ORGAAN VOOR DE Gl
Zaterdag SS Mei 1925
10e Jaargang
Dfo. 58
IJMUIDER COURANT
ytJlOIER BESTAAT DIT TWEE 1
„CK, EERSTE BLAD.
VAN DEM WACHTTOREN.
Nahouden.
gorten tijd zijn twee kinderen, die
ilefi nablijven, te Delft en te Dor-
a door hun onderwijzeressen ver-
pat beeft de vraag aan de orde
-ebt, of bet nahouden wel een
i middel van tucht en straf is. Het
Lfiid ter Hall heeft den minister
Egd, het schoolblijven geheel af
fjcliaffen. Maar in de onderwijs-,
Ijld gaan meerdere stemmen op, die
voor het handhaven van de
15 voorzitter van den Bond van Ned.
^•wijzers, de heer Ossendorp wijst
p( dat in ons land meer dan een
ti kinderen de lagere school be
en bij het nablijven bijna nooit
ikind wordt vergeten. Afschaffen
deze straf achte hij ongewenscht
de school toch al over weinig
iddelen beschikt en deze straf
kan missen,
ïeer K. de Vries, voorzitter van
(noemt het schoolblij-
i een der akeligste straffen, omdat
erdoor in ongerustheid wor-
gebracht. Toch wil hij niet een ab-
iut verbod. Maar het moet onmo-
jk gemaakt worden, dat de onder-
?r het kind vergeet. Bij toepassing
straf moet hij in de nabijheid van
tind blijven.
sbeer Bon, voorzitter van het Ned.
fcrwijzersgenootschap wijst er te
lt op, dat het nablijven niet altijd
straf is; de onderwijzer kan het
i nahouden, om het na den scho'ol-
voort te helpen of om het wat
twerk te doen verrichten,
i! heer H. de Vries, voorzitter van
Centralen Ouderraad te Amster-
iPLOM afschaffing heel onverstan-
vinden. De tuchtmiddelen op
ooi zijn toch al beperkt; het school-
ten is in de handen van den goe-
onderwijzer ook een goed „wa-
De ouders geven er de voorkeur
boven het schrijven van een mas
strafregels thuis.
zouden deze straf ook niet wil-
afschaffen. Het kind, dat lui of on-
!ig geweest is, kan in een half uur-
«Ilanger de schade inhalen. Het na
ven is vrij wat paedagogischer dan
I domme strafregel schrijven,
ban het kind niets anders leert
aael en slordig schrijven. Een ern-
h voord tot het kind in het lokaal
pn onderwijzer onder vier oogen
pi veel meer indruk dan een ver-
&g in tegenwoordigheid van alle
Als straf is het nablijven ge-
het is geen kleinigheid voor
kind te laat thuis te komen en dan
boeten opbiechten, wat er gebeurd
E alleen in het groote, holle lokaal
tten, terwijl andere kinderen mo-
spelen naar hartelust.
>n mooi strafmiddel te vinden is
ichien onmogelijk, maar tegen
nahouden zijn, dunkt ons, geen
|te bezwaren in te brengen. Natuur-
raoet er maat gehouden worden,
een kind drie uur op de banken
len heeft, moet men het niet nog
dwingen een uur of langer stil te
n. Ook moet deze straf niet te
toegepast worden. Het is een feit.
pimige onderwijzers van het na-
een gewoonte maken, terwijl
p het slechts zelden doen. Het-
peldt van uitsturen, in den hoek
h opgeven van honderden straf-
lkbriefje, dat door de ouders on
tkend, weer aan den onderwijzer
'W gesteld moet worden en wel-
telfen er meer zijn. Hoe zeldza-
tm straf toegepast wordt, des te
effect heeft zij. Voor het nahou-
echter de eisch gesteld wor-
fot het kind onder toezicht blijft.
®4erwijzer moet in hetzelfde of
'•"grenzend lokaal blijven en met
ktad de school verlaten. Hij zal
'anzelf de straf niet al te vaak
®en. Het afschuwelijk vergeten
kind kan dan niet meer voor-
ook zal het angstige en ze-
*"llige kind niet al te zeer ge-
worden door de eenzaamheid
stilte, als het weet, dat meester
is en het nu en dan zijn stem
ftkoort.
het zeker niet de goede ma
nier, dat door middel van het parle
ment aan de onderwijzers geleerd
wordt, op welke wijze zij de kinderen
al of niet moeten bestraffen. Of heeft
de heer ter Hall misschien gedacht aan
het nablijven der Kamerleden in zeer
late avondvergaderingen? De Kamer
leden weten die straf echter wel te
ontkomen en geven in speibelen aan
de jeugd wel een heel slecht voorbeeld.
LUNCHROOM WESTERVELD
Driehuis.
TUINCONCERT
ZONDAG A-S.
van 36 uur, 8—10.30 uur.
Vermaak en beschaving.
naar meer welvarende streken in het
gezin van barmhartige menschen te
brengen, helpt men hen beter en veili
ger dan door hen in de drukste stad
van ons land te brengen.
INGEZONDEN.
Builen verantwoordelijkheid der Redactie
hij iedere stem haar waarde heeft en
houdt, is veel rechtvaardiger, maar het
i vroegere kiesstelsel maakte vooral de
herstemming zoo spannend. Toen had
Mr. L. van Gigh deelt mee, dat er men soms de kwestie, of de candidaat
van de zijde der kunstenaars verzetmet een stem meerderheid gekozen, wel
gekomen is tegen allerlei amusements-1 toegelaten zou worden, of een streepje
inrichtingen, die toegelaten zijn op de van die eene stem, die den doorslag gaf, I
Kunsttentoonstelling in Parijs. Om een onwillekeurige indruk van een
bezoek te trekken en om aan geld te j vuile nagel was dan wel een podlood-1
komen, maakt men van menige ten- streepje, waardoor liet biljet van on-
toonstelling een kermis of verbindt waarde verklaard moest worden,
er althans een kermis aan. I Maar de groote opgewektheid en
Zoo komt er op deze kunsttentoon- warmte, waarmee onder liet oude kies-
stelling ook de rutschbaan en allerlei stelsel de verkiezingsstrijd gestreden
inrichtingen, waarin men geduwd en j werd, was niet de eclite belangstelling
heen en weer gehotst wordt, zelfs eene in de groote vragen van staat en staat
waarin men door op een schijf te schie-
ten, een levenden neger een nat pak be
zorgt en allerlei dergelijke mallighe-
kunde. Het was veeleer 'n kwestie van
sport, wie het winnen zou en hoe men
dat bevorderen kon. Er werden wed
den op amusementsgebied meer. denschappen over aangegaan, wat nu
Het is te begrijpen, dat kunstenaars niet het geval meer is.
hun werk ontwijd achten. Zij achten l Al wordt de strijd nu wat kalmer en
de kunst te heilig voor deze samen- matter zelfs gestreden, hij is ook waar-
koppeling met vermakelijkheden, die diger onpersoonlijke voorkeur en af-
even dol als smakeloos zijn. keer wegen minder zwaar en prikkelen
Mr. van Gigh maakt in dit verband niet meer de hartstochten .en dit is
een aardige opmerking. Er was een geen gering voordeel,
tijd, dat het vermaak geput werd uitBelangrijk en belangwekkend is de
de levende toortsen, uit den strijd tus-strijd ook nu voor allen, die het niet
schen menschen en wilde dieren, uit om personen maar om beginselen en
In TABAKSPIJPEN ontvingen wij
wederom groote sorteering in de meest
gevraagde modellen aan.
Laagst mogelijke prijzen.
Jacq. TELLIER - Kanaalstr. C 61
IJMUIDEN
de.martelingen van den overwonnene.
Thans duikt een neger alleen even in
het water en komt weer boven en her
neemt zijn plaats voor den volgenden
liefhebber. Bij de vroegere kermissen
werden anderen bebókst, bestompt, be-
gooid, geslagen enz. en nu geeft men
zichzelf als slachtoffer.
Allerlei leelijke mishandelingen van
dieren hoorden vroeger ook bij het ver
maak als katknuppelen en hanenge
vechten. Onze amusementen zijn wat
minder wreed, maar fijn en beschaafd
is nog anders!
Verkiezingen en sport.
Er is een wolkbreuk van Kamercan-
didaten over ons land neergeslagen.
Wij zijn nu eenmaal het land met de
vele kleine stukjes land en tuintjes met
hekjes en haagjes van elkaar geschei
den. De ontwikkeling van kleine par
tijen en bijna duizend Kamercandida-
ten. Allerlei bekende grootheden, groot
in hun kleinen kring, maar onbekend
in den grooten kring, prijken op de lijs
ten. Hun naam zal eenige malen offi
cieel gedrukt worden en dan keeren
zij tot de gewone en vergeten menschen
terug.
Veel belangstelling is er in den ver
kiezingsstrijd nog niet. Men kan eigen
lijk niet van een strijd spreken. Het
publiek stelt veel meer belang in de
Olympiade, waarvoor het geld bij dui
zenden binnenstroomt, zelfs in een of
andere voetbalmatch van plaatselijke
beteekenis alleen dan in de vraag, hoe
ons land in de komende periode gere
geerd zal worden.
Die politieke lauwheid en onverschil
ligheid is voor een groot deel het ge
volg van het stelsel der evenrqjjige
vertegenwoordiging. Men stemt thans
eigenlijk op een lijst, een partij en niet
op een persoon. Bij de vroegere vordee-
ling in districten was er meer verband
tusschen kiezers en vertegenwoordiger.
Men sprak met een zekere vertrouwe
lijkheid in een district van ons Kamer
lid. Men prees hem om zijn persoon,
zijn geestigheid, zijn vriendelijkheid en
wist allerlei aardige anecdoten van
hem te vertellen. Dat bracht ook warm
te in den verkiezingsstrijd.
Toch was ook vroeger voor de eerste
stemming de belangstelling gewoon
lijk niet groot. Maar daarna voor de
herstemming ontbrandde het vuur.
Dan luisterde het publiek in tjokvolle
zalen en zat men wel in de vensterban
ken buiten voor open ramen, omdat er
binnen geen plaats meer was. Dan deed
men ijverig huisbezoek en haalde de
kiezers op, jvant een stem kon het im
mers doen. Dan was het een wedloop
tusschen twee personen en ieder had
daarbij zijn favoriet. Het stelsel dei-
evenredige vertegenwoordiging, waar
zaken te doen is.
Buiterkinderen naar de stad.
De Centrale commissie voor uitzen
ding van kinderen naar buiten, gaat
thans kinderen val. buiten naar de
stad zenden. Daarvooi- zal men althans
in Rotterdam een poging doen. Er zijn
de laatste jaren 6000 kinderen uit Rot
terdam vooral in de Noordelijke pro
vincies in vele dorpen geweest, om wat
aan te halen en te sterken en meest
met goed gevolg.
De burgemeester van 1 Sleeri en Dr.
Tuntler, inspecteur der volksgezond
heid hebben in Rotterdam gesproken
voor de arme kinderen uit de Drentsche
venen en gevraagd, dat men een aantal
hunner in Rotterdam een poosje wil
verzorgen, goed eten en een goed bed
en vooral ook een betere opvoeding ge
ven dan in de plaggehutten mogelijk is.
Dr. Tuntler wees op het eigenaardige
verschijnsel, dat in Drente ondanks de
armoe de zuigelingensterfte en de sterf
te aan tuberculose niet hooger zijn dan
in andere deelen van het rijk. Dan valt
het met die armoe zeker wel wat mee!
is men geneigd te conciudeeren. Dr.
Tuntler geeft een betere verklaring. In
de oorlogsjaren zijn er uit andere pro
vincies arbeiders n. d. veenderijen ge
gaan, die toen wegens de schaarschte
aan brandstoffen veel werk tegen een
goed loon gaven. Dat waren meest jon
ge, sterke mannen; vandaar de gunsti
ge cijfers. Maar er komt reeds een ken
tering ten kwade. De reservekrachten
en het weerstandsvermogen hebben ge
leden.
Dat men zijn meelijden met kinderen
niet beperkt tot de bleeke en magere
kleinen uit landen, die het meest van
den oorlog geleden hebben en tot onze
stadskinderen, die melk en zon, vrij
heid van beweging en frissche lucht
noodig hebben, is zeker toe te juichen.
Maar het lijkt ons nog al een gewaagde
onderneming kinderen uit Drentsche
venen naar een groote, drukke 'haven
stad te brengen. Zij zullen licht onwen
nig worden, overstelpt door de enorme
drukte, bang voor al de gevaren van
het verkeer, ongelukkig in een kamer,
twee, drie hoog, waar ze maar niet in en
uit kunnen loopen.
Een veenarbeider, die inAmsterdam
op het Leidsche plein kwam, riep tot
zijn medegezel, bij wien hij logeerde,
verschrikt uit: Hier wil ik zoo gauw
mogelijk vandaan! Het leek hem toe,
dat al die auto's, trams, fietsen, men
schen op hem af kwamen.
De overgang van de stille, wijde hei
of veenderij naar een nauwe straat vol
lawaai, lijkt ons te groot toe. Een stads
kind kan zich beter aanpassen bij het
buitenleven dan een dorpskind bij het
stadsleven. Door Drentsche kinderen
Geachte Redactie!
Vergun mij een weinig plaatsruimte
in de kolommen van uw blad, opdat ik
ook mijne meening eens kan zeggen in
zake de honden-questie, die momenteel
den Raad schijnt bezig te houden.
Volgens de opvatting van B. en W.
schijnt het hondenaantal in deze ge
meente ontzettend te zijn toegenomen
en is belastingverhooging het eenige
middel om dit euvel te bestrijden. Som
mige raadsleden zijn dit met hen eens
en een hunner die blijkbaar tot de be
ter gesitueerden behoort, doch die zeer
zeker geen hondenvriend is, wil zelfs
met een breed gebaar de f 7000.die
de hondenbelasting opbrengt, missen,
indien slechts alle honden finaal wor-
dten opgeruimd. Eensdeels dus een stu
ren om te komen tot belastingverhoo
ging en anderszijds een uitlating die
er op wijst, dat men de hondenbelas
ting niet schijnt noodig te hebben tot
dekking der plaatselijke uitgaven en
aangezien alleen dit motief „dekking
der plaatselijke uitgaven" reden mag
zijn tot heffing c.q. verhooging der
gemeente-belastingen, geeft die uitla
ting hoop voor de toekomst. Niemand
zou dan ook willen gelooven, dat een
gemeente ais Velsen, die zich de luxe
permitteert schoone landgoederen aan
te koopen, geld noodig zou hebben.
Eerder zou men mogen verwachten,
dat de belastingen die hier schrikba
rend hoog zijn, nu eindelijk eens een
weinig om laag zouden gaan en het
gaat niet aan om in deze tijden, waar
in de loonen en salarissen naar bene
den gaan, de belasting voor een klein
deel der gemeentenaren te verhoogen,
terwijl men het doel dat met deze be
lastingverhooging wordt beoogd, m. i.
zeer zeker niet zal bereiken.
Het zal anderen ook wel zijn opge
vallen, dat blijkens het raadsverslag
niemand der raadsleden het schijnt
noodig geacht te hebben, een lans te
breken voor de belangen dei' honden-
eigenaars in deze gemeente.
Men zou hieruit mogen conciudee
ren, dat de Raad onder zijn leden geen
enkele dierenvriend telt en dat de be
langen derzulken hij hen niet veilig
zijn. De beschouwingen in den Raad
bevestigen dien indruk. Men onder
scheidt daar blijkbaar geen andere
dan 'kapitalistische-, proletarische- en
dergélijke honden, doch de kern der
zaak laat men onaangeroerd. Men is
dierenvriend of men is het niet, doch
de liefde voor het dier heeft met meer
deren- of minderen maatschappelijken
welstand hoegenaamd niets te maken.
Elk dierenvriend weet wat speciaal de
hond voor den mensch zijn kan. Trou
wer vrienden vindt men niet. Is men
nu werkelijk van meening, dat een
hondenhouder, die van zijn beest
houdt, het dier des nachts in weer en
wind zal laten rondzwerven, raadsle
den uit den slaap houdend en vuilnis
bakken naspeurende. Ik voor mij heb
een hond, mitsgaders een zeer kleine
portemonnaie.
Ik zou niet gerust kunnen slapen,
als ik niet wist dat hij veilig cn warm
in zijn mand lag. Steeds is hij onder
mijn toezicht, want ik houd van dien
hond. Ik voed hem behoorlijk en voor
kom alzoo dat hij zijn maal moet op
zoeken in vuilnisbakken e. a. Ik kan
mij de gemoedsgesteldheid niet inden
ken van een mensch die een hond
houdt.en hem dus niet behoorlijk ver
zorgt en ik sta met deze opvatting niet
alleen. Gelukkig denken de meeste
hondenhouders er evenzoo over, doch
het is waar, er zijn ook anderen.
Deze laatstcn echter hebben voor
een eventueele belastingverhooging
niets te vreezen, want wat zal men
zien gebeuren indien de hondenbelas
ting werkelijk wordt verhoogd? Ik
zal het u zeggen! De dierenvrienden,
onverschillig tot welke maatschappe
lijke klasse zij behooren, zullen de
dupe worden. Zij zullen betalen, zij
het dan ook in arrenmoede en wel
licht nit een zeer platte beurs. Men
doet een trouwe hond, die men tot zijn
vriend heeft gemaakt, niet weg omdat
de belasting verhoogd wordt. Ik hoor
de eens iemand zeggen, dat wie zijn
trouwe hond kan wegdoen, ook zijn
kind verkoopen kan. De uitdrukking
moge wat sterk zijn, er is veel waars
in. De anderen, de onwaardige hon
denhouders zullen, indien de belasting
wordt verhoogd, hunnen hond weg
doen, althans zij zullen tegen den con
troleur zeggen, dat zij hem hebben
weggedaan. Zij hebben hem namelijk
de deur uitgeschopt en zullen hem
weder wegschoppen, indien hij zich
aan de deur vertoont. Die hond is het
aantal gaan vergrooten dergenen, die
nu clandestien en zonder eigenaar
rondloopen, de nachtrust verstoren,
de straten onveilig maken en de vuil
nisbakken omgooien. Voor dezen
wordt dus geen belasting betaald en
opgevangen worden zij ook niei, al
thans zeer zelden. Anderen zuilen
hunne honden gaan verdrinken en
men zal dan weder vergast worden
op het aanschouwen van vieze cada
vers, drijvend in de openbare wateren,
wellicht in de vijvers van Velserbeek
en de lucht verpestend tot schade van
de gezondheid.
Als men dan de goedgezinden heeft
buitengesloten en de anderen hunne
honden de straat opjagen, met gevolg
dat de hondenbelasting geen cent
méér opbrengt dan nu, zal men dan
eindelijk overgaan tot het Opvangen
der losloopende honden of zal men
evenals tot heden eenvoudig laten
loopen?
Bovendien bezit men nu reeds mid
delen genoeg om het hondeneuvel te
keeren. Zwervers die zonder belasting
penning rondloopen (het zijn er velenl,
kunnen volgens de verordening wor
den opgevangen en afgemaakt. Waar
om doet men het niet? Honden die tus
schen zonsondergang en zonsopgang
op straat loopen, kunnen volgens die
zelfde verordening worden opgevan
gen en afgemaakt. Alweer, waarom
doet men het niet? Heeft men een
buurman, wiens hond door janken of
blaffen de rust verstoort, men beklage
zich bij de politie en de eigenaar, wiens
hond zeker niet voor zijn plezier of uit
weelde ligt te janken (in den regel
wijst het op slechte behandeling of
mishandeling), is alweer op grond der
zelfde verordening strafbaar.
Als dan ten slotte de gemeenlenaren
hunne vuilnisbakken eens wilden
voorzien van goed sluitende deksel9,
zooals zij, onder bedreiging met straf,
volgens die zelfde verordening ver
plicht zijn, dan zou de honden-overlast
in de gemeente spoedig tot het verleden
behooren, althans tot zulke kleine pro
porties zijn teruggebracht, dat men
niet tot het voor velen zoo^ pijnlijke
middel „belastingverhooging" behoeft
over te gaan. X.
Holl. Grondkredfetbank vail 1901.
Seriën:
1228
3537
3792
4695
8250
8804
10568
11734
13776
14873
16986
17027
22520
27922
28707
29866
84614
36684
39264
40475
40549
41896
42184
43908
50605
51817
52049
52088
53986
57391
57911
58360
59013
59357
59675
61926
62365
67956
70608
70899
De
nummertrekking
vindt
15 Juni
a.s. plaats.
Postkantoor te Velsen.
Lijst van onbestelbare brieven en
briefkaarten, van welke de afzenders
onbekend zijn.
Brieven Binnenland.
1. Bouw- en Woningtoezicht, Velsen.
2. Dreesman, Amsterdam
3. Letter G 1773 bureau van dit blad,
Amsterdam.
4. Letter T 2796 bureau van dit blad,
'Amsterdam.
5. Vernout; Adv. Bur. v. A., A'dam.
Briefkaarten Binnenland.
6. Torbeek, Helder.
7. Wijthuis of Wijkhuis; A., A'dam.
