SPAAR-MONOPOLE
Neptunusstraat IJmuiden
ZATERDAG 4 JULI, namiddags 4 uur, begint de
van alle voorradige Heeren, Jongeheeren en Kinderkleeding
Mode-artikelen, Hoeden en Petten
DAMES- EN K1NDERCONFECT1E
Manufacturen, Bedden en Tapijten
D. tl ais J zii., Makelaai
Deze geren U een overzicht ran onze spot'Spot laps prijzen
ir ZIE ONZE ÏO BT
De Koningin der Bronwateren
l'BEGKAFEMS-VEBEEMGiNG
TE IJMUIDEN.
H. KROONSBEKG, Jnliattakade SI.
Het drama van Glossow
BISGHOFF
GROOTE UITVERKOOP
AOENT voor IJMUIDEN
A. JONGEJAN - Neptunusstraat 5
Opgericht 1890.
BRAND-, INBRAAK- EN AUTO-VERZEKERINO
Vraagt inlichtingenBelast zich met aan en verkoop van wonlifi
enz. Hypotheken. KANTOOR KERKSTRA)!!
P.emam ram H. COURTBS-HAHLER.
36
Stipt op den afgesproken tijd ver
scheen mijnheer von Gerlach met me
vrouw von Seltiz. En Sanna's sympa
thie werd reeds groot bij den eersten
blik op het goedhartige, edele, oude
gelaat, dat door zoo menig diep leed
was veredeld. Ook mevrouw von Seltiz
voelde zich dadelijk zeer tot het jonge
meisje aangetrokken en ze waren het
er spoedig over eens, dat een harmo
nisch samenzijn tusschen haar moge
lijk zou wezen. Er werd overeengeko
men, dat mevrouw von Seltiz zou zor
gen zoo spoedig mogelijk gereed te zijn
om naar Glossow te verhuizen. Welis
waar moest zij nog voor eenige dagen
terug gaan om haar meubels aan een
expediteur in bewaring te geven en
haar tenten op te breken. Daarna wilde
zij zonder uitstel haar betrekking aan
vaarden. Sanna verzocht haar dadelijk
om haar gezelschap te willen houden,
totdat zij naar het station zou rijden.
Mevrouw von Seltiz was daartoe gaar
ne bereid. En nu schepte Sanna moed
en verzocht ook mijnheer von Gerlach
met haar en mevrouw von Seltiz aan
tafel.
Hij nam de uitnoodiging lachend
aan, en mevrouw. Heerfurt ging haas
tig naar de keuken om de pas in dienst
gekomen keukenmeid eenige orders
voor de tafel te geven. Zij verheugde
er zich in, dat er weer eens gasten te
Glossow waren om voor te zorgen.
Sanna trad toen met bekoorlijke,
schuchtere waardigheid voor 't eerst
als gastvrouw te Glossow op. Mijnheer
von Gerlach plaagde haar daar wat
mee en zag met verrukking, hoe de
fijne blos op haar gelaat kwam en ver
dween en hoe haar bruine oogen straal
den! Zoo overmoedig en uitgelaten
werd hij, dat de beide dames er door
werden aangestoken.
Toen hij Sanna voor 't eerst vroolijk
en hartelijk hoorde lachen, luisterde
hij met groot welgevallen. Deze war
me, heldere lach had een klank, die
tot het hart doordrong. Niet minder
werd hij er door geroerd dan door het
droevig lachje, dat hij het eerst op haar
jong gezichtje had gezien.
Toen hij na den eten terug moest rij
den naar Geriachsheim, om daar nog
belangrijke zaken te regelen, nam hij
slechts noode afscheid. Graag zou hij
nog wat zijn gebleven.
's Namiddags begeleidde Sanna me
vrouw von Seltiz in haar rijtuig naar
het station. Hartelijk nam zij van de
oude dame afscheid.
„Kom als 't u belieft heel, heel gauw
naar Glossow, lieve mevrouw!'' vroeg
zij dringend.
De oude dame drukte het kleine tee-
re meisje zacht de hand.
„Ik zal mij zooveel mogelijk haasten.
Het bevalt me zoo goed in Glossow, dat
ik het uit eigenbelang reeds zou willen.
Dus, tot spoedig weerziens!"
Sanna reed in diep gepeins verzon
ken weer naar huis terug. Dikwijls
was het haar nu te moede, alsof zij een
geheel ander mensch was geworden.
In elk geval zag zij het leven nu van
een vroolijke zijde en zij was zoo dank
baar, dat zij zich een beetje kon ver
heugen! Den volgenden dag was het
Paschen. Sanna dacht eraan, dat nu
Gregor bij oom Michael zou zijn en dat
deze ontmoeting voor den ouden heer
niet zonder opwinding zou afloopen.
Op Paaschmorgen had Sanna haar
tweede rijles met Heerfurt. In het be
gin waren deze rijlessen niet heel aan-1
genaam, maar Sanna pakte zichzelf
flink aan en was een zeer vlijtige leer
linge. Dagelijks kreeg zij les en maakte
goede vorderingen.
Toen zij op den derden Paaschdag
juist een klein ritje naast den rent
meester door het weiland voor het huis
had gemaakt en op het huis toereed
om -af te stijgen, kwam een besteller
aanloopen met een telegram voor San
na. Hij bood haar dit aan, terwijl zij
op het paard zat. Zij opende het met
bevende handen en las:
„Lieve Sanna! Oom Michael van
nacht aan een beroerte overleden. Be
richt s.v.p., of je bij de begrafenis
komt? Veel liefs tante Anna."
■Sanna verbleekte en overhandigde
het telegram aan'den rentmeester.
„Oom Michael is dood God, zoo
onverwacht!" zei ze zacht en keek
weer bang en angstig uit haar oogen.
Heerfurt las.
„Het verwondert me eigenlijk niet,
juffrouw von Glossow. De professor
zag er den laatsten keer, toen ik hij
hem was, zeer slecht en vervallen uit."
„Moet ik naar H. gaan voor de
begrafenis?" vroeg zij beklemd. „Ik i
zie er tegen op om tante en Gregor te
ontmoeten."
„Neen, u moet niet gaan, juffrouw
von Glossow. De professor zou het zelf
niet willen en hij heeft mij op het hart
gedrukt u van deze menschen geschei
den te houden, zooveel het in mijn
macht is. Indien u mijn raad vraagt,
dan gaat u er niet 'heen. U kunt den
professor toch niet in het leven terug
roepen en wat heeft hij er aan, of u
zijn begrafenis al bijwoont?"
Sanna herademde.
„U hebt gelijk, mijnheer Heerfurt. Ik
zal maar liever niet gaan."
Dus zal ik wel als uw plaatsvervan
ger naar S. moeten gaan voor het
testament?"
Vragend keek Sanna hem aan.
„Heb ik daar dan iets mee te maken?"
Heerfurt knikte.
„Stellig. De professor heeft u tot zijn
universeele erfgenaam gemaakt en
heeft Mevrouw von Rehling en haar
zoon onterfd."
Ontzet keek het jonge meisje hem
aan.
„Om Gods wil! Dat had hij niet moe
ten doen."
„O, hij heeft er zijn redenen voor.
Die beide menschen hebben hem onbe
schaamd bedrogen. Daarom heeft hij
zijn eerste testament vernietigd en een
tweede gemaakt."
„Dan zal tante Anna buiten zichzelf
zijn en Gregor och oom Michael
moest hen maar stil het geld hebben
laten houden. Wat kan het mij sche
len? Ik zou het gaarne ten hunnen be
hoeve afstaan."
Heerfurt lachte.
„In geldaangelegenheden bent u toch
nog echt een kind! Geld is macht! U
zult nog wel eens leeren, het geld naar
waarde te schatten."
Onzeker keek zij hem aan.
„Ik ben zeer rijk nietwaar?"
Heerfurt knikte vergenoegd.
„Dat zou ik denken! Sinds:
jaar hebt u geen tiende deel vani
komen verteerd."
„Nu dan! wat zal ik dan nog»
geld van oom Michael doen?"
t „De tijd zal dat wel leeren, jul
von Glossow."
Een poosje keek zij peinzend i
verte. Toen ademde zij snel t
licht.
„Ik weet al, wat ik zal doen!
wij laatst aan het strand waren,
de gedachte even bij me op. Ik Is
groot huis bouwen boven op 1
aan het strand. En iederen zon
leii daarin zooveel bleekneusje
nomen worden, als er maar ge
kunnen worden. Ik zal dan dei
ren laten verzorgen en helW
prettig en aangenaam mogelijk'
ten te maken. Dat zal een gedenk'
zijn voor mijn overleden ouders!
mee wil ik hun schuld boeten,1
er sprake is van schuld. Heb sk
voor genoeg geld, mijnheer He«"
Zij was vuurrood geworden
winding.
Heerfurt sloeg haar met W*
langstelling gade.
„Het zou u niet aan 't n<
ontbreken, ook dan niet, indien
niet de erfgename van uw oom
„En vindt u dat idee uitvoe
„Zeker. U zou daarmee ook t
goed werk doen!"
Sanna's oogen straalden.
Wordt
