Fa. J. SPROUT MANUFACTUREN
Hl. G. VAN PRAAGi
Jongens en mans-truien
DE SLACHTOFFERS
DER SAMENLEVING
Katoen er Wollen, Gebreide en Tricot Ondergoederen
De Wiskotteni
VOORDRACHTAVOND
Alkmaar
KUNAHLSTIlAilT 61
Enorme sorteering Prima kwaliteiten
Speciale lage prijzen
Heden Woensdag
A.s. Zaterdag
nieuwe aanbiedingen I
Flanel-, Baai-, Molton Hemden en Broeken
WOLLED DEKENS
Cretonne en Satinet Dekens
M. BOSMA Wz.
jac zonder vrees
Algeheeie Opheffing
Manufactarenafdeeling
Maatschappij tot Nut van 't Algemeen
Vrjjdag 24 October - 's Avond» 8 nnr
HENRI DEKKIKG yan Rotterdam
[Dinsdag 28 October zal opgeveerd worden
Uitluiden
De Sajelten
De bollen Wol
De ongebleekte Breikatoen
De knotten Jumper wol
[tegen sterk VERLAAGDE PRIJZEN.
PRINS HENDRIKSTRAAT.
ZIET VOOE AL DEZE ARTIKELEN ONZE ETALAGES I
Benk.1 mga,:o. s
Bff ons alléén de beste kwaliteiten tegen de laagste pryzen18
IJMUIDEN
RSSURMMTltM
winkels zga doer greets imkmpm steeds
het esncurreerendgt
ÖBANJESTR. C25,1JSÜIDEM - MSSTMATWEG K 46, VILSEN
in gummi immitatielsder leder
in gummi immitatleleder leder
J.G.SCHM^P, Oraojeslraat
3Em,Jïk,jK^K jI,
SCHITTEREND KOMISCH BIJWERK,!
n
89
Departement IJMUIDEN.
van den heer
In de Schouwburgzaal van „THALIA".
Toegang voor niet-Ieden 50 cent, alles inbegrepen.
Kaarten verkrijgbaar te IJmuiden in het Sigaren-Magazijn van
P. Boeree, Kanaalstraat; J. Kaper, Wilhelminakade en K. Blok,
Kennemerlaan. Te Velseroord bij dén heer IJ. J. Reitsma, Willebrord.
straat 5.
Drama in 6 bedrijven door AUBERT DELLEVERO
In dit stuk tredan alle personen op die het in Amsterdam voor|
het voetlicht brachten.
Leden van „VARIA" en „ONDER ONS" geven wij op
vertoon van diploma, de bekende reductie.
Voorziet U tijdig van plaatsen.
IJMUIDEN, Telef. No. 456 BLOEMENDAAL, Telef. No. 22050
Trawlerkade C 37. Prof. v. Vlotenweg 16.
NAUTAS
f 1.95 f 2.95 f4.50
VOOR KINDEREN
f 1.25 f 2.50 I 3.75
«3-54LOOT53 SO KLT JE fiïIM
HEDENAVOND en MORGENAVOND
een geheel nieuw Programma
In de hoofdrol JAC HOXIE.
Sensationeel filmspel.
door
RUDOLF HERZOO.
68
En dezen last Heeft Emilie ondervon
den, tengevolge van dezen last van
zichzelf is ze heengegaan. Niet, omdat
ik een paar maal een beetje wild ge
weest ben. Zoo iets bemerkt eene ver
standige vrouw in het geheel niet. En
als ze het bemerkt, neemt ze er een
lesje aan. Uit puren overlast van zich
zelf en wegens gebrek aan energie zich
daartegen te verzetten! Dat is de hcele
zaak."
„Je gelooft dus, dat je vrouw anders
voelt dan ze handelt?"
„Mijn hemel, ze is toch eene vrouw
en geen phenomeen!"
„En jij! Ben jij een phenomeen?"
„Daar heb ik nooit aanspraak op ge
maakt. Ook niet, dat ik onfeilbaar hen.
Tegenover Emilie wel het allerminst.
Maar wat, voor den duivel neem me
niet kwalijk, dominee, dat flapte ik er
zoo uit wat geeft haar het recht,
hare fouten meer aan te kweeken dan
ik de.mijne? Mij te bestraffen en zich
zelf te heloonen, door mij de kinderen
oen tijd lang te onttrekken? Ik wil
aannemen, dat onnadenkendheid het
gebrek 'aan energie de hand gereikt
heeft.
Deze onnadenkendheid kan ik we
der goed maken, en als ik het nog niet
deed, geschiedde het, om de kinderen
geen onaangename herinneringen aan
hunne jeugd te verschaffen. Haar ge
brek aan energie echter moet ze zelf
meester worden, of we komen uit de
ziekenhuisstemmang niet meer uit.
Vrouwen zijn als kinderen. Als men ze
beklaagt, komt er aan het huilen geen
einde."
„Wat dus moet men met hen doen?"
„Hun moed bewonderen. Dan zijn ze
in hun knollentuin. Net als kinderen."
„Ik heb daarin geen ervaring,"
merkte dominee Schirrmacher op.
„Maar wellicht kan je mij wel zeggen,
welken moed je bedoelt."
„Den moed der vrouw,-het flinkweg
met den man dien ze lief heeft, te wa
gen. Niet uit een molshoop een berg te
maken. En vertoont zich toch eens een
berg, dan net. te doen alsof het een
molshoop is. Vóór alles echter, de lief
de tot haar man liooger te stellen dan
de grondregelen barer opvoeding.
Daarom is ook hare liefde geheel ver
keerd. Omdat ze niet den moed had tot
een fonkelnieuw leven te besluiten, zoo
als een huwelijk het verlangt, en God
alles ten beste te laten schikken. Een
\rouw, die bij de wijsheid baars va
ders zweert, heeft haar echtgenoot
slechts in onderpand."
„Maar je zeide toch, Gustav, dat je
vrouw zichzelf te veel geworden was?
Dan moet er toch een zelferkenning
voorafgegaan zijn?"
„Ik weet immers, dat ze bloed heeft,"
mompelde Gustav Wiskotten. „Als het
eens 'n keer opgewekt was, liep het
over. Slechts hare opvoeding verbood
haar, het op te laten wekken. Nader
hand was het dan altijd alsof ze iets
verkeerds gedaan had. Dominee,1'
hij lachte even „men noemt dat an
ders „uit de school klappen!"
Dominee Schirrmacher wiegde het
hoofd heen en weer. „Laten wij deze
opvatting aan menschcn van gewone
gezindheid over. Als wij beginnen, ons
voor het eenvoudig menschelijke in
ons te schamen, heeft het geen zin
meer op de aarde te wandelen, en he-
grijpen wij God niet meer, die ons
schiep." Hij stond op. „En nu wil het,
i mij toeschijnen, alsof jouw geval vol-
strekt niet zoo hopeloos is. Waar het
bloed eenmaal gesproken heeft, blijft
de herinnering. En de herinnering ver
fraait, veredelt en vereffent."
IIij reikte den heer des huizes de
hand.
„De vrouw is het zwakkere deel.
Niettengenstaande al hare emancipa
tie-pogingen. Zonder de liefde vindt ze
nooit de harmonische regelmaat, waar
naar ze streeft. Slechts in eenzame
vrouwen ontwaakt de verbittering van
haar geslacht. Zorg er voor, Gustav,
dat Emilie van deze verbittering be
vrijd wordt, doordat je haar hare een
zaamheid ontneemt."
„U beschouwt de zaken met eene
toegevenheid, dominee, welke ik bij u
wel het allerminst gezocht zou heb
ben.''
Dominee Schirrmacher lachte. „Het
klinkt niet mooi, wat ik je nu zeg, Gus
tav, maar een dominee moet een soort
diplomaat wezen. Je kent mij als den
kanseldonderaar, als den zeloot. Kijk
eens om je heen. Geloof je, dat met dit
volk hier iets begonnen zou kunnen
worden zonder geweld? Als wij domi
nees de menschen in het dal niet toe-
donderen, zouden ze niet tevreden zijn.
Hier liggen de bewijzen vlak voor de
hand. De onverschilligen moeten op
geschrikt en meegesleurd, en aan de
vromen moet. de inbeelding ontnomen
worden, dat ze vromer dan de dominee
zijn. Dit laatste is namelijk een hoofd
deugd der Wupperthalers, en als men
in de buitenwereld tegen de Wupper-
i thaler predikanten moord en brand
schreeuwt, vergeet men, dat hier te
lande de herder slechts de echo zijner
kudde is. Jij echter, mijn zoon, bent op
jouw manier zelf een persoonlijkheid.
Daarom kunnen wij kalm met elkan
der redeneeren als menschen, die van
deze aarde zijn."
„Nu, dominee," zeide Gustav Wis
kotten, „uw stelregel is ook de mijne.
In sommige gevallen. Ook ik moet ge
welddaden gebruiken, om mij achting
en gehoorzaamheid te verschaffen. Zoo
lang het kinderen of domkoppen geldt.
Buigen of breken. Met flinke menschen
echter spreek ik openhartig. Wellicht
komt ook Emilie daar eens achter."
„Ik zal er eens over denken," merkte
dominee Schirrmacher peinzend op,
„hoe de hefboom hier overgehaald kan
worden."
„Heel vriendelijk, dominee. Maar
breek er uw hoofd niet mee. Er zijn
dingen, die slechts tusschen twee men
schen uitgemaakt kunnen worden.
Vrijwillig heter inzicht van binnen
uit! Bemiddeling maakt den vermom
den strijd slechts des te langduriger.
Dat maakt de menschen ellendiger dan
een openlijke strijd, dominee, en ik
heb geen inschikkelijke natuur."
„Adieu, Gustav, ik kom nog eens
weer."
„Maar dan met een ander onder
werp van gesprek, dominee."
Op straat liep dominee Schirrmi
cher Anna Kölsch tegen het lijf. „Ga
op reis, kind?" En hij klopte op
tascli, welke zij in de hand droeg.
„Naar Düsseldorf maar," antwoor
de ze snel.
„Maar dit is toch niet de weg na
het station."
„Ik moet nog even mijnheer Gusta
spreken."
„Zoo, zoo. Die is nog thuis. Luiste
eens naar Düseklorf, zeg je? Hit
Anna, dan kan je daar wel iets vc
mij doen. Als je eens naar mevrouw
Emilie Wiskotten toeging
„Wat moet ik daar doen?" vroeg z
op afwerend en toon.
„Slechts haar bezoeken, kijken ho
ze het maakt, met haar praten en haa
van mijnheer Gustav vertellen."
„Ik weet niets goeds."
„Zacht wat, zacht wat. Om je tot bef
oordeelaarster op te werpen, daarto>(
ontbreekt het je aan een goed inzicht11
Maar zoo zijn de vrouwen. Wat bij hei1'
gemoed verstand, of ingeving van he
oogenblik is, weten zij dikwijls zelf nie
te onderscheiden. Ga maar eens hij me
vrouw Emilie Wiskotten aan. Ook dooP*
wederzijdsche overdrijving kan meij
het verstand nader komen. Goede reis
m'n kind."
Wordt vervolgd. k(
d<
H
