Vergankelijkheid.
Een Meisje en een Man
IJMUIDER COURANT
DONDERDAG 18 JANUARI 1934
TWEEDE BLAD.
Meer Werk.
De bekende R.-K. publicist Ko de Haan
heeft een brochure geschreven onder den ti
tel „Weer Werk en Welvaart".
Zonder mij te begeven in beschouwingen in
die brochure, die de partijpolitiek raken, wil
ik gaarne en van harte instemmen met zijn
zakelijk betoog voor „Meer Werk". De Haan
is van meening dat er meer werkgelegenheid
geschapen kan worden door een krachtige
samenwerking van overheid en particulier
initiatief. Hetzelfde hebben wij een paar jaar
geleden al betoogd toen wij, in deze richting
strevend, het plan-van Tilburg naar voren
hebben gebracht. Niet met de bewering, dat
dit nu een panacée voor alle kwalen zou zijn,
dat er niets aan te veranderen of te verbete
ren viel, dat het een soort opperste wijsheid
in crisiszaken belichaamdeneen, dat al
lerminst. Wij hebben het voorgelegd ter be
oordeeling door anderen, als een poging om
in de goede richting te streven, om op korten
termijn verbetering te scheppen De basis van
het plan was Samenwerking. Zoowel ten aan
zien van het oorlogsgevaar, dat bestreden
moet worden om ons aller ondergang te ver
hoeden, als ten aanzien van de crisisbestrij-
ding hebben wij steeds, onophoudelijk, de
noodzaak van Samenwerking naar voren ge
bracht. Het is ongetwijfeld de moeilijkste
weg. Maar het is tevens de eenige. Hij eischt
zelfopoffering, maar men bereikt er resulta
ten mee. Met ruzie maken, de makkelijkste
weg, zeer bevredigend bovenal als uitlaat
klep voor geprikkelde gemoederen „letting
off steam" noemt de Engelschman dat be
reikt men niets. Het internationaal bestel
zoowel als het nationale in ieder land
staat nog steeds voor de keuze: zullen
blijven ruziemaken of zullen we gezamenlijk
de handen ineenslaan en iets voor elkaar
over hebben. Als alle ruziemethodes mislukt
zijn zal men pas, volgens den alouden weg
van het eliminatieproces, tot samenwerking
komen.
De Haan heeft bewondering voor president
Roosevelt. Hij loopt wel wat luchtig over
diens inflatie-, devaluatie-, stabilisatie-be
grippen heen als hij maar eenvoudig zegt
dat Roosevelt „daar niet bang voor is en dat
zij door zijn opbouwende methode vanzelf
zullen worden opgeheven", maar hij heeft
mijn volkomen instemming als hij Roosevelts
samenwerkings-methode tusschen overheid
en particulier initiatief aanbeveelt en op
somt in deze korte woorden:
„De overheid en alle anderen, die daar
toe üi staat zijn, scheppen zooveel moge
lijk arbeid.
Overheid en particulieren pijnigen als
't ware hun verstand, om maar uit te
denken op welke wijze weer menschen,
menschen die bestaan en leven moeten
aan werk en voedsel kunnen worden ge
holpen: „We do our part"-beweging.
Iedereen moét deelnemen aan de actie
om zijn naaste aan werk en brood te hel
pen toch eigenlijk een eerste en na
tuurlijke vereischte om hem mensch-
waardig te doen bestaan De overheid
doet groote en nuttige werken uitvoeren,
de particulieren zoeken, naar 't goede
voorbeeld der overheid, onderling om
elkaar te helpen bestaan In Amerika
worden thans de particulieren hiertoe
moreel gedwongen. En velen doen hun
best: Deze kan nog wel wat hulp gebrui
ken, gene weet zijn zaken uit te breiden,
ook met het doel om weer krachten op te
nemen.
Hun namen worden (in Cleveland b.v.)
met gouden letters in den eere-steen ge
grift. Thans beijvert men zich in de goe
de richting. Men gaat voor elkaar zorgen,
men heeft er zijn genoegen in, dat het
anderen goed gaat".
Terecht zegt De Haan dat ook in Duitsch-
land dergelijke pogingen worden gedaan. Hij
oppert voor ons land het volgende plan:
„De Burgemeesters van plaatsen beneden
■20.000 inwoners vormen bv., naast de ge
meenteraden, economische raden of colleges,
waarin werkgevers, landbouwers, midden
standers, leiders van gemeentebedrijven,
werknemers, enz zijn opgenomen.
Deze colleges houden zich allereerst bezig
met iedere poging tot werkverruiming in de
gemeenten. Zij bezoeken industrieelen en an
deren om met hen alle werkgelegenheid en
-mogelijkheid onder de oogen te zien en alle
werkloosheid te elimineeren. De plaatselijke
bladen geven geregeld verslag van de be
moeiingen zóó duidelijk uit doende komen de
positieve bedoeling en het opbouwend karak-
b ter van het nieuwe college, waarvan steeds
jij—'o Burgemeester de voorzitter diende te zijn.
In plaatsen boven 20.000 inwoners verdeelt
men de steden in diverse (wijken) af deelingen,
zoodat in Rotterdam b.v. 30 dezer Economi
sche Raden zouden moeten bestaan.
Dit systeem is daarom aanbevelenswaardig,
omdat beknoptere kringen overzichtelijker,
beter, gemoedelijker, menschelijker hun taak
konden verrichten".
In zijn hoofdstrekking kunnen we niet an
ders dan dit toejuichen.
De Haan weidt uit over Naastenliefde en
over de boosheid des Mammons. Op sommigen,
die deze taal niet gewoon zijn te voeren, zal
dit minder indruk maken dan zijn zakelijk
advies. Dat zakelijk advies komt overigens in
hoofdzaak neer op een psychologische cam
pagne, op het doen van een beroep op de
betere instincten in den mensch en tevens
op een ruimer, breeder inzicht. En er is dan
Waarachtig wel aanleiding om eens uit te
pakken over het allertreurigste gebrek aan
naastenliefde dat in dezen tijd gedemon
streerd wordt. Wilt u het anders gezegd. Goed:
om het bekrompen cynisme te lijf te gaan, dat
bij zoovelen overheerscht.
Een plan als de Haan thans oppert, eenvou
dig in zijn opzet, zou men althans eens kun
nen probeeren. Waarom probeert men ten
minste niet? Het is heel wat beter dan cyni
sche beschouwingen houden over de men-
schelijke natuur, en dan ruziemaken, waarmee
men geen stap verder komt. Als er om een
dergelijke samenwerking, als de Haan beoogt,
te bereiken een beroep op den steun van dit
blad wordt gedaan zullen wij dien van harte
geven.
De schrijver gaat in zijn brochure de be-
zumigingsmethode. die thans overheerscht. te
lijf in bewoordingen die ik niet alle onder
schrijven kan. Evenmin als ik zijn opvatting
over inflatie kan deelen. Er móest een zekere
mate van bezuiniging komen, om te „sanee-
ren" niet alleen maar ook om een nieuwe
koers van stevig financiëel beleid te scheppen
na de ruïneuze credietmethoden van de hoog
conjunctuur. Maar t e ver doorgaan in deze
richting is ongetwijfeld een groot gevaar. Con
structief werk. opbouw, schepping van nieu
wen arbeid zijn thans eisch des tijds. Daar
voor zijn samenwerking en opoffering noodig.
Wil men iets bereiken, dan móet het!
R. P.
BEVERWIJK
HET STEMPELEN VOOR HET P.A.S.
Het bestuur van het Plaatselijk Arbeiders
Secretariaat verzoekt ons mede te deelen, dat
het stempelen door de leden der bij het P.A.S.
aangesloten arbeidersorganisaties ten raad-
huize moet geschieden als gevolg van het feit,
dat in het stempellokaal dier organisatie door
een steuntrekkende was gestempeld, hoewel hij
werd had. Men deelde ons verder mede, dat
dit door het bestuur niet kon worden gecon
stateerd. Het stempelen ten raadhuize zal het
verder onmogelijk maken, om buiten de daar
voor vastgestelde uren op den dag den stem-
pelplicht te vervullen.
DE BOONENTEELT OP CONTRACT.
In 1932 werd door een aantal tuinders een
kwantum spercieboonen geteeld op contract
met de Beverwijksche Conservenfabriek via
de veiling „Kennemerland", voor den prijs van
7 cent per K.G.
Over de aflevering zijn beide partijen te
vreden, zoodat het Bestuur van „Kennemer
land" besloten heeft, op uitnoodiging van en
na overleg met de Directie der Beverwijksche
Conservenfabriek te trachten, voor 1934 een
veel grooter kwantum te contracteeren en wel
minstens 150.000 K.G.
Op de veiling „Kennemerland" werden in
1933 aangevoerd 580.000 K.G. dubbele spercie
boonen, met een doorsneeprijs van f 6,60 per
100 K.G.
De contractsprijs zal voor 1934 kunnen wor
den gesteld op 1 cent hooger dan de prijs, die
de Directie van de B, C. voor haar contract-
boonen moet betalen in Groningen of Drente,
doch die prijs zal niet lager zijn dan 7 1/2 ct.
voor de boonen, geleverd vóór 15 Augustus en
7 3'4 ct. per K.G. voor de boonen, geleverd na
15 Augustus. De late boonen moeten iets later
worden gezaaid.
Het Bestuur van Kennemerland meent,
(Het laatste vlooientheater in
Denemarken is dezer dagen opge
heven, omdat het zijn prima
donna door den dood had ver
loren en het den directeur reeds
eenige jaren onmogelijk icas,
nieuwe artiesten te vinden, als
gevolg van de betere hygiënische
toestanden)
Ongedachte crisisnooden
Teisteren ook dezen Deen,
Artistieke vlooien vloden
Allen sprongsgewijze heen.
Ach, hij denkt aan vroeger jaren,
Toen het zoo eenvoudig ging,
Toen men daaglijks als het ware
Nieuwe prima donnas ving.
Wat was 't leven in die dagen
Voor den vlooienleider mooi,
Vlooien had hij maar voor 't vragen,
Elke Deen voedde zijn vlooi.
Maar toen brak de hygiëne
Ook in Denemarken uit,
't Vlooienjachtterrein. de Denen,
Leverde steeds schaarscher buit.
Uit is 't met de hooge sprongen
Van het artistiek gebroed,
Ouden leeren nog hun jongen,
Hoe de mensch hen heeft gevoed.
Hoe die in het grijs verleden
Liefderijk hen tot zich nam,
In theaters op liet treden
En hen daar bewondren kwam.
Maar nu is het afgeloopen,
Ook de vloo leeft fel en snel,
En er valt niets meer te hopen
Voor het kunstig vlooienspel.
Het gordijn voorgoed gesloten,
De decors zijn reeds verkocht,
Kleinkunst leeft nog, maar de groote
Ware kunst wordt zwaar bezocht.
P. GASUS.
1216 K.G. per roede (minimum 50 Roe en
750 K.G.)
Het bestuur heeft den tuinders aangeraden
niet de geheele oogst dubbele boonen te com
tracteeren, men houdt dan een kans op de
markt open. In het contract zal een clausule
voor „misoogst" worden ingelascht. Vrijdag
avond te 7 uur zal in de bovenzaal van het
veilinggebouw ..Kennemerland'" een vergade
ring worden gehouden, waarin het geheele
contract en alle bijzonderheden zullen worden
besproken en toegelicht.
DE NIEUWE BIOSCOOP
PROGRAMMA'S.
KENNEMER THEATER.
Het bioscooptheater aan de Zeestraat ver
toont in de komende nieuwe bioscoopweek
de veelbesproken U. F. A.-film „Ontwakende
Jeugd" (Reifende Jugend). Deze film is het
loflied van den meester-regisseur Carl Froe-
lich op de jeugd. Zij is geboren uit het ge
loof in de tegenwoordige rijpere jeugd, die
overal in de moderne wereld dezelfde vreug
den en nooden kent. Sinds Froelich „Meisjes
in Uniform schiep zag men nimmer zulk
een treffende uitbeelding van schrijnende
conflicten en psychologische verstrikkingen
als hier, waar de menschelijke figuren even
wel in een andere, gezonder geestelijk kli
maat opgroeiden. Het is niet zoozeer een
reeks filmische vondsten, die het publiek ge
vangen houdt, geen artistiek vuurwerk, dat
xxtu ojcoouux «au mi„. slechts bekoort zonder meer, doch de heele
vooral met het oog op de onzekere tijden in polsslag van het leven zelf. Hier spreekt de
den tuinbouw, te moeten medewerken, om een frlm, optisch en accoustisch, haar eigen di-
groot gedeelte van den aanvoer dikke boonen
op deze wijze uit de markt te nemen tegen een
loonenden prijs en heeft de leden, die daarvoor
in aanmerking komen, uitgenoodigd een biljet
in te vullen of en hoeveel zij denken te kunnen
contracteeren.
Deze biljetten moeten vóór Vrijdag 12 uur
zijn ingeleverd op het kantoor of op de verga
dering Vrijdagavond om 7 uur. Daarna wordt
de deelname gesloten. De directie van de B. C.
moet namelijk spoedig weten, op welk kwan
tum kan,worden gerekend.
Opgegeven moet worden een oppervlakte in
roeden en een aantal K.G. varieerende van
recte taal, die onmiddellijk den weg tot het
hart vindt, Hier wordt de klassieke leus „men
leert niet voor de school, maar voor het le
ven" als de nieuwe belangrijke boodschap
aan onze, in dezen tragisch verscheurden
tijd opgroeiende jeugd begrepen, uitgesproken
en voorgeleefd. Deze boodschap wordt ge
bracht in den vorm van een filmisch mees
terwerk, waarvan het te verwachten is, dat
het ook in Beverwijk veel belangstelling
zal trekken.
Als tweede groote film wordt vertoond het
Metro-product „Standvastige Liefde" (West
of Broadway). Een film van dramatischen
Aan boord van een paar groote Amerikaansche Oceaanschepen worden interessante proeven
genomen met de z.g. „mistkamera". Het toestel werkt met infraroode stralen en dient
voor opnemingen bij dichten mist en duisternis. De platen worden dadelijk ontwikkeld
en op het beeld is ieder schip en iedere rots op een afstand van 60 KM. te zien.
opzet, maar met een slot, dat eerder aan
een comedie doet denken. De geschiedenis
vangt aan bij den terugkeer van Jerry
(John Gilbert) uit den oorlog. Zijn meisje
wacht op hem, doch slechts, om hem zijn
woord terug te geven. Hij trouwt hals over
kop uit dépit met Dot (Lois Mordn), doch
den volgenden dag reeds heeft hij daarvan
spijt, omdat hij slechts zes maanden nog
heeft te leven. Na tal van wederwaardighe
den, blijkt echter, dat Jerry en Dot inder
daad voor elkander bestemd zijn. Een goed
programma alzoo, dat vooral om „Ontwa
kende Jeugd" veel aandacht zal hebben.
EEN TWEEDE ONBEWAAKTE
OVERWEG.
THANS AAN DEN ST. AAGTENDIJK.
Van de vier in Beverwijk en onmiddellijke
omgeving gelegen spoorwegovergangen is die
in den Pruimendijk reeds lang onbewaakt.
Eenige jaren geleden gebeurde op dezen
overweg een ontzettend ongeluk, waarbij een
bejaarde man en diens kleinzoon door een
electrischen trein werden gedood. Weliswaar
loopt de weg tot kort voor den overgang aan
een zijde parallel met den spoorweg, maar
het uitzicht is toch niet onvoldoende. Heel
wat slechter is het gesteld met den overweg
in den St. Aagtendijk, die naar wij verne
men, thans op de nominatie staat om te de-
gradeeren tot onbewaakten overweg. In de
eerste plaats loopt de weg gedeeltelijk ach
ter een dijk. ten tweede staat er een blok-
wachterswoning vlak bij den overweg en ten
slotte maakt de spoorlijn daar ter plaatse
een vrij scherpe bocht, waarin de overweg
is gelegen. Uit de richting Uitgeest suizen
de electrische treinen met 90 K.M. door deze
bocht, vanuit de richting Beverwijk schieten
zij met dezelfde snelheid van achter de blok-
post te voorschijn.
De Rijksinspecteur, belast met de contro
leering, heeft dezer dagen den overweg be
zocht en naar wij vernemen enkele verbete
ringen van de situatie voorgeschreven,
waardoor aan de minimale eischen zou kun
nen worden voldaan. Het is waar, dat het
verkeer langs den St. Aagtendijk niet druk
is en in de avonduren zullen maar heel wei
nig menschen hun weg over den dijk nemen.
Maar vooral in den zomer passeeren toch
nog veel landbouwers met hun voertuigen
dezen overweg. Protesten zullen vermoedelijk
wel niet baten. Men kan ze natuurlijk in
den en. Het eind van het lied zal wel zijn
dat Beverwijk zich binnenkort in het „ge
lukkige bezit van een tweeden onbewaakten
overweg zal mogen „verheugen".
HET ZESDE LUSTRUM VAN DEN
VOLKSBOND.
Het programma voor de kerkelijke
feestelijke viering van het dertig-jarig be
staan van de plaatselijke af deeling van den
Ned. R. K. Volksbond is thans aan de leden
rondgezonden. Wij ontleenen daaraan, dat
Zondagmorgen de kerkelijke viering in de St.
Agathakerk wordt geopend. Des middags
wordt in de bovenzaal van het veilingsge
bouw „Kennemerland" een vergadering
gehouden, waarin het nieuwe afdeelings-
vaandel zal worden aangeboden, dat door
den geestelijken adviseur Rector Th. Boone-
kamp zal worden ingewijd. Rector Bots
bondsadviseur, houdt een rede.
Woensdagavond 24 Jan. volgt voor het
eerste gedeelte van de leden een feestverga-
dering in het K. S. A. gebouw, waaraan o.a
de mondharmonicaclub zal medewerken
Donderdag 25 Jan. vangt in de parochie
kerk van O. L. Vrouw van Goeden Raad een
retraite voor de werkloozen aan onder lei-
ling van Rector Th. Boonekamp.
Zondag 28 Jan. te 12 uur recipieert het af-
deelingsbestuur in het K. S. A,-gebouw en
op Donderdag 1 Febr. wordt de feestavond
voor het tweede gedeelte van de leden met
hun dames herhaald. Tot slot van de jubi
leumviering wordt op Zondag 2 Febr. een
sociale Zondag gehouden. Na de Hoogmis
in de kerk aan den Arendsweg wordt in de
St. Jozefzaal een vergadering gehouden met
den heer A. J. M. Angenent, secretaris van
het Centraal bestuur als spreker.
De feestelijkheden eindigen op Zondag 2
Febr. met een Lof in de kerk van O. L. Vrouw
van Goeden Raad.
JAN VAN RIEMSDIJK BIJ HET ARBEI
DERS TOONEELFONDS.
Ter afwisseling van de toneelvoorstellin
gen, welke in den loop van het seizoen door
het Arbeiders Tooneelfonds worden gegeven
trad Woensdagavond in het Kennemer Thea
ter het ensemble van Jan van Riemsdijk
op. De zaal was uitstekend bezet, waarin het
bewijs mag worden gezien, dat het streven
van het fonds op hoogen prijs wordt gesteld.
Het ensemble stelde zich op vlotte wijze
aan het publiek voor, waarna het verdere
contact werd tot stand gebracht door Van
Riemsdijk him-self die met de vrouwe in Ve-
luwsch boerencostuum zijn debuut voor het
Arbeiders Tooneelfonds maakte. Het gelukte
natuurlijk uitstekend en al spoedig daverden
de lachsalvo's door de zaal. wanneer Van
Riemsdijk, die zich in zijn boerencostuum
toch maar het beste geven kan, in dialect
verhaalde, hoe hij tot het maken van „lied-
tiens" was gekomen. Dan traden Snel, Lang
en Hetty Verbeek voor het voetlicht, die mee
aardige liedjes en een zeemans-scène de stem
ming er wel in wisten te brengen. Het was
een bont allerlei, dat dezen avond werd gebo
den Hans Snel oogstte veel succes met zijn
liedje van Wouter Loeb over „De Crisis" en
Hetty Verbeek deed dat niet minder met haar
„schilderijtje", .Lente op het land". Robert
Lang, die eenige jaren vroeger in Beverwijk
optrad, als mr. Rombout van Riemsdijk, 'os-
schikte nog immer over de gaven van een
vlot conferencier en wist het publiek aange
naam bezig te houden. Zelfs met- de ..Peli-
kaan"-prestatie. 't Was aardig gevonden.
Lang, alias Rombout. verscheen na Snel ten
tooneele. ..Dat komt", zei hij „Snel gaat altijd
met de „Pelikaan" en ik met den Postjager.
Het succes van deze, zooals hij zelf zij „flau
we" aardigheid was van dien aard, dat men
ook verzekerd kan zijn van de gevoelens der
Beverwijkers ten opzichte van de vliegpres-
tatoes van Smirnoff en de zijnen. Jan van
Riemsdijk zong, begeleid door de vrouwe, hoe
renliedjes, waarvan .De olde scheper" ook
nu weer de reputatie van te zijn een goed
liedje, handhaafde.
Na de pauze werd de zaak op denzelfden
voet voortgezet. Een éénacter „Bij den foto
graaf" ontketende lachsalvo's- om de „vieren
en vijven" van den Veluwsch&nboer,- die op
portret gezet moest worden.
Maar ook de overige leden van het ensem
ble oogstten een daverend succes en aan het
einde van den avond behoefde er bij het be
st-uur van het Arbeiders Tooneelfonds geen
twijfel te bestaan, dat deze avond van klein-
knst- bijzonder in den smaak van de leden
was gevallen. Aan het slot van de voorstel
ling werden Jan van Riemsdijk en de zijnen
met een langdurig applaus voor hun verdien
stelijk werk beloond.
Als geheel dus een uitstekend geslaagde avond
waaraan de leden van het tooneelfonds met
bijzonder genoegen zullen terugdenken.
ER STOND EEN HEK.
De automobilist v. D., wonende alhier, be
leefde Woensdagavond een onaangenaam
avontuur, toen hij zich bij het naderen van
het kruispunt Koningstraat—Breestraat
Stationsplein door een uit de zijstraat ko
mende auto den weg versperd zag. Om een
botsing te vermijden zat er niets anders op,
dan een scherpe zwenking in de richting van
het trottoir, waarop de wagen dan ook te
recht kwam. Het terras van café „Bellevue"
ving den stoot op en hier kwam de auto tot
staan, Het terras heeft wel eens aan groo-
tere krachten weerstand moeten bieden. Als
wij ons niet vergissen heeft ettelijke jaren
geleden ook eens een locomotief van wijlen
de stoomtram, die het rechte spoor was
bijster geraakt, het tegen dit terras moeten
afleggen.
De auto bracht eenige schade toe aan de
fundeering van het hekwerk. Persoonlijke
ongelukken bleven achterwege. Dat was wel
een bijzonder gelukkige omstandigheid, want
heel dikwijls is het trottoir daar ter plaatse
bevolkt. De automobilist zegde herstel van
de aangerichte schade toe.
HEEMSKERK
JAARVERGADERING VAN HET R.-K.
ONDERSTEUNINGSFONDS
Dinsdagavond werd de jaarvergadering ge
houden van het R.K. Ondersteuningsfonds St.
Laurentius in het R.K. Vereenigingsgebouw. De
voorzitter, de heer IJ. Schuyl. deelde in zijn
openingswoord mede, dat de vereeniging in
het afgeloopen jaar een voordeelig jaar heeft
gehad.
Het verslag van den penningmeester geeft
een batig -al-do van f 31:52 aan op een totaal
aan ontvangsten van f 1193.87. Het kassaldo
is f 1540.77.
De voorzitter deelde med?. dat de contri
butieschuld over 't- jaar 1933.bedraagt.f 85.85.
In 1932 was dit f 185.
Het bestuur zal voorstellen om aan die leden
die aan sport doen en daarbij een ongeluk krij
gen, geen uitkeering te verleenen.
Tenslotte werd besloten dit punt een jaar
aan te houden, daar de voorzitter van A, D. O.
zei, dat men in onderhandeling was de voet
ballers te verzekeren.
De drie aftredende leden van het bestuur,
de heeren C. van Lieshout. J. Duin en KL Lim-
men werden bij acclamatie, herkozen.
WIJK AAN ZEE EN DUIN
WREED.
Omwonenden aan den Rijksstraatweg al
hier, bemerkten dat eer. tweetal personen
hun honden aan het afmaken waren. Waar
schijnlijk wilden zij zich van hun hon
den ontdoen wegens de verhoogde hondenbe
lasting.
Door middel van een buks werd getracht de
dieren dood te schieten. Daar dit niet ging,
hebben zij de dieren doodgeslagen en begra
ven op een aan den Rijksstraatweg gelegen
terrein. Men heeft de politie van een en ander
in kennis gesteld die tracht de daders op te
sporen
AGENDA TE HAARLEM.
Heden:
DONDERDAG 18 JANUARI.
Stadsschouwburg: Ballet Jooss. De Groene
Tafel, 8 uur.
Geb. Protestantenbond. Aanvang serie voor
drachten van B. v. d. Meer over: Dante's
Goddelijke Comedie.
Gebouw Protestantenbond: Lezing Evan
gelische Maatschappij. 8.15 uur.
Rembrandt Theater. Eerste Ned. Nationale
Film: „Prins Willem van Oranje", 7 en 9.15
uur.
VRIJDAG 19 JANUARI.
Bioscopen, nieuw programma.
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
CURTIS YORKE.
(Nadruk Verboden).
29)
„Natuurlijk", antwoordde ze moedig, waarop
ze, in hetzelfde oogenblik tot aan haar elle
bogen in een bedrieglijken sneeuwhoop weg
zonk. Nadat hij haar er met eenige moeite had
uitgetrokken en haar zonder veel plichtbewe
gingen als een baby had opgetild, sprak War
wick grimmig: „ik heb het je wel gezegd!"
„Ik ben geen licht gewicht, dat zult u wel
ondervinden", zei ze, hem voor 't gemak bij de
kraag van zijn jas houdend.
Hij gaf geen antwoord, en zette koers naar
den weg, wat geen gemakkelijke taak was. De
weg was te herkennen aan een eigenaardig
groepje van vijf krom gebogen boomen ..de
vijf gezusters" genaamd. Hier kon men ge
makkelijker loopen en Warwick zette nu zijn
vrachtje voorzichtig neer. zeggend: „mis
schien dat je beter deed, mijn hand te nemen,
't is vreeselijk zwaar loopen door de sneeuw",
maar Christian lachte 'n beetje onzeker.
Op dat moment zagen ze Mike heel in de
verte aankmen op Sultan, Betsy aan den teu
gel voerend.
„Blij u terug te zien, baas!" riep hij, toen
hij hen zoo dicht genaderd was, dat hij zich
verstaanbaar kon maken. „We werden vreese
lijk bang, toen Sultan alleen terugkwam. De
dooi is hevig ingevallen".
,,'t Beste is, dat je met mij teruggaat om te
zien of we de slee weer op den weg kunnen
krijgen, vóór de rivier gaat wassen", zei War
wick, en toen zich tot Christian wendend:
„Jij doet beter, direct naar huis te rijden, en
ik zou je aanraden iets warms te drinken en
naar bed te gaan."
„Ik wou liever wachten om te kijken naar
't overeind zetten van de slee, verweerde ze
zich, „misschien kan Betsy helpen trekken".
Maar als antwoord lichtte hij haar in 't za
del, en de teugels nemend, duwde hij haar die
in de hand.
„Ik ben niet in een stemming om tegenge
sproken te worden", voegde hij haar toe, ter
wijl zijn hand de hare voor een oogenblik om
sloot; „wees dus een lief meisje en doe wat je
gezegd wordt". En voor de tweede of derde
maal gedurende de laatste paar uur gedroeg
Christian zich als een gehoorzaam kind.
Gaddy ontmoette haar, vreeselijk opgewon
den en met een sneeuwschop gewapend bij den
kruisweg en Milly kwam 't besneeuwde pad
van Carolay afglibberen, haar beknorrend en
huilend, dat al die buitenissege kunsten nog
eens haar dood zouden zijn".
„Wat moest ik er van denken, Chrissie, toen
't nacht werd en je nog niet thuis kwam?"
Gaddy had geen geduld om te blijven wach
ten en riep over zijn schouder, dat hij van
plan was meneer Warwick op te zoeken en
dan met hem in de slee terug te komen.
XXIII.
Binnen een week na het slede-ongeval was
de sneeuw van de prairie en van de lager lig
gende landen in de Kootenay-vallei verdwe
nen en de uitloopers van 't langzaam zich ont-
krullende varenkruid dekten den grond met
een teer groen kleed. Blauwe anemonen hieven
hun fijne kopjes omhoog en hun bloemen
mengden zich onder de vroegste Canadeesche
lelies, waarvan sommige wit, rose en enkele
purper zijn.
Tegen 't eind van de maand kwamen War
wick's bezoekers aan. Mornington was nog
loomer dan ooit en alle inspanning was vol
gens hem uit den booze. Zijn zuster en Van-
brugh, die voor drie of vier dagen verlof had,
waren blijkbaar nog in 't beginstadium van
minnerij.
De Kirwins waren oude en zeer gewaardeer
de vrienden en de jonge eigenares van de Ca-
rolay-mijn. Kirwin was een van de populair
ste officieren van de Bereden Politie, en wat
dienst en discipline betreft, een flinke kerel.
Zijn vrouw was een mooie blondine. Het
weer was prachtig en ongewoon warm voor
den tijd van 't jaar: 't was in alle opzichten
eigenlijk zomer. 1
Kirwin was verlangend een niet in exploi
tatie zijnde kopermijn te bezichtigen, op on
geveer vijftien mijl ten Westen van Barnethan.
Naar men zei was de mijn eens het „hol" van
een smokkelaarsbende, bekend onder den
naam van „The Lannigans" geweest.
„Laten we allemaal gaan en er een picnic
van maken", stelde mevrouw Kirwin voor, „en
laten we Chrissie en Gaddy ook meevragen!"
„Wat een prachtidee", riep Edna, als een
kind in de handen klappend. „Laat eens zien
met hoevelen we dan zijn. Zeven, is 't niet?
Neen, acht, met Gaddy. Meneer Vanbrugh, u
en ik zullen om 't hardst rijden".
„Laten we afspreken voor morgen", zei
Warwick. „Ik kan vandaag niet. We zullen dan
met ons zevenen zijn; Gaddy kan met Mike in
het wagentje gaan, met de provisie en de man
tels. 't Zal op den terugweg wel wat koud zijn".
De plaats, waar bovenbedoeld gesprek plaats
vond, had dien morgen een feestelijk aanzien,
verlevendigd door de kampeertenten van War
wick's gasten.
Ze hadden juist hun ontbijt, dat opgediend
was op een paar ruwe planken, die op schra
gen gelegd en met schoon zakkengoed bedekt
waren, beëindigd, en Warwick maakte zich
gereed zijn tweede ronde in de galerijen te
beginnen.
„Dus we spreken af voor morgen?", hernam
Warwick; ,.'t weer belooft goed te worden".
„Ja, uitstekend", beaamde mevrouw Kirwin.
,we zullen allemaal naar Carolay wandelen en
met Chrissie afspreken".
Christian weifelde en zei dat ze verschillen
de belangrijke aangelegenheden te regelen
had, maar eigenlijk was ze gepiqueerd, dat
Warwick haar niet zelf had gevraagd.
Op dit oogenblik verscheen de persoon in
kwestie, die den rotsachtigen korten weg van
Barnethan genomen had, op den voet gevolgd
door Perry.
„Christian kan morgen niet", riep Edna, toen
hij naderde. „Is dat nu niet vervelend?"
„Kan ze niet?" zei Warwick kalm. „Dan
zullen we een anderen dag afspreken."
„O nee. doe dat alstublieft niet", antwoordde
ze fel kleurend, „ik ik kan misschien heele-
maal niet weg".
„A propos, zou ik even de kaart mogen zien,
waar je laatst over sprak?" vroeg hij.
„Zeker", klonk het koel. „Ik weet niet pre
cies waar hij is, maar ik zal wel eens zien".
Ze waren allemaal in, wat Christian „haar
veranda" noemde, verzameld en terwijl 't
meisje sprak, draaide ze zich om en liep 't zit
kamertje binnen.
Warwick volgde haar en ging midden voor
de boekenkast staan, waar de kaart in kwes
tie, voor iedereen zichtbaar, opgerold lag.
„De kaart kan me niet schelen", deelde hij
haar mede; „ik wil je even spreken, zonder
dat de anderen erbij zijn. Waarom weiger je
morgen met ons mee te gaan? Neem me niet
kwalijk, maar geen tijd hebben of niet weg
kunnen is allemaal onzin. Je kunt 't gemak
kelijk zoo schikken, dat je mee kunt gaan. als
je wilt".
„En als ik nu niet wil?" vroeg ze onzeker. Ik
wist heel goed dat ze zich gek en kinderachtig
