Th. DIEPEN
MANUFACTUREN
Wij hebben onzen voorraad Vitrages
Onze sorteering Monselines ee Fantasie s
Éiisirl I op I ld
Spaar- en Voorschotbank Boaz
De Wiskottens'
Bais J zn., M akelaar
Alle Bankzaken
Oliehandel „DILO"
NATIONALE
BANKVEREENiGING
opnieuw moeten aanvullen, aangezien de vlotte verkoop hierin onze verwachting verre heeft overtroffen,
Wg kunnen U dus hierin wederom de NIEUWSTE DESSINS TEGEN ONZE BEKENDE LAGE PRIJZEN AANBIEDEN.
voor het a.s. Seizoen is thans geheel compleet. MEN ZIE SLECHTS ONZE ETALAGES.
Uitvoering van Gewijde Muziek
N.Y. IJmnider Agenturen
A dministratiekantoor
Hypotheken,
en Scheepsverbanden,
Liefdadigheids-
Zanguitvoering
op Vrgdag 2 Mei 1924
Te koop: Hnizen,
Winkelhuizen en
Bouwterrein.
I»® Bei ar t
D. HE WAARD
Heeren
en Dameekleeding.
Veiling te ljmuiden, jSgHSS^I
Pakhuis met
Bovenwoning
j Kapitaal f 10 000.000 - Beserret 2.100 000
Het adres voor alle soorten Smeerolie en Va-
cnnmolie, Gas Motor- en Lichtolie. Benzol enz.
op WOENSDAO 30 APRIL (Prlnsessedag) 's avonds 8 uur,
In de NED. HERV. KERK, Rijksweg te IJmulden.
Met welwillende medewerking van Baronesse C. v. Tuyll van
Serooskerken-Boreel van Hogelanden Viool), Mevrouw L. M.
Koolhoven Eyre Ashe (Alt) en den heer an Booda (Orgel.)
Kaarten, op vertoon waarvan gratis programma verstrekt wordt, zijn
te verkrijgen bij de Heeren Tismeer, Willemsplein'; Cupido, Annastraat;
Vreeswijk, J. v. Heemskerkstr. en v. d. Broek, Julianakade, h. Kennemerl.
Prijzen der plaatiem I 0.50, f I.—, f 1.50 en f 2.50.
Kanaalstraat 65, IJmulden Dir.: L. M. Camman Telefoon 103
Agentschap van de Nationale Hypotheekbank
Agentschap van de Rotterdamsche ScheepsbypotheekbaRk
Verzekeringen Ëouwcredieten, Crediethypotheken,
Voorschotten, Boekhouding en Adrninlstratlën
BRAND-, INBRAAK- EN AUTO VERZEKER1NO
Vraagt inlichtingenBelast zich met aan- en verkoop van woningen
enz. Hypotheken. KANTOOR KERKSTRAAT 5
voor het Comité tot steun van de
Vereeniging tot Bestrijding der
Tuberculose in de gemeente Velsen
Aanv. 8 u. Zaalopening 7.30 u
te geven door het
CHR. GEM. KOOR
„LOOFT DEN HEER"
en haar
KINDERKOOR
Directeur: PIET HESPE
met welwillende medewerking van:
Mevrouw Teilegen, Sopraan,
IJ muiden en den heer
F. J. Heljkoop, Piano, ljmuiden.
Begeleiding Koor en Kinderkoor:
Mej. Mies v. d. Eizakker, A'dam.
Entrée f 0.75 per persoon (vrij van
belasting) Verplichte plaatsbe
spreking vanaf 28 April aan het
gebouw „Thalia".
Programma's te verkrijgen bij de
heeren Van Leeuwen, Kanaalstraat
H. J. Te Loo, Ëloemstraat; Mej.
De Koning, Wilhelminakade; Mevr.
van der Veen, Wilhelminakade;
Mevr. Boonstra, Kanaalstraat.
Te bevragen bij K. BOON,
Bouwkundige, Kanaalstraat 81.
timmerman, metselaar
i—i en aannemer
WILLEM BARENDSZSTRAAT 10
TELEFOON No. 467.
Kalverstraat 41 - Velseroord
Telefoon 146
is steeds kooper van net gedragen
Laat zich ook aan huis ontbieden.
in Hotel „Nummer Een", opVRlJ-
DAO 0 MEI 1924, nam. 2 uur, ten
overstaan van den in de gem. Velsen
gev. Notaris O. D. BOERLAGE,
van een
te ljmuiden, Prins Hendrikstraat 17,
kad. gem. Velsen, Sectie I, No. 1252,
groot 1 A., 56 c.A.
Behoorende tot het faillissement
van den heer IJ. OOEDHART.
Nadere inlichtingen bij notaris
Boerlage voornoemd.
Kantoor te ljmuiden Kanaastraat 52
Spaarbusies beschikbaar, zoolaug de voorraad
strekt.
Rente 4 pOi.
Onder voortdurende contrêle van des
Accountantsdienst der NutsBpaarbanken.
Zitdag voor IJmuiden:
Maandags van 7—9 Hsimstrssi 9
Voor Velseroord:
Woensdag'* van 79 Willebrcrdsfr. 6
TEL. 415. WILHELMINAKADE 23.
Coöperatieve
Gevestigd te ljmuiden Kanaalstraat 37
Raad van Toezicht i
lr. W. Polderman, F. J. H. Schneider.
Deze Bank verstrekt voorschotten tegen borgstelling of zakelijke zekerheid
Spaargelden worden tegen uitgifte van een boekje in bewaring genomen
tegen eene rente van 4 pCt. in 't jaar, voor een jaar vast 41/, pCt
De bank Is geopend: Eiken Maandag en Donderdagvan 70 uurn.m.
II
21.
door
RUDOLF HERZOO.
f
I
Uit den oven dook het zebragezicht
van den ouden Christian op.
„De bengels kapen je de woorden uit
den mond weg," zeide hij trotsch, als
of het zijn nageslacht was, en hij
spuwde krachtig in de handen om de
zwaar beladen schop te kunnen han-
teeren. Gustav Wiskotten knikte hem
toe, liet de verwonderde kinderen
staan en vervolgde langs de Wupper
peinzend zijn weg.
„Waarachtig," zeide hij bij zichzelf,
„zulk een stoker heeft het goed
De zwarte Wupper murmelde aan
zijn voet. „Werk, werk!"
„Ja", dacht hij, „die vangt bij haar
oorsprong ook volkomen helder en
vergenoegd aan, en nauwelijks heeft ze
een eindje afgelegd, of ze moet reeds
machinerieën in beweging brengen.
En wat zou dat eigenlijk? Niet iedere
werkbeek kan een stralende Rijn wor
den."
Hij balde krachtig de vuisten en ging
in kaarsrechte houding naar zijn
nieuw bouwterrein. Bij de ververij zag
bij Kölsch. Hij riep hem twee woorden
toe. „All right!"
HOOFDSTUK V.
In het dal was het onrustig. Sinds
eenige dagen waren de herbergen druk-
ker bezocht dan anders. Men zag onder
v de arbeiders dreigende en verhitte ge-
f zichten, en in de fabrieksgebouwen
stonden dikwijls gedurende den ar-
"beidstijd heftig gesticuleerende groe
pen bij elkander, die het bevel van
den opzichter, uiteen te gaan en de
handen uit de mouw te steken, slechts
onder protest nakwamen. Men wist,
dat er groote bestellingen uit Londen,
Parijs en Amerika ingekomen waren,
dat de fabrikanten zich op eer gouden
oogst voorbereidden, en men wilde ook
zijn deel van de rijke conjunctuur heb
ben. De arbeiders stelden hunne
eischen op. Hoogere loonen, ecu korte-
ren werkdag en ruime vergoeding voor
de uren, waarin overgewerkt zou wor
den. In eenige Elberfeldsche fabrieken
kwam het tot werkstairingen, fabrieken
in Barmen volgden. Strijdlust zweefde
door het gansche dal.
Ewald Wiskotten liep, sinds den dag
toen de hand zijner moeder de uiteen
zetting zijner wenschen zoo snel on
derbroken had, zwijgend rond. Doch in
zijn binnenste woelde het, en in zijn
hoofd arbeidde het koortsachtig. Het
was, alsof de opgewonden stemming in
het dal het revolutie-proces in zijne ziel
bespoedigde. Daar, achter de bergen,
breidde zich de Beneden-Rijnsche laag
vlakte uit. Daar lag Düsseldorf, de
stad der schoone kunsten. Daar lachte
de vrijheid.
Het was middag. In het centrum der
stad, op het oude marktplein, verza
melden zich groepen arbeiders. Kalm
en ernstig stonden ze daar, slechts
door hun aantal demonstreerond.
Ewald Wiskotten bemerkte een jong
meisje, dat zonder vrees het drukke
plein overstak. Men riep haar schert-
1 sende woorden na, men maakte, als
voor eene dame, met overdreven be-
leefdheid voor haar plaats. Zij lette niet
op het een en niet op het ander en ver
volgde rustig haar weg. De jonge man
snelde haastig op haar toe en bood
haar den arm. Dit gaf den verzamelden
aanleiding om te lachen en eenige
minder gepaste opmerkingen te maken.
„Maar Anna," zeide Ewald Wiskot
ten, „op. zulke dagen blijft een jong
meisje thuis."
„Mij doen ze niets," antwoordde zij.
„Maar als de een of ander je nu
eens beetgepakt had," hield hij vol.
„Daar zou ik ook niét dood van
gegaan zijn. Dan had hij alleen maar
een oorvijg te pakken gehad."
„Dat past echter niet voor een" jonge
dame."
Ze trok kalm haar arm uit den zij
nen. „Ben je bang?"
„Bah!" zeide hij. „Ik wou maar,
dat dat ze je een van allen beet gepakt
hadden. Dan zou je wat beleefd heb
ben."
„Zou je er op hebben geslagen?"
„Of ik er op geslagen zou hebben!
Jou echter had ik naderhand extra
onder handen genomen."
„MijToen reikte ze hem
de hand. „Je bent toch de brave jon
gen van vroeger gebleven."
„Hoezoo: gebleven? Heb je dan ge
dacht, dat ik veranderd was?"
„Neen," lachte ze, „jou brengt men
niet gauw van de wijs. Je hadt maar
zoo heel veel voor je examen te doen,
dat je heelemaal niet meer kwam, om
om naar Ernst te vragen."
„Maakt hij het goed?" vroeg hij ver
legen.
„Dank je," antwoordde zij droog. „Ik
ben juist op weg naar het station om
naar Düsseldorf te sporen en eens naar
hem te gaan kijken."
„Doe hem mijne groeten. Hoor je? En
zeg hem, dat ik ook gauw kom."
Hij stiet deze woorden zoo snel en ge
heimzinnig uit, dat zij hem verrast aan
keek. Zijn lange gestalte had zich uit
gerekt. Zijn jongens-gezicht, dat zij
ook gaarne zag, vertoonde een vreem
de uitdrukking.
„Wil je -weg?" vroeg ze haastig. „En
naar Düsseldorf? Dan kom je
niet meer terug."
I „Vrijwillig niet! Ach, hoe kan men
toch met mogelijkheid aan deze zwarte
Wupper te midden van deze stompzin
nige menschen leven, die van hoogere
beschaving geen flauw begrip hebben."
„Wij leven ook hier," zeide ze en
verhaastte haar tred.
I „Jij, Anna, bent ook het eenige licht-
punt, dat ik gehad heb. Toen ik nog bij
jullie in den tuin kwam en met jou in
het gras stoeide, of we zaten als het
I koud was in de keuken bij je moeder
en keken toe hoe zij appelen voor ons
braadde. Dat is eene eeuwigheid gele
den."
„Een paar jaar is het geleden. Spreek
toch niet zoo dwaas alsof je reeds een
ouwe man bent!"
„Zeg er 's," zeide hij, geërgerd over
haar toon, „ik ben niet meer op school.'
„Nee," antwoordde zij, „men heeft je
er te vroeg afgenomen. Dat hoort men."
„Hemel," zeide hij met een poging
om voornaam te doen, „jij bent ook al
zoo'n waschechte Wupper tal erin."
„En jij? Jij bent zeker in den hemel
geboren? En al waschte jij je met
Luhn's kernzeep, het Wupperwater
van je doop krijg je er toch niet af."
„Dat zullen we zien," meende hij op
stuivend. „Als mijne lieve familie ge
looft dat ze met mij doen kunnen wat
ze willen, dan vergissen ze zich. Voor
mijn part mag August van richting
veranderen en theoloog worden, ik
word schilder."
„Doe het niet Ewald," smeekte ze,
en de toon harer stem verried angst.
„Ik word een groot genreschilder."
„Ernst gelooft, dat het niet de moeite
loont."
„Jullie Ernst! Die moet zich met zij
ne wijsheid maar laten begraven. Die
boemelt toch maar!"
„Maar hij kan wat!"
I „En ik zal het jullie toonen! Al
schreeuwden je allen moord en brand.
Ik heb den Wiskottenschen stijven
kop."
„Ja," zeide ze, „dien heb je."
Ze stonden voor het Barmer station,
en zij reikte hem zonder hem aan te
zien de hand ten afscheid. Uit haar
meisjeshart waren een paar kinder-
tranen naar hare oogen geweld. En zij
begreep plotseling met een raadselach
tig drukkend gevoel, dat het de laat
ste kindertranen waren. Haar vroolijk
speelmakkertje van vroeger was nu
niet meer.
„Adieu, Ewald."
„Adieu, Anna."
Wordt vervolgd.
