tu-
senius en Schilling. We gelooven, dat
de beide laat,sten in die commissie
minder zullen plukharen, dan in den
raad.
I JMUïDEN.
Dr. J. H. van Meurs, advocaat en
procureur alhier, heeft 23 Januari het
privaat-docentschap in de Vergelijken
de Rechtsgeschiedenis aan de Rijks
universiteit te Utrecht aanvaard. Br.
van Meurs blijft hier gevestigd als ad
vocaat en procureur.
De Haarlemsche rechtbank ver
oordeelde J. van M„ los werkman al
hier, wegens mishandeling tot f 25 boe
te of 10 dagen hechtenis en T. de H„
dienstbode alhier, wegens diefstal, hij
verstek tot een voorwaardelijke ge
vangenisstraf van een maand met, een
proeftijd van 2 jaar.
C. M., varensgezel alhier, werd vrij
gesproken van het hem ten laste ge
legde.
De Staatscourant bevat de Statu
ten der operette-vereeniging „Apollo"
alhier.
Om het verslag der vertooning
van de Zeevisscherijfilm op Donderdag
j.l. volledig te maken, willen wij nog
vermelden dat deze des middags ook
werd bijgewoond door Burgemeester
en Wethouders onzer gemeente.
VELSEROORD.
fn het verslag van het concert van
het Symphonie-orkest „Euphonie"
stond dat de solisten voortreffelijk be
geleid werden door den heer A. van
Tilburg Jr. Dit moet zijn de heer W. F.
van Tilburg.
Door het Kiescollege der Ned.
Herv. Gemeente is tot predikant alhier
beroepen Ds. J. G. W. Goedhard te
Windesheim bij Zwolle.
Een praatje over Onderwijs.
De behandeling der gemeentebegroo-
ting geeft ons aanleiding het een en
ander te zeggen over onderwijszaken.
Zooals men zich herinnert, hond de
heer Vermeulen den strijd aan tegerf
de boventallige onderwijzers, die onze
gemeente of liever ons belastingbeta-
lenden thans de lieve cent van f 37000
per jaar kosten.
Natuurlijk wilde de heer Vermeulen
deze menschen zoo maar niet ontslaan,
maar hij vroeg van B. en W. dat zij
zouden medewerken om dat aantal te
verminderen. Daartoe stelde de heer
Vermeulen voor den post salarissen
met f 1000 te verminderen,, waar de
raad echter niet in meeging.
Toch hopen wij dat Burgemeester
en Wethouders en de raad in deze rich
ting zullen willen gaan. Want met het
aantal boventallige onderwijzers te
vermeerderen, gaan wij geheel den
verkeerden kant op. Want wat de een
heeft, wil de ander straks ook en wie
de boventallige onderwijzers der bij
zondere scholen ook betalen moet, 't zij
rijk of gemeente, tenslotte betalen wij
ze toch weer, de belastingbetalers. De
opmerking van den heer Landeweert,
dat als er geen of weinig boventallige
onderwijzers aan de bijzondere scholen
zijn, wij dezen dan alvast hebben inge
wonnen, is er zoo naast, dat deze van
geen nadenken getuigt.
Wij zijn tegenstanders van boven
tallige onderwijzers, omdat wij er een
verkeerd streven in zien. Een streven
naar gemak. Is de onderwijzer of on
derwijzeres niet erg lekker, wel, wat
hindert het thuis te blijven, er zijn toch
boventallige leerkrachten aan de
school.
Wij zijn voor een goede salariëering
van onze onderwijzers, opdat zij een
onafhankelijke positie kunnen beklee-
den. Als opvoeders der jeugd hebben
zij recht op een onbekommerd bestaan.
Maai' dan ook mogen wij eischen de
volle werkkracht. En hoeveel ont
breekt daar tegenwoordig aan. Wij ge
looven dat we bij vroeger tijd, toen de
onderwijzer nog een zeer karig inko
men had en hij zichzelf een armoelij
der met etui boord om noemde, heel
wat achter zijn. Toen werden er nog
mannen en vrouwen gevonden, die
hart hadden voor het onderwijs en
liefde voor het kind. Wat is dat in onze
egoistischen tijd sterk veranderd. Hoe
herinneren wij ons niet de narigheid
van het beloonen van een half of heel
uur meer schooltijd, waarover ieder
jaar weer aan in onzen raad werd ge
debatteerd. En eerst de wet heeft daar
een eind aan gemaakt.
Vroeger voelden de onderwijzers
voor hun leerlingen, leefden ze met
hun mee, ja offerden zich vaak vooi
hen op. Wij zelf herinneren ons onzen
schooltijd als een blijden en gelukki
gen tijd. 't Was een gewone lagere
school, waarop we mochten gaan,
maar de onderwijzers wedijverden om
van 't onderwijs het beste te maken.
Hoe vaak hebben we op deze 9-klassige
school een onderwijzer twee klassen
zien waarnemen, als een collega ziek
was. Maar 't liefst herinneren wij ons
den onderwijzer uit de hoogste klas.
Deze hield buitengewoon veel van leer
gierige kinderen. En als de 8 maanden
om waren en de kinderen de school
konden verlaten, vroeg hij waarom je
nu al heen ging en of je van de school
af moest. En als eenige jongens of
meisjes dan zeiden dat ze gaarne wil
den blijven, dan zei hij: „Wel, blijf
dan!" Het lokaal was groot genoeg, er
konden best twee klassen in geborgen
worden. En zoo hebben wij het meege
maakt, dat we met nog enkelen nog
eens 8 maanden onderwijs hebben ge
noten. Men me.ene niet dat het een re
petitie was van de voorgaande 8 maan
den, neen, de onderwijzer gaf ons an
der, zwaarder werk, dat nieuw voor
ons was. En toen deze 8 maanden voor
bij waren, heeft hij enkelen, waarbij
wij ook het voorrecht hadden te zijn,
voor de derde maal gehouden. Nog
zien we zijn droefheid, toen schrijver
dezes na eenige maanden de school
vertalen moest, wat had hij ons nog
gaarne willen houden.
Met dankbaarheid denken wij daar
aan nog steeds terug en als wij ons dan
herinneren wat er van deze jongens uit
arbeiderskringen geworden is, dan
zien wij een zendeling, een deurwaar
der bij de belastingen, een bekend tee
kenaar en anderen, die eervolle be
trekkingen bekleeden.
Wij durven gerust beweren dat deze
liefde voor het onderwijs en voor het
kind over 't algemeen zoek is. En dat
betreuren wij ten zeerste. Of we er nu
dan ook zoo beter aan toe zijn, nu alles
meer up to date is, de scholen ruimer,
de leermiddelen meer volmaakt enz.?
Wij gelooven het niet. De liefde en de
toewijding gaan boven alles uit. En als
we nu weten een aantal boventallige
leerkrachten te hebben en we hooren
den heer Sluiters klagen, dat als op
Santpoort een onderwijzer ziek is, de
klas maar naar huis wordt gezonden,
dan vragen wij toch: waar hebben wij
ze eigenlijk voor? Deden we dan niet
beter .die f 37000 uit te winnen?
Het ging vroeger alles anders. Maar
of 't nu alles beter gaat? Wij betwijfe
len het. Op onze school gaf het hoofd
gymnastiekonderwijs aan de grootste
helft der klassen. En hoe gaf hij er zich
aan en wat mochten de jongens hem
graag. Tegenwoordig hebben wij af
zonderlijke gymnastiekleraren. En
zoo wordt alles geperfectionneerd en
we gaan er niet op vooruit. Dat komt,
omdat de ware toewijding er niet is.
Hij, die houdt van zijn werk en rneer
nog, hij, die houdt van kinderen, zal
zich met liefde wijden aan zijn taak en
niet zien op een uurtje, als 't het wel
zijn van een kind betreft.
Wat kan een onderwijzer veel zijn
voor de schooljeugd en wat kan hij, als
hij wil, er ook een plezier van beleven.
Maar hoeveel onderwijzers geven zich
nog in vrijen tijd aan de jeugd. Als we
bedenken, hoe we daarnaar wel ge
zocht hebben, komen we tot treurige
ervaringen.
Wij zouden 't niet kwaad achten, als
de onderwijzers zich eens wat meer
moesten geven, meer voor hun colle
ga's en meer voor de kinderen. En
waar vermindering van uitgaven een
allereerste eisch is, zouden wij alle
overtollige uitgaven ook voor het on
derwijs willen afschaffen. Wij kunnen
trouwens niet begrijpen hoe jonge
menschen voldoening kunnen hebben
