Elegante en eenvoudige mantels.
Zilvervossen
en het fokken van zilvervossen.
KEUKENGEHEIMEN.
VRIJDAG 11 JANUARI 1935
Ofschoon in de groote mode-magazijnen
de snufjes voor het aanstaande zomerseizoen
alweer spoedig zullen prijken in hun frissche
nieuwheid, hebben wij. die huiverend staan
te kijken, nog geen interesse daarvoor. Veel
meer belangstelling hebben de winterjassen
nog
Hier volgt de beschrijving van eenige mooie
wintermantels.
No. 1: Sportmantel van kameelhaarstof
kraag en manchetten zijn van Amerikaansch
oppossum. De ceintuur is van dezelfde stof en
heelemaal doorgestikt.
No. 2: jeugdige mantel van laken; de gar
neering is van stiksels. Apart is de toepassing
van bont aan kraag, ceintuur en manchetten.
No. 3: warme autojas van grove wollen stof
met een sierlijke garneering van zwart lang
harig bont.
No. 4: mantel van soepele wollen stof.
Nieuw is de sluiting van gespen aan mantel
en ceintuur. De driehoekige geknipte kraag is
van astrakan, evenals de manchetten.
No. 5: eenvoudige jas, die haar charme ont
leend aan de lange pelerine van bont en
opgestikte zakken van bont.
De hoeden, die dezen winter gedragen wor
den, zijn alle klein en staan voorover in het
gezicht. Vooral dit laatste is zeer practisch,
j daar men dan geen last heeft, dat de hoed
door de bontkraag verschoven zal worden.
Men zegt wel eens: vertrouwelijk als een kind
vertelde hij mij al zijn nooden. Maar deze ver
gelijking gaat toch lang niet altijd op. De ver
trouwelijkheid van kinderen tegervver ouderen
laat dikwijls veel te wenschen. En dat schijn
baar tot hun eigen nadeel.
In de literatuur over kinderen komen veel
zulke gevallen voor. Het kind heeft iets be
leefd wat het zeer benauwt, het is bang voor
vreemde machten die het schijnen te bedrei
gen, voor wrekende gerechtigheid, voor de po
litie. Eén woord aan de ouders en de heele
tragedie zou een einde hebben. Maar het
kind kan dat woord niet spreken.
niet. over sprak. Niet uit angst voor straf. Je
hadt veel eerder het gevoel dat als je sprak
alle narigheid voorbij zou zijn. Maar het was
zoo anders dan wat er in het huiselijk leven
voorviel, je durfde de bom niet te gooien, je
wilde die vreemde afschrikwekkende wereld
niet de huiskamer binnen haler..
Het is de eerste uiting van zelfstandigheid.
Er is een conflict tusschen jou en een ander
en je kunt er geen derde bijhalen. Dit gaat
buiten vader en moeder om en hoe graag je
ook bij hen uit zou huilen, je voelt dat dat
geen oplossing is. Dezen keer moet je je zaak
jes zelf opknappen, je weet dat het laf is iets
anders te willen. Kunnen vader en moeder
zich ongevraagd in dergelijke conflicten men-
jen? Soms is het wel noodig.. Het kind kan
nderdaad in verkeerde handen vallen en
daarom is het wel gewenscht, als men merkt
dat het kind met moeilijkheden te kampen
heeft, om de oorzaak daarvan op te sporen.
Maar als het eenigszins kan. buiten het kind
om.En ook niet ingrijpen als 't niet heel noodig
is. Zelfstandigheid is een eigenschap die het
kind maar al te goed te pas kan komen. En die
zelfstandigheid krijg je alleen maar door con
flicten heen, niet als anderen die voor je op
lossen. Blijven vader en moeder steeds hel
pen dan blijf je ook steeds een kind. In
de maatschappij zul je je zelf tot mensch te
ontwikkelen hebben.
Merkwaardig dat de meeste kinderen dat
zelf voelen, dat ze op een gegeven oogen-
blik weten: dat is tusschen mij en de wereld
en daar kan ik vader er. moeder niet in be
trekken, dat ze dan alle hulp afwijzen, hoe.
zeer ze ook naar die hulp verlangen. Het zijn
de eerste schreden weg van het ouderhuis, vol
moeite en bitterheid voor ouders èn kinderen.
BEP OTTEfcï.
Laatste berichten over mode.
Initialen.
In Parijs viert de initialen- en monogram
mode op 't oogenblik hoogtij, en ieder oogen-
blik worden wij verrast door nieuwe vondsten.
De ook in Holland al meerdere malen toege
paste methode om enkele letters, hetzij naast,
hetzij door elkaar, te borduren op een zak
in een tennisjasje, op een sportief japonnetje
of op een tasch, ziet men thans veel uitge
breider. Bij het linker model zijn de letters
L en M ingebreid in een wollen shawl, rechts
ziet' men op een coquet hoedenveertje in
zwart met zilver de naam van de draagster
L. P.-V. afgebeeld.
De moderne manier van tafeldekken ver
vangt vaak het tafellaken door ronde kleed
jes onder ieder bord. Op een glanzend gelakte
tafel maakt dit werkelijk een mooi effect;
mitsde kleedjes van echte kant zijn. In
sommige gezinnen is het ook gewoonte een
plat bord neer te zetten, waarop dan een kan
ten kleedje gelegd wordt en dit gedurende het
geheele maal te laten staan. De borden wor
den dan telkens wel verwisseld; maar het
bord met het kleedje blijft voor de gast staan.
Practischer in het gebruik zijn echter de
verschillende letters die als clip, of als slui
ting kunnen dienst doen, daar zij zoowel op
Japonnen, mantels, tasschen en handschoe
nen kunnen dienst doen. Zag men ze oor
spronkelijk alleen in goud- en zilverkleurig
metaal, thans zijn ze bijna zonder uitzonde
ring van glas in allerlei tinten, van metaal
met verschillende kleuren lak gecombineerd
of van hout.
Vooral van hout kan men prachtige resul
taten bereiken, door b.v. wortelnoten, of no
tenhout te kiezen, en daarbij voor sluiting
of garneering knoopen van dezelfde hout
soort te gebruiken.
Deze letters worden op de meest verschil
lende plaatsen aangebracht, als sluiting bij
den hals, middenvoor als sluiting aan cein
tuurs, en zelfs om kragen, jabots of vesten
aan op te knoopen.'
aan een aardig doorgestikt leeren lusje. Het
wordt eenvoudig aan een leeren ceintuur om
het middel gedragen, doch kan ook dienst
doen voor het handvat van een paraplu of
tasch.
H. v. d. S.
ECHTE KANT.
Een voorbeeld:
In „Demain'' van Hermann Hesse heeft de
hoofdpersoon in zijn kinderjaren eens opge
schept tegen een paar vriendjes, dat hij ap
pels gestolen heeft. Een van die vriendjes, een
brutale, ruwe jongen, maakt hem wijs, dat het
stelen van die appels bekend is geworden en
dat de eigenaar twee mark heeft uitgeloofd
voor hem die den dief aanbrengt. Hij kan nu
prachtig de twee mark verdienen, tenzij de
schuldige hem die twee mark geeft, dan zal
hij zwijgen. Maar de arme schuldige heeft geen
twee mark. Er volgen dagen van ontzettenden
angst en benauwenis en je zou hem wel toe
willen roepen: vertel het dan toch aan je
ouders, die zullen je uit den droom helpen, je
hebt een liefdevolle moeder en een verstan-
digen vader, na eén paar minuten praten is
alles opgehelderd, na een half uurtje ben je
alles vergeten. Maar hij spreekt niet, hij
zwijgt en lijdt duizend angsten.
Waarom? Hier wordt het zoo mooi gezegd
omdat dit leelijke, angstaanjagende leven zoo
1 ver ligt van de vertrouwde omgeving thuis.
Hij kan hier niet vertellen hoe hij in de we-
reld daar buiten gelogen heeft, de wereld bin
nen en de wereld buiten liggen te ver van el
kaar. Hij is het kind van zijn ouders èn de,
wordende mensch in de maatschappij.
We hebben allen dat conflict gevoeld, we
hebben allen dingen beleefd waar je thuis
ONS WEKELIJKSCH
KNIPPATROON.
VERGIFT IN HUIS.
In de huisapotheek, of in het medicijn
kastje staan vaak flesschen, waarin vergift
is. Meestal zijn deze weil voorzien van een
duidelijk leesbaar etiquet, waarop de naam
van het vergift geschreven is.
Toch gebeurt het wel eens, dat er vergif-
tiigiingsgevallen volkomen, doordat men in
het donker de verkeerde flesch genomen
I heeft, of doordat men niet goed keek
Hier is dan een oplossing om dergelijke
vergissingen in het vervolg te voorkomen. De
flesschen, waarin zich vergift bevindt, krijgt
om de hals een touwtje, waaraan een belletje
Zelfs in het donker zal men dan niet meer
de verkeerde flesch kunnen pakken, omdat
het belletje waarschuwt, wanneer men een
fleeöh met vergif pakt.
Een origineel idee is ook de hier bijgaande
teekening van het monogram O. M., uitge
voerd in zilver met zwarte lak. verbonden
Het is de laatste jaren steeds meer regel ge
worden: in het voorjaar kan men niet zonder
een mantelpak het mag een tailor made zijn,
of een sportmantelpak en wie een mantel
pak draagt voelt zich daar eigenlijk pas ge
lukkig in, als ze er ook een vos bij over haar
schouder kan vleien. Vrouwen zijn nu eenmaal
wonderlijke wezens, en het feit, dat ze haar
kin maar een klein beetje opzij hoeft te bewe
gen om het zachte en koesterende gekriebel
van de zijige vosseharen te voelen, kan voor
een vrouw deze onvolmaakte wereld zoo'n
glans van volmaaktheid geven, dat ze er nog
zachter en streelender dan haar vos van
wordt doet 'er niet toe hoe in normale om
standigheden haar karakter pleegt te zijn. Zij,
die het zoo op die eerste voorjaarsche dagen
zonder vos moeten stellen, kijken benijdend en
iet of wat scheel naar haar gelukkiger zuste
ren, die rondflaneeren met zo'n gedierte ele
gant over een schouder gedrapeerd; wie van
die gelukkiger zusteren zich tevreden moet
stellen met een gewonen grijzen of rooden vos
kijkt toch maar liever een beetje een anderen
kant op als er aan de overzijde van de straat
een schouder, beladen met een kostelijken zil
vervos, langs paradeert; en de bezitsters van
slechts een enkelen zilvervos voelen op zekere
oogenbilkken weer een steek in hun hart
als ze bijvoorbeeld aan de overzijde van het
hotelterras een medevrouw ziet zitten, die het
toppunt van geluk: twee zilvervossen, heeft
bereikt. Twee zilvervossen, op ingenieuze wijze
aan elkaar bevestigd; soms happen ze elkaar
in de zachte dikke, witgepluimde staarten; een
andere maal slingert er zich één om het mid
del, of hangt er over iedere schouder één. Wie
in Parijs komt, ziet er zelfs een enkele maal
drie dragen, samengevoegd tot een lange boa,
of gearrangeerd op zoo'n ingewikkelde manier,
dat men er met recht van zeggen kan, dat er
ternauwernood kop en staart aan terug te vin
den zijn. Drie zilvervossen! Het vrouwtje uit
Holland, dat zoo iets voor het eerst ziet, kijkt
er naar met oogen, die eigenlijk meer schrik
dan bewondering uitdrukken, en in haar hart
begint ze dit toch een beetje overdreven te
vinden.
De zilvervossen zijn in de laatste jaren weer
meer in de mode, dan ze sinds lang waren, en
daar inderdaad velen zich tegenwoordig niet
meer tevreden stellen met het bezit van een
enkelen vos komt ook dat de handel in zilver
vossen ten goede, en via den handel de fok
kers. In de laatste tien jaar heeft dan ook over
de geheele wereld het fokken van zilvervossen
een grooten omvang aangenomen; ons land is
daarbij niet achter gebleven, en telt zelfs op
het oogenblik een veertig a vijftigtal fokkers,
die over het algemeen op goede resultaten
kunnen bogen en die dan ook heel wat ij dele
Hollandschen voorzien van de vossebonten, die
ze vol verrukking over hun schouder vleien
zoodra het weer een dergelijke dracht per
mitteert. Want wie een vos draagt, die draagt
dan wel bont maar de wijze waarop men
het draagt is nu eenmaal meer berekend op
elegance dan op het geven van warmte!
Wie dus gedacht heeft, dat haar zilvervos
regelrecht geïmporteerd werd uit de sneeuw
velden van Canada en er romantische gedach
ten aan in pelzen gehulde stoutmoedige jagers
en „trappers" aan verbond, heeft het bij het
verkeerde eind gehad. Ongeveer vijftig jaar ge
leden werden de zilvervossen inderdaad op die
manier buitgemaakt maar aangezien ze toen
ook al tot de meest gezochte pelsdieren be
hoorden, ontstond op den duur het lang niet
denkbeeldige gevaar, dat ze uitgeroeid zouden
worden. Er moest iets gedaan worden voor het
in stand houden van de zilvervos, die voor zoo-
velen een behoorlijke broodwinning beteeken-
de; en een paar Canadeesche pelsjagers waren
de eersten die, nu vijf en dertig jaar geleden,
op het idee kwamen om te trachten zilvervos
sen te fokken. Het kostte hun de noodige
moeite een paar exemplaren levend te vangen;
daarna duurde het nog eenige jaren voor het
werkelijk gelukte de dieren in gevangenschap
te fokken; maar toen ze eindelijk de eerste
vellen konden gaan verkoopen brachten ze
hooge prijzen op, zoodat menig andere pels
jager het geweer aan den kapstok hing en
overging tot het iet of wat minder riskante
fokken. De eerste fokkers maakten, toen ze
hun eerste fokdieren begonnen te verkoopen,
fabelachtige prijzen voor hun dieren; men be
taalde soms twintigduizend dollar en meer per
paar. In Canada, speciaal in het Zuiden en
vooral op het Prince Edward Island tén Zuid-
Westen van New Foundland, rezen de zilver-
vossenfokkerijen als paddestoelen uit den
grond, en al bleef op den duur de reactie op
deze rage niet uit vele fokkerijen gingen
failliet en verdwenen weer na een vijftien
tal jaren was de zilvervossenfokkerij in Cana
da een bloeiend en gezond bedrijf, dat zich
speciaal ingesteld had op de productie en den
verkoop van de vellen.
Na den oorlog begon men zich ook in Europa
voor de zilvervossenteelt te interesseeren, en
in 1925 werden de eerste zilvervossen in Ne
derland geïmporteerd. Nu, na tien jaar, vindt
men in Holland al tallooze fokkerijen, en de
resultaten, die zij opleveren, zijn over het al
gemeen uitstekend. Het Hollandsche klimaat
schijnt den zilvervossen uitstekend te beko
men, wat ook geen wonder is, want heel veel
verschilt het niet met dat van het Zuiden
van Canada; de pelzen zijn mooi van kwaliteit,
wat juist aan het klimaat te danken is, want
het schijnt dat in al te koude klimaten de pel
zen harder en grover worden; en de Holland
sche zandgronden zijn droog genoeg om den
zilvervossen, die heelemaal niet van een voch-
tigen bodem houden, ook in dat opzicht te
geven wat hen toekomt. Vandaar dan ook, dat
men de meeste fokkerijen op de Veluwe. in den
Achterhoek en in Twente vindt, en een enkele
in de duinstreek, zooals te Noordwijk en te
Pijnacker in het Westland.
Een interessant bedrijf is het fokken van
zilvervossen en het heeft slechts dit nadeel,
wat het nadeel is van alle bedrijven, waar
dieren gefokt worden met het doel om later
maar niet in levenden lijve der menschheid
tot nut of vermaak te dienen, dat men er eens
in het jaar van minstens de helft van zijn
zilvervossen afscheid moet nemen. Gewoonlijk
maakt een inspuiting een eind aan hun ove
rigens toch vreugdeloos leven van dag in, dag
uit in een kleine loop met een houten hok er
in zitten, en 's morgens en 's avonds door een
luikje een maal toegediend krijgen, dat weinig
overeenkomst vertoont met de maaltijden, die
ze zichzelf zouden uitzoeken als ze nog vrije
zilvervossen waren. Dikwijls liggen ze als bal
len in elkaar gerold boven op hun hokken te
slapen voor menschen zijn ze bang, en ze
ontvluchten ze meestal met een pa?ir soepele,
flitsende, geluidlooze bewegingen in hun hok,
In December zijn de vossen gewoonlijk „rijp"
hun vachten, die in den zomer grauw en
rossig waren, en zonder volheid en glans, glin
steren nu diepzwart en zilverwit; de witge
pluimde staart is dik en donzig en heeft bijna
den omvang van het dier zelf. De dieren, die
om verschillende redenen minder geschikt zijn
voor den verderen teelt, worden uitgezocht en
ze ondergaan wonderlijk gelaten het lot, dat
hen beschoren is. In een paar middagen wor
den de levende vossen gereduceerd tot vossen
huiden; de huiden gaan naar de bontveiling in
Londen of worden direct aan den handel ver
kocht; en na een paar weken zijn ze van vos
senhuiden tot vossebonten geworden, en wor
den ze bestreken en bekneed en bevoeld door
aspirantkoopsters tot er één komt, die den
sprong waagt en den prijs, in casu den zilver
vos, wegdraagt.
Dan gaat hij en de rest van zijn bestaan
brengt hij door op een vrouwenschouder of in
een donkere doos. waar zacht vloeipapier hem
beschermt. En als hij oud begint te worden en
gaat verharen, of de mot krijgt hem te pakken
en vernielt hem, dan blijft hij waar? Een
fatsoenlijk graf is hem niet beschoren, en zijn
lot is meestal de aschbak.
Het is een droevig verschijnsel, maar het is
een feit, dat het den slachtoffers lang niet al
tijd vreugde brengt, als vrouwen zich voor het
een of ander wezen gaan interesseeren. De zil
vervossen zouden er van mee weten te praten;
maar ze praten niet, en mogelijk hebben wij
vrouwen het daaraan te danken, dat we ver-
I moedelijk wel tot in lengte van dagen zilver-
I vossen zullen kunnen dragen.
WILLY VAN DER TAK.
No. 533: eenvoudig jurkje van wollen
diagonaal gestreepte stof. De eenige gar
neering bestaat uit het vestje van satijn, dat
in een contrasteerende kleur gekozen is.
De jurk heeft aan voor- en achterzijde een
diepe plooi. Benoodlgd materiaal: 3 meter
van 130 cM. breedte en 15 cM. satijn.
No. 534: mooie jurk van donkerblauwe
of zwarte stof. Apart, slank kleedend model.
Benoodigd materiaal: 3 meter stof van 130
cM. breedte.
Beide patronen zijn in alle maten tegen
den prijs van 50 ets. per stuk te verkrijgen bij
de „Afdeelimg Knippatronen" van de Uit-
geversmaatschappij „De Mijlpaal", postbox
175 te Amsterdam. Toezending zal geschieden
na ontvangst van het bedrag, dat kan worden
overgemaakt per postwissel, in postzegels of
wel per postgiro 41632.
Den lezeressen wordt vriendelijk verzocht
bij bestelling van een der patronen duidelijk
het verlangde nummer en tevens de ge-
wenschte maat, d.w.z. boven-, heup-, taiÏÏe-
wijdte, enz. op te geven. Gelieve verder naam
en adres duidelijk te vermelden; men voor
komt daardoor omioodige vertraging in de
opsturing.
Gebakken filets van tong (4 personen)8
filets van tong (of resten van gekookte
visoh, in niet te kleine stukken gesneden),
100 gr. bloem, 25 gr. maizena, 1 a 11/2 L.
melk, 1 ei, 1 theelepel slaolie, zout, een
ijzeren pannetje met diep vet.
Snijd elke filet nog één keer middendoor
wasch de vis-ch en kook ze 5 minuten in
kokend water met zout. Laat ze uitlekken en
afkoelen en maak inmiddels het beslag klaar.
Klop hiervoor het ei met wat zout, de slaolie
en de helft van de melk. voeg de bloeim en
de maizena toe en klop tot alle klontjes ver
dwenen zijn, voeg daarna zooveel melk to«
tot het beslag de rug van een lepel dun bfe
dekt.
Laat het frituurvet heet worden, dompel
de visch in het beslag, laat ze goudbruin
bakken en daarna even uitlekken op grauw
papier, en breng ze over op een verwarmde
schotel. Presenteer er in diep vet gebakken
aardappelstokjes („pommes frit&s"bij en
rauwe kropsla of veldsla.
Sinaasappelrijst (4 personen)2 ons rijst,
6 dL. water, 11/2 ons suiker, het sap van 2
sinaasappelen en 1/2 citroen.
Wasch de rijst, zet ze op met het water
en een stukje sinaasappelschil en kook ze
zachtjes gaar, gedurende 3/4 uur. Roer er het
gezeefde sap van de sinaasappelen en de
citroen door en ook de suiker. Breng het ge
recht over in een vlaschaal en giet er na be
koeling desgewenscht een koude vanille vla
over.
Weener punten: 3 ons bloem, 2 ons boter,
2 ons witte suiker, wat vanillemerg, een
snuifje zout.
Doe alle ingrediënten in een kom, snijd
de boter in kleine stukken, kneed alles met
een koele vlugge hand tot een soepele deeg
bal. Rol het deeg uit tot een lap van 1 cM.
dikte, leg de lap op een met boter bestreken
bakblik, bestrijk hem met wat geklopt ei en
bak hem in een matig warme oven gaar
en lichtbruin (20 minuten). Neemt het blik
uit de oven, dekt het dicht met een deksel,
een schaal, een stuk vetvrij papier, zoodat
het uitdampende vocht wordit opgevangen,
afkoelt en zoodoende de koek zachter maakt
en snijd na bekoeling de koek in spitse rui
ten of in taartpunten,
C. F.
