HET NIEUWE AVONDBLAD
Zwitserland
De wapens
19e JAARGANG No. 260
VRIJDAG 7 SEPTEMBER 1934
IJMUIDER COURANT
ABONNEMENTEN: per week 10 ets., per maand
40 cents plus 2y3 cents Incasso, per kwartaal 1.20
plus 5 cents incasso, lossenummers3 cents.
Kantoor: Kennemerlaan 42 - IJmuiden, Tel. 5301
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Uitgave Lourens Coster, Maatschappij voor Courantuitgaven en Algemeene Drukkerij N.V,
Directie: P. W. PEEREBOOM en ROBERT PEEREBOOM
ADVERTENTIEN15 regels f 0.75. Elke regel meer
15 ct. Bij abonnement belangrijke korting. Adverten
ties van Vraag en Aanbod 1-3 regels 25 ct., elke regel
meer 10 ct. Ingezonden mededeeiingen dubbele prijs.
ALLE ADVERTENTIëNOPGEGEVEN VOOR DIT BLAD WORDEN KOSTELOOS OPGENOMEN IN DE NEVEN-EDITIE HET NIEUWE AVONDBLAD DE KENNEMER COURANT.
Alle abonnés van dit blad zijn, zoodra zij 14 dagen als zoodanig in de registers
lijn ingeschreven en verder op voorwaarden, die van tijd tot tijd gepubliceerd
en ten kantore van dit blad gratis verkrijgbaar zijn, kosteloos verzekerd tegen
de gevolgen van ongevallen voor de navolgende bedragen:
i 8000bij algeheele invaliditeit; 600— bij overlijden; 400— bij verlies van
een hand, voet of oog; 250.bij verlies van een duim; 150.bij verlies van
een wijsvinger; 100— bij breuk van boven- en/of onderarm; f 100— bij breuk
van boven- en/of onderbeen; 50.bij verlies van een anderen vinger. Tenge
volge van spoor-, tram- of autobusongeval; 5000— bij overlijden van man en
vrouw belden; 3000— bij overlijden van den man alleen; 2000bij over
lijden van de vrouw alleen. Opvarenden van visschers-, marine-vaartuigen
enz. 400.bij verdrinkingsdood door ongeval tijdens de vaart, tot een
maximum van 2000—, indien hetzelfde ongeval den dood van vijf of mee*
abonnés mocht tengevolge hebben.
Alleen de abonné(e) zelf is verzekerd, behoudens het vermelde omtrent spoor-,
tram- of autobusongevallen. Polls is niet noodig. Uitkeeringen krachtens
deze verzekering worden gewaarborgd door de Nier'we HA.V.-Bank te
Schiedam.
Wereldmacht.
Het onderzoek, door een subcommissie uit
den Senaat der Vereenigde Staten ingesteld
naar de machinaties der internationale wa
penindustrie, heeft in zijn eerste openbare
zitting al ontstellende onthullingen gebracht.
Opnieuw blijkt, dat de wapenindustrie de
eenige internationale samenwerking vertegen
woordigt, die onbelemmerd en onverdeeld
haar doeleinden kan nastreven. Zij is de
eeinge werkelijke, stelselmatig georganiseerde
en geleide wereldmacht. Waaruit men dus
kan afleiden, dat de menschheid tot dusver
alleen haar zelfvernietiging internationaal
heeft kunnen organiseeren. Constructief be
schouwd staat zij internationaal gesproken,
nog in haar kinderschoenen en haspelt en
moddert maar zoowat voort. Destructief is zij
bijna volmaakt uitgerust. Het is natuurlijk
heel makkelijk deze treurige tegenstelling te
negeeren, of er om heen te praten, of te zeg
gen dat er toch niets aan te doen is. Maar
met zulke futloosheden is nog nooit iets be
reikt. Ook baat in dit geval de vermaarde
dooddoener „dat het altijd zoo geweest is"
niet. Want het is niet altijd zoo geweest. De
„zegeningen" der Destructieve Internationale
zijn niet ouder dan tientallen jaren en in den
tijd toen de Pruisen bij Sadowa (1866) door
de Oostenrijkers beschoten werden met Krupp
kanonnen, die zij zelf niet bezaten, was van
een wereldmacht der wapenindustrie nog
geen sprake. Deze abominatie is in de laatste
halve eeuw gegroeid, en na 1900 pas tot tech
nische volmaaktheid gekomen. Niemand, komt
er dus af met het gebruikelijke en gemakke
lijke kletspraatje „er is altijd oorlog geweest"
want dat heeft met deze zaak niets te maken.
Gedurende tientallen jaren is deze geheim
zinnige Stille Kracht blijven groeien zonder
in het openbaar ooit aangevallen te worden.
De wereld wist niet hoe verschrikkelijk zij be
drogen werd. Pas na den grooten oorlog, in
1919, begonnen de onthullingen in ernst. In
de Fransche Kamer werden, toen. ontstellende
beschuldigingen geuit omtrent de historie van
het bekken van Briey, dat tengevolge van den
invloed der wapenindustrieelen aan de Duit-
schers zou zijn overgelaten, en zelfs niet aan
gevallen, omdat anders de Duitscbe wapen
industrie niet over voldoende hulpmiddelen
beschikte. Het Kamerdebat leidde tot niets,
maar de beschuldigingen omtrent Briey zijn
in de laatste jaren veelvuldig in boeken en
brochures herhaald, en bij mijn weten nooit
weerlegd. De Wereldmacht houdt niet van
openbare discussies. Is de kern van deze ont
zettende beschuldigingen juist, dan zou men
daaruit moeten afleiden dat de wereldoorlog
met jaren verlengd is en dat millioenen ge
sneuveld zijn en onafzienbare ellende ge
sticht is terwille van de particuliere bedrijfs
belangen van eenige enkelingen.
Enkele jaren na den oorlog barstte het
Shearer-schandaal los. waarbij bleek dat
Amerikaansche belanghebbenden het indi
vidu Shearer als ..deskundige" in. de Vloot-
ontwapenings-conferentie te Genève hadden
weten te plaatsen met de opdracht, de zaak In
de war te sturen. Shearer kreeg zijn loon niet
ten volle, of beweerde dat, en bracht de zaak
op straat. Misschien heeft geen enkel geval in
dé reeks der onthullingen zooveel gerucht ge
maakt als dit.
Maar het huidige Amerikaansche onderzoek
schijnt het te zullen overtreffen. Het zal drie
weken duren, en de eerste dag is al buiten
gemeen fraai geweest.
Ik citeer enkele passages en verzoek u, ze
eens even rustig te lezen en te overwegen.
Ten eerste betreffende de taak der subcom
missie:
„Men wil aantoonen, dat er een inter
nationale combinatie bestaat, welker le
den elkaar de orders voor oorlogsmate-
riaal onderling toeschuiven, die de ge
heimste bewapeningsplannen en wapen-
patenten der regeeringen, die hun op
drachten geven, verraden, en ageeren te
gen alle ontwapeningsplannen".
U ziet dat de Amerikaansche Senaat zijn
bedoelingen duidelijk uitdrukt. Er is, om zoo
te zeggen, geen woord Fransch bij. Men
denke bij deze en volgende passages aan de
'terecht zoo hooggeroemde deugd, bekend als
vaderlandsliefde.
„Verder werden brieven van sir Charles
Craven van de firma Vickers voorgelezen,
waarin deze nog in liet jaar 1932 de Elec
tric Boat Cy om de meest stipte geheim
houding verzoekt, daar de Britsche re
geering niet mocht vernemen, dat Vic
kers samenwerkte met een Amerikaansch
concern".
Niettemin is de populaire meening, dat in
Engeland de Engelsche regeering regeert, ook
in zaken van oorlog en vrede, en niet de firma
Vickers. Inderdaad schijnt Sir Charles Craven
eenigen hinder van de Engelsche regeering 'te
ondervinden, getuige deze schoone passage:
„In andere brieven klaagt Craven over
„die storende onderhandelingen te Ge
nève over de ontwapening, die de orders
der Britsche regeering op duikbootkrui
sers maar tegenhouden
Maar de duikboot-industrie da's het on
derdeel dat op het moment aan de orde is
heeft de boel toch aardig voor elkaar. Leest
u maar verder:
„De president der Electric Boat. Carse.
deelde mede, dat zijn firma een bepaald
percentage ontving van de door Vickers
in Europa geleverde duikbooten, en van
alle over de geheele wereld gebouwde
duikbooten tantième kreeg. Vickers en
Electric Boat hadden de wereld feitelijk
onderling verdeeld met het oog op de
levering van duikbooten".
En geniet u vooral van dit:
„De voorzitter beschuldigde Carse, dat
hij Zaharoff had geholpen bij het ontdui
ken der inkomstenbelasting op deze com-
mlssiegelden. Hij wees op de reusachtige
winsten, gemaakt op dit oorlogsmateriaal,
dat men. onverschillig voor het vaderland i
of de geheimen der landsverdediging, aan
alle vreemde staten, zelfs aan Japan, had,'
versjacherd, alleen om eigen zak te spek
ken".
Voor een vaderlandslievend Amerikaan
moet dit wel heel plezierige lectuur wezen. En
zoo gaat het maar jolig door. Meneer Carse
en andere leiders van de Electric Boat Com
pany ontkenden dat ooit aan Amerika gewei
gerd zou zijn. de patenten van de firma op de
Amerikaansche duikbooten te gebruiken,
maar senator Nye las een brief voor van de
firma aan een van haar Parijsche agenten,
waarin zij zelf schreef dat zij er nooit in had
toegestemd dat de Amerikaansche regeering
een bepaald duikboottype voor zichzelf zou
laten bouwen.
Zooals u ziet is het allemaal zeer belangwek
kend, en men kan den moed van den Ameri-
kaanschen Senaat, die deze zaak zoo openlijk
aanpakt, van harte toejuichen. Geen enkele
Europeesche staat heeft het nog gewaagd, op
deze wijze te werk te gaan. Als men in Amerika
maar doorzet, en vooral alles publiceert wat
men te pakken kan krijgen, is er weer een be
langrijke stap verder gedaan op den weg der
bestrijding van deze Wereldmacht.
Niettemin zal zij machtig blijven, zoolang zij
de eenige werkelijke Wereldmacht blijft. Alleen
constructieve internationale samenwerking
kan de destructieve uitschakelen.
Ook staan wij pas aan het allereerste begin
van een internationale wetgeving, codificee-
rend een internationale moraal. Er bestaat
nog maar een bitter beetje internationale mo
raal en dat weinigje is in de laatste jaren dooi
de gedragingen van verscheidene staten op
economisch gebied opsomming schijnt over
bodig weer droevig ondermijnd. In deze
leegte heeft de wereldmacht van de internatio
nale wapenindustrie onbelemmerd kunnen
groeien. Zelfs nu schijnt het motief der va
derlandsliefde nog het eenige, dat er met wer
kelijk succes tegen gebruikt kan worden. En of
het succes zal hebben, moeten we nog maar
afwachten. In elk geval geeft deze nieuwe
openbare bestrijding hoop. De belastingbeta
lers kunnen ook niet ongevoelig blijven. Al
thans op den duur niet. Sinds jaren en jaren
stelt de Wereldmacht zelf zijn internationale
prijzen vast, de wankelende staatsbegrootingen
overbelastend, en betaalt Jan Publiek voort
durend te veelin het prettige vooruitzicht
dat hij tenslotte door zijn eigen Nationaal Fa
brikaat naar de andere wereld geholpen zal
worden.
De personen Zaharoff, Carse enz. zijn niet
de hoofdzaak. Zij komen er veel minder op aan
dan het stelsel of liever gezegd: het ontbre
ken van een stelsel dat hen laat doorwerken.
R. P.
IJMUIDEN
„De roman van een nacht"
in Bioscoop De Pont.
In de bioscoop „De Pont" draait deze week
een heel interessant hoofdnummer, namelijk
„De roman van een nacht", een film van acht
akten. Het spannende verhaal begint met een
kennismaking in de Continental-express^ van
Parijs naar Kopenhagen, die door den nacht
raast. Helga Petersen, de dochter van den pre
fect van politie te Kopenhagen, zit in het boek
„De roman van een nacht" te lezen. Tegen
over haar zit een heer, die kennis met haar
maakt. Al spoedig begrijpen beiden, dat deze
kennismaking meer is dan een vluchtige ont
moeting. Niet ver van Kopenhagen stopt de
trein plotseling, want de treingeleider 'heeft
telegrafisch opdracht gekregen, bij blokpost
43 te stoppen. Er stappen ambtenaren van de
geheime politie in den trein. Men heeft na
melijk vernomen, dat een reeds lang gezcchte
internationale spion in den trein moet zitten.
De passen van alle passagiers worden nauw
keurig onderzocht, ook die van Helga. De amb
tenaar verontschuldigt zich tegenover haar
niet de mededeeling, dat het haar vader is, die
opdracht tot dit onderzoek gaf. Het valt in-
tusschen Helga op, dat de vreemdeling, die
tegenover haar zit en die veel indruk op haar
gemaakt heeft, ongemoeid wordt gelaten.
Op het station te Kopenhagen nemen Helga
en de vreemdeling afscheid van elkaar. Hij
verzekert haar, dat zij elkaar eerder terug
zullen zien, dan zij verwachten zal.
Voordat Helga naar huis gaat, begroet zij
eerst haar vader op zijn bureau. Natuurlijk
komt het gesprek op het onderzoek tijdens de
reis. Helga hoort van haar vader, dat het on
derzoek vruchteloos is gebleven, ondanks het
feit, dat alle passen gecontroleerd zijn. Dan
bedenkt zij met schrik, dat de pas van den
haar sympathieken vreemdeling niet onder
zocht werd. Zou hij somsZij durft het
vermoeden niet uit te spreken.
Zij verlaat haar vader, die haar nog mede
deelt, dat zij dien avond op een bal ten huize
van staatsraad Munck verwacht worden.
Helga, die vermoeid is van de reis, gaat eerst
nog wat op een divan rusten, alvorens zij zich
voor het bal gaat kleeden. Zij schakelt het
radiotoestel in en neemt het boek, waarin zij
reeds in den trein heeft zitten lezen. Langza
merhand valt zij in slaap.
Nu komt een heel spannend gedeelte van het
verhaal.
Plotseling luidt de telefoon. De vreemde
heer vraagt Helga te spreken. „Komt u ook op
het bal van staatsraad Munck?", vraagt hij.
Zij is verbaasd. Hoe weet hij nu van het bal?
Hoe weet hij het adres van den staatsraad?
Helga gaat naar het bal en ziet er inder
daad haar vreemdeling. Er wordt gemusiceerd
door het Balalaika-orkest, dat in den trein in
de coupé naast de hare zat. Helga ziet, dat de
vreemdeling bevriend is met den leider van
het Russische orkest. Plotseling ontstaat er
een tumult in de balzaal. Uit het Staatsarchief
is een belangrijk document gestolen. De
vreemdeling wordt van den diefstal verdacht,
Helga bezweert echter haar vader, dat hij niet
van haar zijde geweken is. Toch houdt haar
vader vol, dat de vreemdeling den diefstal
begaan heeft. Helga besluit daarop, met hem
naar het buitenland te vluchten. Even vóór
het vertrek krijgt zij de bewijzen in handen,
dat de vreemdeling toch de gezochte inter
nationale spion is. De plicht gaat boven de
liefde, daarom waarschuwt zij haar vader. De
vreemdeling bekent den diefstal: hij zegt dat
hij de papieren terug zal geven en dat hij met
haar een nieuw leven wil beginnen. Het is
echter te laat. Reeds komt de commissaris van
politie binnen om den man te arresteeren;
deze grijpt naar een revolver
Helga gilten dan wordt zij wakker.
Haar vader komt haar roepen om mee naar
het bal te gaan.
Nu komt de verrassende oplossing van het
verhaal.
Op het bal schrikt Helga, want zij staat zoo
waar weer plotseling tegenover den vreemde
ling, die door haar vader aan hem voorgesteld
wordt. Hij blijkt één der bekendste detectives
van de Deensche geheime politie te zijn. Hij
is het, die Prof. Kolski. den leider van het
Balalaika-orkest ontmaskerd heeft als den ee-
vaarlijken spion.
Glimlachend reikt zij den detective de
hand. Zij danst met hemen de rest laat
zich raden.
„Dancing Lady" in het Thalia-Theater.
„Dancing Lady" is de titel van het hoofd
nummer, dat deze week in het Thalia Theater
draait. De geschiedenis, die op het witte doek
verschijnt, komt op het volgende neer:
Janie Barlow, een mooi en anm jong meisje,
danst in een revue in een der New-Yorksche
achterbuurten. Dansen zit haar in het bloed
en zij heeft groote liefde voor haar vak.
Zij wordt opgemerkt door den jongen mil-
lioamair Tod Newton, op een avond, dat deze
genotzoeker met een gezelschap het schouw-
burchje bezoekt, waar Janie werkt. Als er
een inval door de politie gedaan wordt we
gens zoogenaamd „onzedelijk" dansen, betaalt
Tod voor Janie de boete van 30 dollar, waar
toe zij veroordeeld wordt. Zij behoudt onder
invloed van haar vriendin weliswaar de 50
dollar, die hij in e?n 'briefje voor haar achter
laat, doch zij is allerminst bereid op zijn
avances in te gaan en vastbesloten hem de
verschuldigde 50 dollar te zijner tijd terug te
geven. Wel neemt zij Tod's hulp aan bij "het
verkrijgen van 'n betere positie; ongetwijfeld
zou zij zonder zijn introductie bij Jasper
Bradley er niet in geslaagd zijn, een auditie
te verkrijgen in het door dezen geldman ge
financierde Broadway-theater, waar de stren
ge en ongemakkelijke regisseur Patch Galle
gher de revue's in elkaar zet.
Het gelukt haar na veel moeite, de aan
dacht van Patch op haar talent te vestigen,
maar eerst als Janie hem bewijzen van haar
werklust en ernst verschaft, worden zij goede
vrienden.
Tod Newton geeft zijn vervolging nog niet
op; hij wil Janie trouwen. Het jonge meisje
geraakt onder de bekoring van zijn luxe en
zijn persoonlijkheid, doch zij wil gebruik ma
ken van de kans, die zich voordoet om als
solo-nummer in de nieuwe revue van Patch
Galiegher succes te behalen en aldus carrière
te maken. Zij belooft echter Tod's vrouw te
zullen worden in het geval de revue of zij zelf
geen succes heeft. Zonder dat zij het weet,
koopt Tod den financier om. De vertooning
van de nieuwe Gallegher-revue wordt afge
wimpeld, het gezelschap ontbonden en het
theater gesloten. Janie Barlow vergezelt Tod
op een tocht op zijn jacht naar Cuba, doch
verlangt spoedig weer naar New-York terug.
Patch heeft zich intusschen niet laten ont
moedigen. Met zijn eigen spaargeld en dat
van een toegewijden medewerker besluit hij
de revue toch doorgang te doen vinden, maal
ais hij verneemt, dat Tod's intrigue de oor
zaak van het stopzetten der repetities is ge
weest en dat Janie, naar hij denkt, mede
plichtig was aan het verraad, treft hem dit
zóó zwaar, dat hij de repetities aan een ander
overlaat en zijn troost bij het drinken zoekt.
In een bar ontmoet hij Tod en Janie, die
pas van Cuba teruggekeerd zijn. In zijn
dronkenschap gooit Patch hun het verraad
voor de voeten, maar Janie, diep gegriefd
door deze valsche beschuldiging en veront
waardigd over de unfaire wijze, waarop Tod
haar, heeft trachten te winnen, geeft den
laatste voorgoed zijn congé en weet den re
gisseur, dien zij liefgekregen heeft te bewegen
zijn werk voort te zetten. De nieuwe revue
„Dancing Lady" waarin Janie de hoofdrol
vervult, behaalt grooten bijval... Patch en
het jonge meisje worden natuurlijk een
paar.
Tot zoover dit verhaal, dat heel spannend
is. Drie maanden lang is in de studio's van de
Metro Goldwyn Mayer alle aandacht aan het
vervaardigen van deze film besteed. Joan
Crawford en Clark Gable vervullen de hoofd
rollen. Dit zegt reeds genoeg om veel be
langstelling te verwachten.
DE HARINGVISSCHERIJ.
De „Cornelis de Boer" IJm. 268 bracht Don
derdagmorgen 28 last pekelharing binnen en
de stoomlogger „Robert William" K.W. 123
met 39 last.
De „Gorredijk" IJM. 490 is weer ter ha
ringvangst vertrokken.
WEER IN DE VAART GEBRACHT.
De trawlers „Corrie" IJM. 21 en „Isabel"
werden weer in de vaart gebracht.
VELSEN
BEVOEGDHEID TOT STEMMEN BIJ
VOLMACHT
B. en W. van Velsen verzoeken ons bekend
te maken, dat een kiezer, met inachtneming
van het in de kieswet bepaalde, bevoegd is
bij volmacht te stemmen, indien zijn beroep
of werkzaamheden mede brengen, dat hij
herhaaldelijk of althans gedurende het ge
deelte van het jaar, waarin de stemming ge
woonlijk valt, werkzaam pleegt te zijn buiten
de gemeente op welker kiezerslijst hij voor
komt, mits zijn afwezigheid, indien hij gedu
rende het tijdvak of de tijdvakken, waarin hij
aldus werkzaam is, een of meermalen in 'die
gemeente terugkomt, als regel telkens langer
dan drie dagen duurt.
Mede is, met inachtneming van het in de
Kieswet bepaalde, bevoegd bij volmacht te
stemmen de vrouw, welke, gehuwd met een
kiezer, die voldoet aan de bovenvermelde
voorwaarden, met haar man, in verband met
diens beroep of werkzaamheden, afwezig
pleegt te zijn.
De kiezerslijst wijst aan, welke kiezers be
voegd zijn bij volmacht te stemmen en voor
welke verkiezing zij daartoe bevoegd zijn.
De aanwijzing geschiedt niet dan nadat de
belanghebbende een daartoe strekkend met
redenen omkleed verzoekschrift aan het ge
meentebestuur heeft ingediend; de indiening
moet geschieden voor 1 Januari en niet eer
der dan 1 October van het voorafgaande jaar.
Formulieren voor de bedoelde verzoekschrif
ten zijn van 15 September t.m. 31 December
ter gemeente-secretarie kosteloos voor de
kiezers verkrijgbaar.
De belanghebbende, die een verzoekschrift
als bovenbedoeld heeft ingediend en die van
de gevraagde bevoegdheid gebruik wil maken,
doet daarvan in persoon mededeeling ter se
cretarie van de gemeente, op welker kiezers
lijst hij moet voorkomen, aan den Burge
meester of aan den daartoe door dezen aan
gewezen ambtenaar. De mededeeling kan ge
schieden zoodra het verzoek is ingediend,
doch niet later dan een week na den dag der
candidaatstelling.
Hij geeft daarbij op naam en voornamen,
dagteekening en plaats van geboorte van hem
zelf en van den door hem aangewezen ge
machtigde.
Van de aanwijzing wordt een schriftelijke
volmacht opgemaakt. De volmacht wordt
door den kiezer en door den Burgemeester of
den door dezen aangewezen ambtenaar on
derteekend. Een afschrift van de volmacht
wordt den kiezer uitgereikt.
De gemachtigde moet in persoon ter secre
tarie van de gemeente mede'deelen, dat hij de
volmacht aanneemt. Van de aanneming wordt
aanteekening gedaan onder het origineel der
volmacht; deze aanteekening wordt door den
gemachtigde en door den Burgemeester of
den door dezen aangewezen ambtenaar on
derteekend. Indien de aanneming niet reeds
gelijktijdig met de aanwijzing heeft plaats ge
vonden, geeft de Burgemeester of de door
dezen aangewezen ambtenaar onverwijld
van de aanwijzing kennis aan den gemach
tigde met oproeping om binnen vijf dagen
ter secretarie de volmacht te komen aanne
men; is binnen dien termijn de volmacht niet
aangenomen, dan is zij vervallen en kan de
kiezer niet opnieuw voor dezelfde verkiezing
een gemachtigde aanwijzen.
Als gemachtigde mogen slechts aangewezen
worden zij, die in de gemeente bevoegd zijn
tot het deelnemen aan dezelfde verkiezing.
Indien de kiezer een gemachtigde heeft aan
gewezen voor ae vaststelling van de kiezers
lijst, en na de vaststelling dier lijst mocht
blijken, dat de gemachtigde niet aan dezen
eisch voldoet, wordt de volmacht als vervallen
beschouwd en kan de kiezer niet opnieuw voor
dezelfde verkiezing een gemachtigde aanwij
zen.
Een kiezer mag niet meer dan één aanwij
zing als gemachtigde aannemen, behoudens
dat hij een tweede aanwijzing mag aannemen
indien beide aanwijzingen zijn geschied door
personen die tot zijn huisgenooten behooren.
DIT IS SIR BASIL ZAHAROFF,
de geheimzinnige internationale intrigant in
de wapenindustrie, die door Carse (den presi
dent der Electric Boat) de bekwaamste, schit
terendste en grootste man genoemd werd,
dien hij kende. Door „patenten" wist Zaharoff
alleen reeds 2.000.000 dollar te verdienen.
verfijnt zijn bewapening.
BERN, 5 September (Reuter). Na afloop der
manoeuvres verklaarde Minger, lid van den
Bondsraad voor Legerzaken, dat de Zwitser-
sche nationale verdediging in materieel op
zicht mogelijk en uit financieel oogpunt dra
gelijk is.
Hiervan uitgaande, aldus Minger, zijn wij
bezig onze bewapening te moderniseeren, de
uitrusting te perfeotionneeren, de opleiding
onzer troepen te verbeteren.
Wij bestudeeren ook de middelen om onze
natuurlijke verdedigings-liraiën te versterken
door een systeem van kleine versterkingen,
maar wij doen dit op eigen initiatief, zooals
ons goeddunkt.
Wij kunnen de adviezen die men uit het
buitenland dienaangaande meent te moeten
geven, niet aanvaarden.
kwamen er toch wel.
Oorlogsindustrie
kent het woord
„corruptie" niet.
TE NEURENBERG IS DE PARTIJDAG VAN DE N. S. D. A. P. BEGONNEN.
Hitier opent het congres in de groote zaal van het raadhuis
WASHINGTON, 5 September (Reuter). De
enquete-commissle uit den Senaat, die een
onderzoek instelt naar het bewapenings
vraagstuk" behandelde heden de kwestie van
den verkoop van duikbooten aan Zuid-Ame-
rikaansche staten.
De leden der directie van de Electric Boat
Cy. erkenden dat zij commissiegelden hadden
betaald voor het verkrijgen van orders uit
Zuid-Amerika, maar zij gaven als hun mee
ning te kennen dat een dergelijk stelsel geen
corruptie beteekende. Om met die landen,
zaken te doen moest men het raderwerk sme
ren", betoogden zij.
De senator Clark opperde het denkbeeld,
dat het niet-onthulde doel der zending van
maritieme missies naar Zuid-Amerika be
stand in het begunstigen van den verkoop
van Amerikaansche oorlogsschepen en wa
pens.
Carse, de president der Electric Boat Cy.
verklaarde dat zijn firma munitie had ver
kocht aan Peru. toen dit land met Columbia
in conflict was betreffende Leticia.
„De munitie", zoo zeide hij, „werd gele
verd door Vickers Ltd., en na een vruchtelooze
poging om ze via Para (Brazilië) te zenden,
ontscheept in een havenplaats op de Astillen.
Bij de voortzetting van de verhooren door
de enquette-commissie voor bewapenings-aan-
gelegenheden werd, nog bekend, dat de be
wapen ings-industrieel Sir Basil Zaharoff vara
de Electric Boat Cy., welker aandeelhouder
hij was, in totaal 2.000.000 dollar had ontvan
gen voor patenten.
