ORGAAN VOOR DE GEMEENTE VELSEN No- 54 ZtterdAg 6 Mei 1922 Te Jaargang Ateoaaemetatsprjjsi f 1— p*r 8 ®*«iëe>u, trassee per post fl.86 Aboaaesaeuten word»* aangesoietcB x&h kei Bureau en de Ageateu. Tot plaatsing?*» advertentie» van Buitea de geaaeeste VELSEN in dit blad is sitsluitfad gcietktigd i*t Adverteatie- eares-s P, F. C, ROELSE, IIMUIIEN. Advertent.ën nlterljjk is te zendea "WOENSÊAG tot 9 ear 7,®. *n VRIJDAG tot 4 aur Verschijnt W oeimé&gg »b Zaterdag# Uitgave va» de Saasei. V Uitgevers M§, ,UaE5.;£«s'' AIRES VOOR RE©ACTUS EN ADMINISTRATIE N. V. Brukkerg Sis jewel, WülessspHi» 11, IJaaaidea feUfc?ü ISÏ DRINGEND VERZOEK om bij verhuizing het oude en het nieuwe adres, NIET aan den looker, doch aan ons bu reau WILLEMSPLEIN 11, op te geven. De Administratie. Het uitbreidingsplan was dezen avond wel het voornaamste op de agenda. Veel is er niet over gezegd. Wij vonden 't wel jammer dat de raad niet met den heer Tusenius mee ging, om nog een paar weken te w ach ten, daar de heer Vermeulen afwezig was. Al was er niets in gewijzigd ge worden daardoor, wij meenen dat al leen uit reverentie ten opzichte van den heer Vermeulen men daarin met dei heer Tusenius zou zijn meegegaan. Al was 't omdat hij onder het maken van dit uitbreidingsplan den wethoudersze tel van openbare werken innam en ons oudste raadslid is. Onlangs nog deed de raad aldus tegenover den heer Schilling. Alleen de heer Tusenius stemde te- gén het uitbreidingsplan. Hij had tech nische voorlichting van een steden bouwkundige willen hebben. Een moei lijke kwestie. Want als deze er was ge weest en bezwaren hadden geopperd, had men dan 't heele plan weer willen wijzigen? .Vis 't plan door een steden bouwkundige was gemaakt, zou een ander weer critiek gehad hebben. Dat zien wij b.v. bij het Hofplein-vraagstuk te Rotterdam. Daarom was de critiek van den heer Tusenius hier misplaatst. Hij zeide dat alles zeer vaag was, zooals we wel meer van den vorigen directeur gewoon waren. Hierover tikte de heer Schilling hem op de vingers, die dit geen manier van eritiseeren vond. j.'e heer Netscher had geen succes met zijn voorstel om het mooie stuk boseh. den Neethof te Santpoort, als zoodanig to bewaren. Wij weten niet of de raad dit wel kon doen, de eenige weg is naar onze meening dan het te koopen. Maar wel zien wij met droef heid dat steeds meer natuurschoon in onze gemeente verdwijnt. En wij voel den zoo met den heer Netscher mee, dat hij een poging wilde wagen om dit mooie stukje natuur te behouden. Het uitbreidingsplan werd goedge keurd. Wij gelooven met den heer Dun nebier, dat onze voormalige directeur van openbare werken hiermede zijn goede zijde heeft getoond. Het is eei knap stuk werk geweest en een tweetal deskundigen hebben zich met lof er over uitgelaten. Een tweede punt, waarover we nog even willen napleiten, is de 1 Mei-dag. Er waren verzoeken om dezen dag als een erkenden feestdag te beschouwen cn dus het personeel in gemeentedienst vrij af tc geven. Wij zijn van meening dat de betrokken organisaties hierin niet de rechte weg hebben bewandeld. Het beginsel moet gaan boven het ver langen om nog dit jaar een vrijen dag te hebben. O.i. hooren deze verzoeken niet bij den gemeenteraad thuis, daar erkende feestdagen kunnen worden vastgesteld door den wetgever. Als 1 Mei in ons land een feestdag moet zijn, dan overal en niet maar op enkele plaatsen. Voor wie de houding van den heer Sluiters als voorstemmer bevreemdend mocht vinden, wijzen wij op dit begin sel. Wij zijn er ook niet tegen om dezen dag tot een algemeenen feestdag te maken en ook mannen als Prof. Dr. Slotemaker de Bruyne e.a. schatten er de hooge beteekenis van. Maar wel von den wij 't vreemd, dat de heer Sluiters het op deze wijze wilde doen, dat is ze ker niet in overeenstemming met de opvattingen der Chr. Hist, beginselen. Toch, indien op deze wijze de eerste Mei nog eens een algemeene feestdag wordt, zal voor vele revolutionaire elementen het mooie er af zijn. En is het niet onmogelijk dat zij weer een anderen dag uitzoeken, waarop ze vrij nemen en niet vrij krijgen. In dezen zin lazen wij in een der Meibladen al een beschouwing, waarin men al vreesde dat de f Mei-dag een Christelijke feestdag zal worden. Over de afschaffing der postbestel ling op Zondag kwamen ook vele ton gen los. De directeur-generaal wil dit invoeren als bezuinigingsmaatregel. Hierin is ook iets bevreemdends. De Staten-Generaal heeft dit niet besloten, regel is dat er een algemeene Zondags bestelling is van dagbladen en brieven, waarvan dit verlangd wordt. Nu gaan Directeuren, met of zonder medewer king van gemeenteraden, deze Zon dagsbestelling afschaffen. Dat is o.i. niet in den haak. De heer Netscher had volkomen ge lijk: in de groote steden durft men dit niet te doen. Dus gaat men 't op het platteland en in kleinere plaatsen pro- beeren. Daartegen komen wij op. Als over 't geheele land de Zondagsbestelling af geschaft wordt, hebben wij er ons naar te voegen. Maar zoo gaat het niet. Waarom toch in alles dwang opge legd. Als men opgeeft dat men op Zon dag geen post wenscht te ontvangen, wordt daar dankbaar nota van geno men. Maar waarom anderen nu ge dwongen? De heeren Langendijk en Sluiters kunnen er best voor zijn, misschien krijgen zij geen post op Zondag. Maar wij, die op Zondag verscheidene cou ranten krijgen, waarbij ook van Zater dag, hebben er weinig zin in die alle eerst Maandag te ontvangen. Wie gaat er Maandags nog couranten van Zater dags lezen? En hoe gaat het met brie ven, waarop een strookje met „Op Zon dag bestellen" voorkomt? Blijven die liggen tot Maandag? De heer Netscher wees er terecht op dat brieven belang rijke dingen van ziekte, dood enz. kun nen bevatten. Men wil den mensclien gelegenheid geven hun post te kunnen afhalen. Maar de heer Langendijk wil het post kantoor dan van 912 uur open heb ben. Dat zal toch geen bezuiniging ge ven. En dan zal minstens één ambte naar den geheelen morgen dienst heb ben,' terwijl een paar bestellers nu vóór 10 uur klaar zijn. Tenslotte, zullen de Velseroorders dan hun post van Velsen moeten halen, want hun post wordt vanuit Velsen besteld. Een be woner van de Iloogeberg zal daar wel niet voor te vinden zijn. De rondvraag leverde ditmaal heel wat op. De heer Tusenius heeft dezen avond wederom een ambtenaar be schuldigd. En weer heeft de Burge meester gezegd het er niet bij te zullen laten, maar de zaak te zullen onderzoe ken. De aankondiging van wethouder Landeweert dat de gasprijs met 2 cent verlaagd kan worden, was een verblij dend slot van deze raadszitting. Ad intei'im. VAN DEN WACHTTOREN. In een brochure, geschreven door mr. A. H. Lydsman met een voorwoord van prof. Treub, wordt gewezen op de ge heel veranderde verhouding tusschen Europa en Amerika. Voor den oorlog was Amerika onze schuldenaar; thans staat Europa bij de nieuwe wereld lee- HET CONSULTATIEBUREAU zal geopend zijn Woensdagmiddag van 23 uur, Willemsbeekweg 42, Velser- oord. lijk in het krijt. De schuldcischer voelt zich heer, maakt gebruik van zijn macht. En dat doet thans Amerika ook tegenover Europa. Mr. Lydsman verze kert, dat ons werelddeel economisch van Amerika afhankelijk is geworden en gevaar loopt £ijn zelfstandigheid geheel te verliezen. Prof. Treub deelt die vrees en spreekt zelfs van een posi tie van feitelijke slavernij, waarin wij door onze afhankelijkheid zouden kun nen vervallen. Maar hij waarschuwt voor het middel, door Mr. Lydsman aanbevolen: het boycotten van Ameri- kaansche producten. Hij meent, dat we zulk een ongelijken strijd niet moeten beginnen. De aarden pot moet niet vechten tegen den ijzeren pot; bij een botsing zou hij in scherven vallen. De Europeesche staten moeten hun kracht niet verspillen in ouderlingen econo- mischen strijd. Zij moeten eendrachtig zijn,, dam zal hun schuldeischer ook wel toeschietelijker en billijker worden De raad van Mr. lydsman komt ons ook gevaarlijk voor. Amerika moge nog zulk een onwelwillende handelspoli tiek tegen Europa voeren, we kunnen de nieuwe wereld niet missen. Bijna 'n kwart van al het graan, dat Europa ge bruikte, kwam vroeger uit Rusland. Thans eten we ons dagelijksch brood voor een groot deel uit Amerika. Dat de nieuwe wereld niet bijzonder vrien delijk jegens Europa is, kan men best begrijpen. Europa moet betalen rente en aflossing van vele milliarden. Maar de betaling blijft bijna geheel uit. Daar entegen geeft Europa wel vele milliar den uit voor nieuwe bewapening. In plaats van te werken aan wereldher stel, werkt het aan nieuwe wereldru zie. Genua is beschamend voor ieder, die snakt naar een beteren geest in de wereld. Wie zou niet nijdig worden, als zijn schuldenaar naar een kroeg liep, in plaats van te werken en zijn schuld af te betalen. Bovendien wenscht Ame rika zich niet langer in te laten met den onderlingen strijd der staten van Europa. Ze moeten het zelf maar uit vechten! denkt men aan geene zijde van den Atl. Oceaan. Economisch en financieel zijn we van de nieuwe wereld afhankelijk. Wij doen daarom verstandiger onze zaken voor elkaar te brengen, dan nieuwe ru zies zoeken. Een deel der Amerikanen houdt Europa voor verloren. Ze verge lijken ons bij menschen, die onderling kibbelen, terwijl de dijk doorbroken is en het water over het land stroomt. Heelemaal ongelijk hebben ze zeker niet. Als er een soort blokkade tusschen de beide werelddeelen kwam, zou de toekomst voor Europa zeker al heel on gelukkig worden. De ongehuwde moeder heeft een groot deel der wereld als een vijandige macht tegenover zich. Zij moeten zor gen en werken voor zichzelf en haar kind en dat gaat menigeen reeds boven de kracht. En als „gevallen vrouw" vindt ze zelden een helpende hand, wel veel handen, die op haar waarlijk niet den eersten steen werpen. De wet helpt haar thans een weinig; door haai- kan ze den vader van haar kind dwingen tot onderhoudsplicht. Maar het bewijs van het vaderschap is vaak moeilijk te leveren. En ook al krijgt ze zoo eenige geldelijke tege moetkoming, ze staat alleen en veracht in de wereld. Daardoor moet het ook verklaard worden, dat zoo menige on gehuwde moeder tot de grootste ellen de vervalt; menigeen wordt een prosti tuee, anderen gaan zwerven en bedelen omdat ook de familie de handen van ze aftrekt. De Ver. Onderlinge Vrouwenbescher ming verleent zedelijken en stoffelijken steun aan vrouwen en kinderen, in het bijzonder aan ongehuwde moeders, ver laten vrouwen en haar kinderen. Dat werk wordt met succes bekroond. Van de honderd meisjes, opgenomen in het Rotterdamsche tehuis dezer vereeni- ging, waar de jonge moeders een half jaar met haar kinderen blijven, kwam er daarna maar een niet terecht. Dat is heel wat anders dan men zou verwachten naar het publieke oordeel, dat zulke meiden toch niet anders wil len. Liefde en leiding kunnen veel meer goeds doen, dan wij wel meenen. Hoe het vroeger ging? Een kwart eeuw geleden werd Onderl. Vrouwen bescherming opgericht, zoo deelde de presidente Mevr. van SchaikDobbel- man mee in een interview, naar aan leiding van een drama in een klein stadje, waar een ogehuwde jonge vrouw met haar kindje in het water sprong. Zij werd gered; het kind, dat zij in de armen hield, was dood. Toen de moeder uit het water was gehaald, werd ze wegens kindermoord in de ge vangenis gesloten. Ook werkte nog een ander geval mee, om de aandacht te vestigen op de treurige positie der ongehuwde moe dor. Een heer liet het jonge meisje, dat hij verleid had, met haar pasgeboren kindje in een rijtuig zetten en den koet sier gaf hij bevel de vrouw ver weg in een bosch af te zetten en achter te laten Toevallig werd het ongelukkig paar daar gevonden. In de tehuizen van O. V. kan zich de moederliefde ontwikkelen: een zegen rijke kracht, die de ongehuwden helpt, om zich met moed door het harde, wreede leven heen te slaan. Eerst had O. V. met allerlei vooroordeelen te kampen. Men moest zich met die schandelijke schepsels niet inlaten. Haar het vooral niet te makkelijk ma ken. Men stijfde ze zoo immers maar in het kwaad. Men moest te hoog staan, om met die laaggevallenen te willen omgaan. En er waren er wel, die goed hartig maar vol valsche schaamte O.V. wel steunden, maar het niet wilden we ten. Die vooroordeelen zijn goeddeels ge weken-Met allen eerbied voor het hu welijk en met alle verwerping van zwakheid of onreinheid erkent men thans den plicht, om de „gevallen vrouw" niet te laten liggen, maar ze op te'iheffen. En daarbij 'blijkti menige ver lorene behouden te kunnen worden. Gelukkig voor haar zelve maar niet minder voor het in elk geval schulde- looze kind. En hoe oordeelt men over de ongehuwde vaders, de „gevallen mannen"? IJMUIDEN. Men .verzoekt ons opname van het volgende: 't Behoort alweer tot 't verleden, 't drukke gedoe in Barak No. 3. Nog klin ken mij de hooge trillers der Hawaü Dreams in de ooren, zacht hoorbaar vanaf de ingang, wreed overdonderd soms door 't ratelende rat van avon tuur, 't symbool van 'n bazar! Nog zie 'k behendige dametjes sierlijk uitge- doscht in kleurige toiletjes hunne koo- pers lokken en 'n wrevelig gevoel maakt zich van me meester bij de ge dachte dat 't alweer voorbij is. Te gauw zijn ze gegaan, die vier da gen van ingespannen arbeid en toch.. langer had het niet moeten duren. Eén voor één werden de tentjes Don derdagavond leeggehaald. Alles letter lijk alles werd verkocht. De bruto opbrengst is in 'n vorig nummer al bekend gemaakt. Driedui zend gulden zijn bijna uitsluitend door IJmuiden's ingezetenen geofferd voor ons doel! Schreef 'k een vorige keer naar aan leiding van onze vracht-auto-tochten dat veel, zeer veel door IJmuiden gege ven was, thans kan 'k dat vele in cijfers uitdrukken: 2500 gulden aan goederen door winkeliers en particulieren saam- gebracht in deze, voor IJmuiden zoo uiterst slechte tijden getuigt van gul heid, ja zelfs van opoffering. Waar tegenwoordig de kranten vol staan met bewijzen van verdeeldheid, tweedracht naijver en onderlinge strijd waar steeds nog geene deel der menschheid tracht met niets ontziende middelen medemenschen ten gronde te richten, daar doet 't je goed, zij 't dan ook op 'n klein plekje als IJmuiden een overtuigend bewijs in handen te heb ben, dat 't laatste sprankje naasten liefde hier nog niet is uitgedoofd, dat ze zich hier tenminste nog één voelen in den strijd tegen dien wreden vijand de Tuberculose. 't Is langs dezen weg dat ik allen, particulieren, winkeliers en enkelen van buiten namens 't Comité hartelijk dank zeg voor hun gulle gaven, zoo gul soms, dat den dames van 't Comité een enkelen maal de blos van verlegenheid naar de wangen steeg: zooveel hadden ze niet verwacht. Maar toch, lezers, wat beteekenen al die goederen, opgestapeld in de barak, voor U en voor ons als daar niet men schen waren geweest, die hun tijd en krachten hadden gegeven om die goe deren aan de man te brengen? Is 'n loods, van onder tot boven vol goed ge stapeld, doch zonder één levend wezen er in, voor 'n bezoeker niet als 'n kip zonder kop, als 'n mensch zonder mond? Hebben de goederen, door 't werk der hulpvaardige dames en hee ren in de bazar niet hun koopers ge vonden? De waren, ze spraken tot 't pu bliek met de mond der verkoopsters. Aan hun loven en prijzen hebben we zoo'n groote opbrengst te danken. En wat was 't vliegend rad geweest zonder de onvermoeide arbeid van menschen als Konke en Ruig. Wat had 't eigenhandig gemaakte radiotoestel beteekend als daar niet de vervaardi ger Roos en z'n helper Wilgenhof bij hadden gezeten, en hadden niet eere poort en vele andere dingen tot de fan tasie moeten behooren zonder de vaar dige hulp van timmerman Ebben? Zijn we niet oprechten dank verschul digd aan de familie de Graaf, de vrien delijke bewoners der barak die tijd en moeite niet ontzagen om ons van dienst te zijn! Heeft „Opoe" niet vier avonden alle bezoekers doen schudden van 't lachen en waren 't niet de bedreven le den der Kunstkring die de bezoekers der theetent hun zacht slepende melo- diën lieten mêeneuriën? En ten slotte was het niet de onver moeide Pirovano die bij monde de in gezetenen opwekte toch vooral de ba zar te bezoeken! Hebben we hem niet een groot deel van de bekendheid die de bazar verkregen heeft te danken? En 'k hoor al in gedachten m'n lezers met me instemmen dat buiten de hulp van alle hierboven genoemde dames en heeren de geheele bazar met al z'n waarde aan goederen een fiasco ge worden was en 't is ook aan hen dat 'k namens 't Comité hartelijk dank voor hun niet genoeg te waarderen steun. Maar, last but not least, wat had nu van onze bazar met alle gaven en alle hulp geworden zonder de 3500 bezoe kers? Was het niet geweest als 'n huis zonder dak als 'n bloeienden bongerd zonder plukkers? Ook aan hen zijn wij oprechten dank verschuldigd en 'k hoop dat aller steun, zoowel die van be zoekers als van gevers en helpers nog dit jaar bekroond zal mogen worden, doordat zij in onze gemeente een con sultatie-bureau zullen zien verrijzen, ingericht naar de laatste eischen des tijds, er van getuigend dat hun geld niet roekeloos verspild is. C. ij MUIDER COURANT Ingezonde m ededeellngen 10 et*. per regelAdvertentie* van 1t. en m. 6 regels f 1.—, iedere regel meer 30 et*. Compact gezatte advertentie* van 11. en m. 6 regel* f 1.86, iedere regel meer 36 et*. Klein* advertentie* enfamiliebericht&E zoomed* vereenigingc advertentie* nit de gemeente, uitalnitend bij vooruitbe taling, van 11. en m. 6 regel* f 0.76, ieder* reg*l meer 16 et*. B$ niet contante betaling worden de gewone prezen berekend. Advertentie* „adrea ba v. d. blad" 10 et», extra; voer bezorging van ep advertentie* ingekomen brieven wordt 10 eti. in rekening gebracht. Bovenstaande regelprgzen werden met 5 et*, verhoogd voor advartentie* van buiten de gemeente Yeleen DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. EERSTE BLAD. Kleine Advertenties en Familieberichten kosten bij VOORUITBETALING slechts 15 Cent per regel. KAADSOVERZICHT. De oude en de nieuwe wereld. Het onderzoek i? kosteloos en ge schiedt door Dr. Anema uit Haarlem, Voorzitter van het Consultatiebnrean aldaar. Onderlinge vrouwenbescherming PLAATSELIJK NIEUWS.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1922 | | pagina 1