Voor een fraai It. Micoïaas Cadean
G. W. NEED,
JG. CRAMER
IG8ES F
Luxe Autobussen te
UnM A ii
Spaar- en Voorschotbank Boaz
PIANO-, ORGrEL-
en MUZIEKHANDEL
De Wiskottens
Kippenhouders N
SPECULAAS
IS. HOGELAND
Luxe Brood- m Banketbakkerij
Haaiiemsche Bankvireeniging
Tan mjjn tweede Zaak te IJmniden K^NfRFlLSTR/SFlT hoek S. P. KUÖPERSTRfIftT.
Beleefd tot een bezoek nitnoodigend,
in verband met een pracht sorteering
Aanbevelend,
Sint Micolaas GesclienbL©n"«
ffieabiJeerinrichting „Het Woonhois" Yelseroord.
Donderdag v»n 9-12 n.
te eonsaltöeren
Tandheelkundige era.
Technische inrichting
K. Ackema,
N.V. IJnmiüör Agenturen
en Administratiekantoor
Hypotheken,
Scheepsverbanden,
Vlsser
Pres. Steijnstrsat 15 Telefoon 438
IIJmuiden Beverwijk
KEIfTEVEBGOEDING,
voor
gezelschapstochten
door -
het geheel e land.
niterat billjjk
Adverteert in de IJmaider Courant
is het alom van ouds bekende adres voor Yeïsen IJmniden ©it Omstreken.
sr
OPENING
Het is Uw eigen schuld, dat Uw
kippen geen dure wintereieren
leggen.
Wie belang stelt in goed ochtend
voeder en zich voor bijna niets,
prachtige Witte Leghorns, die U
meer eieren, dan raslooze dieren
geven, wilt aanschaffen, vrage onze
circulaire.
„AURORA" RIJKSSTRAATWEG
H 92, VELSEN.
ARCHITECT
Bernulfuastraat 40, Amersfoort
Ontwerpen, Constructieteekenlngen
Bestekken, Begrootingen
Adviezen InBouwzaken, Woning
inrichting. - Leiding en toezicht bij
uitvoering van Bouwwerken.
TANDARTS
Is lederen
te VELSEN, STATIOMSWEO 68.
Wllhelminastraat 43, Haarlem,
houdt voortaan weer persoonlijk
spreekuur met Dokter.
Te Beverwijk Dinsdags 1012
uur. AdresBreestraat 35.
Te Haarlem, Avondspreekuur
7—9 uur, Wilhelmastraat 43, op
Msandag en Donderdagavond.
Kanaalstraat 65, IJmuiden Dir.: L.m. Camman Telefoon 103
Agentschap van de Nationale Hypotheekbank
Agentschap van de Rotterdamscbe Scbeepsbypotheekbank
Verzekeringen Bouwcredieten, Credletbypotbeken,
Voorschotten, Boekhouding en Admlnlstrallën
Probeert mijn overheerlijke
6' maal bekroond in 1924.
Deposito dagelijks opeischbaar 2]/s pCt.
n voor één maand vast Prolongatiekoers.
voor drie maanden vast 4 pCt.
voor een jaar vast 41/,
met een jaar opzegging 5
Spaardeposito (Spaarbankboekjes tot maximum f 2500.-) 4 pCt'
TIMMERMAN, METSELAAR
I—I EN AANNEMER I—I
WILLEM BARENDSZSTRAAT 18
TELEFOON No. 467.
Coöperatieve
Gevestigd te Ijmuiden Ksnialstrest 37
Raad van Toezicht t
Ir. W. Polderman, F. J. H. Schneiders, Mr. A. W. Hellema, A. de Wit.
Rechtskundig Adviseur, Mr. A. W. Hellema.
Deze Bank verstrekt voorschotten tegen borgstelling of zakelijke zekerheid
Spaargelden worden tegen uitgifte van een boekje in bewaring genomen
tegen eene rente van 4 pCt. in 't jaar, voor een jaar vast 4'/, pCt
De bank is geopend: Eiken Maandag en Donderdag ven 7Q uurn.m.
I WILHELi
WILHELMINAKADE 27
DE ZEER CONCURREERENDE
KANAALWB& SO, VKIXRHOORD.
Groote sorteering In nieuwe en gebruikte Piano's en Orgels.
Pianostemmingen en Reparaties vakkundig en onder garantie.
Verder Spreekmachines, ruime sotleering Platen, Violen, Mandolines,
Snaren, Harmonica's, Citers, Fluiten, Occorino's, Mondorgels, Muziek voor
alle instrumenten. VRAAG PRIJSOPGAAF EN CATALOOUS,
Conditie in overleg met den kooper.
78
door
RUDOLF HERZO&
Emilie kwam binnen. „Goeden mor
gen, Ewald," zeide ze, „goed gesla
pen?" En ze trok hoofdschuddend la
chend de kinderen weg en stuurde hen
de kamer uit. „Jullie viezerikken, laat
je gauw in de keuken afwas9chen.
Tante Josephine -gaat inkoopen doen.
Wie schoon is, mag mee."
„Blijf eens staan, Emilie," verzocht
Ewald Wiskotten, toen zijne schoon
zuster terugkeerde, „er valt mij daar
wat op."
„Maak je studies van mij? Als het
me eens heel slecht gaat, zou ik mis
schien nog wel voor model kunnen
staan?"
„Feucrbach heeft zoo'n mooi model
niet gehad en Makart ook niet. En die
hadden er toch waarachtig wel ver
stand van."
„Ewaldje, ik geloof dat je ziekte je
beminnelijker gemaakt heeft."
„Is je dat reeds te veel? Wel, dan
wil ik je slechts zeggen, dat ik nie
mand raden zou, jou als model te ge
bruiken."
„Ben je >aloersch?"
„Neen, ik dacht alleen maar aan
Gustav's vuisten. Waar die aanpakt,
groeit geen gras meer. Mijn schouder
is nog als verlamd door zijn greep in
het Neariderdal."
Wie weet waarvoor het goed was,
Ewald," merkte ze peinzend op, doch
hare gedachten vertoefden niet bij
haar zwager.
„Beweeg je alsjeblieft eens even
niet. Laat mij je eens goed zien. Zoo".
„Wat bezielt je toch, dwaze jongen?"
„Ik 'meet je eene japon aan. Of lie
ver ik werk de jouwe uit."
„Maar dit is toch een peignor, en
geen japon."
„Peignor, dat klinkt als sloddervot-
serij. Er moeten alleen huistoiletten,
wandeltoiletten, gezelschapstoiletten
zijn. Thuis moeten de vrouwen even
mooi, zoo niet veel mooier zijn dan
buiten. Dan gaan den mannen plotse
ling de oogen open."
„Den mannen?"
„Wel natuurlijk. De meesten hun7
ner, die zich met andere vrouwen op
houden, doen het toch alleen, omdat
ze die maar op zekere uren, maar dan
altijd in feestkleedij zien. Hun eigen
vrouw kennen ze tot vervelens toe in
dezelfde vervelende ouwe vodden, die
in huis afgedragen moeten worden.
Maar daar, Emilie, zijn ze getuige van
iets geheel nieuws, onbekends, aan
trekkelijks in de vrouw. Iets, dat aan
den sierlijken snit of den mooien plooi-
envorm der japon verwant is. En de
vergelijking valt natuurlijk ten na-
deele der echtgenooten uit, die mee-
nen, dat niemand het ziet, als zij zich
thuis laten gaan. De man ziet het! En
dat is toch de hoofdzaak!"
„Zeg, Ewald, men zou kunnen den
ken, dat je uit ervaring sprak."
„Dat leert mij mijne kunst."
„Wij moeten dus thuis verkwistend
zijn?"
„Dat beweert geen mensch. Maar
concurreeren moeten jullie. Dat is pok
met de geringste middelen te berei-
j ken, als je maar van de verkeerde op
vatting van den peignor afziet. Een
beetje liefdevol opgaan in den plicht,
den man altijd en ten allen tijde als do
mooiste voor te komen, die iedere me-
'dedingster overschaduwt, voor mijn
part ook een beetje coquetterie daar
doen de anderen ook aan en altijd
voor den man de schat, de bewonde
renswaardige, de trotsch-makende, en
daarmede telkens opnieuw de begee-
renswaardige te zijn. Kijk, Emilie bet
komt mij zoo voor, alsof de man de
vrouw liet eerst taxeert naar datgene,
wat ze van zichzelf maakt. Maakt ze
een Asschepoetster van zichzelf, dat
behandelt hij haar op zekeren dag ook
als zoodanig, zweeft ze als minnares
door het huis, hij bemint mee, en
schrijdt ze in het gewaad der stille,
reine koningin door te vertrekken: hij
houdt den adem in en dient. En stel je
nu eens voor dat ze vandaag zus is en
morgen zoo, maar altijd anders. Van
daag een kanten kraag, een anderen
keer een even uitgesneden kleedje, met
vroolijke bonte belegsels bezet, of
nemen we eens jouw witte japon."
„Nu hen ik toch benieuwd."
„Ik heb het. De hals moet vierkant
uitgesneden zijn. Niet diep. De stevige
wit wollen stof in empiree-stijl ver
werkt. Rondom den uitgesneden hals
loopt een breed belegsel, matblauwe
ondergrond met zilveren lelies en half
geopende tulpen, en op den rok, onder
de knie, datzelfde belegsel, in dubbele
breedte. Zeg, dat zou je prachtig staan.
En de firma Wiskotten en Zonen had
een nieuw patroon op het weefge-
touw."
„Ah zoo, dus daarom! Nu verloo
chent zich ook in jou de Wiskotten
niet."
„Neen daarom zeker niet alleen.
Hoewel het waarachtig tijd zou wor
den, dat er weer eens een nieuwe, ar
tistiek veredelde smaak in de fabrica
tie kwam, want de eenvoudige pa
troontjes met de bonte puntjes, streep
jes en geornamenteerde prulletjes zijn
toch gewoonweg om je dood te 'lachen?
Neen, vanwege de schoonheid! Dé nor
male mensch houdt zich toch het
grootste deel zijns levens in.zijn huis
op. En daarom moest alles in huis de
schoonheid dienen. Weet je wat ik zou
willen, Emilie?"
„Je bent een buitengewoon schrander
mensch, Spreek, ik leer van je."
„Maar je moet me geen klap op den
mond geven. Ik ben patiënt."
„Je wilt toch niets zeggen wat niet
past?"
„Neen, ik wilde alleen maar wat over
onderkleeren zeggen, over onderrok
ken, hemden enzoovoort."
„Maar Ewald, daar heb je nu toch
heelemaal geen verstand van."
„Ik niet, maar mijne kunst."
„Schilder jij liever."
„Ik ontwerp nu patronen, en ik ge
loof zeker, dat dat ook tot kunst wor
den kan. Het komt er maar op aan,
of men het schijnbaar kleine van uit
een ruimen gezichtskring opvat. Wat
dragen menschen bijvoorbeeld al niet
onder hunne kleeren! Men ziet het
toch niet, denken ze. Alsof niet ieder
ding zichzelf mooi zou moeten zijn.
Alsof men er in het diepste négligé
niet even keurig, even mooi zoo niet
nog mooier uit zou moeten zien als
in het kostbaarste gezelschapstoilet, r
waarmede men vreemde menschen,1 r
die volstrekt niet meetellen, de oogepr
uitsteekt. Ik zal nu eens voor Gustavjd
Wiskotten en Zonen het verrukkelijk-!
ste op het chapiter tusschenzetsels,] v
belegsels en applicaties voor witte goe- k
deren ontwerpen, wat mijne fantasie e
maar uit kan denken. Dat moet met
bovenkleeding hand aan hand gaan,
Let op, ik help nog alle ongelukkige: i
huwelijken de wereld uit."
„Ewald, je bent een echt kind. Ik be
grijp me zelf niet, dat ik niet heenga." s
„Emilie, wij lossen de sociale kwes- g
tie op." d
Zij hield zich met zijn hoofdkussen
bezig, schudde het op en streek hetlr
glad. Daarbij streelde ze met de handn
langs zijne wang. En hij draaide het 1
hoofd om en kuste hare hand eerbie- c
dig.
„Domme jongen," mompelde zij, maai' 1
toch liet ze de hand nog een oogenblik
op het kussen liggen. Er ontwaakte 2
iets in haar, dat als verlangen was, dat
aller vrouwen verlangen is, naar hul- g
de in blikken en aanrakingen, die't
haar zeggen dat ze mooi gevonden r
worden
Mooi gevonden worden! En dit te'I
danken hebben Het bloed steeg s
haar wonderlijk heet uit het hart tot c
in de wangen. Hoe ernstig had de jon-2
gen gesproken! Van de regelen der<
schoonheid in huis en bij zichzelf, den
man tot vreugde en zichzelf ze wilde
zich het woord niet bekennen en1]
zichzelf daar klonk het in haar bin-1
nenste als een trillende snaar zich
zelf tot vrouwenzaligheid.1
Wordt ▼•rrolfd*
