DE TWEELINGZUSTERS
De oude IJselspoorbrug bij Zwolle
wordt nu afgebroken. Op den
voorgrond de afgebrande stukken
Met steekvlammen worden de bij de aan
varing te Gibraltar beschadigde pantser
platen van den Engelschen kruiser „Hood
in een der drijvende dokken te Portsmouth
verwijderd, en door nieuwe vervangen
Alle begin is moeilijk en zeker in de muziek
Bij wijze ven proef word! de groole verkeersweg, welke ven Londen Westwearts leidt, door een trottoir in tweeën ge-
deeld. Men hoopt daardoor het aantal verkeersongelukken tot een minimum te beperken, terwijl indien deze proef slaagt,
ook andere wegen in Engeland van dergelijke troiltoirs zullen worden
De Oostenrijksche vice-kanselier vorst Starhemberg heeft te
Weenen de prijzen uitgereikt aan de winnaressen van het
wereldtournooi kunstrijden op de schaats. Sonja Henie, met
den door haar gewonnen prijs. Rechts: vorst Starhemberg
FEUILLETON.
Uit het Engelsch van
PATRICIA WENT WORTH.
Nadruk verboden
22)
„Ze kwam hier en wist het zoo aan te
leggen dat ze een onderhoud met Jenny had.
Jenny was er heelemaal door van streek. Om
volkomen eerlijk te zijn, ik heb haar den toe
gang tot ons huis ontzegd. Ik wil haar hier
niet hebben. En ik wil ook niet dat Jenny
zich overstuur maakt".
„Zoo, nu komen we tenminste verder",
meende John met iets van grimmige voldoe
ning. „Maar je kunt niet volstaan met iets
dergelijks te zeggen zonder nadere verkla
ring".
„Het is heusch beter dat ik die achterwege
laat". Nicholas wachtte eve/i. „Ik heb al meer
gezegd dan ik wilde. Iedere familie heeft
haar onaangenaamheden en haar zwarte
schapen. Je doet verstandiger je er buiten te
houden".
„Je wilt zeggen dat ik mij als buitenstaan
der met mijn eigen zaken moet bemoeien,
nietwaar? Nu, ik voel me heelemaal geen bui-
tegenstaander in dit geval ik beschouw het
als mijn eigen zaak. Als Annie's vader of een
van haar broers nog leefde, zou het anders
zijn. Die heeft ze niet maar ze heeft mij. Ik
mag dan een armzalig plaatsvervanger zijn,
toch beschouw ik mezelf als zoodanig. Ik
verzoek je dat goed in 't oog te houden. Ik
toen haar naaste mannelijke bloedverwant
ik neem Tom Waveney's plaats in. Ik heb
Courtney, den oudsten zoon niet gekend, maar
Tom wel ik diende in zijn regiment. Hij
was een reuzen kerel. .Als hij er geweest was,
zou ik me er natuurlijk niet mee bemoeien".
„Je bent het hoofd der familie, daar is
niets tegen in te brengen", erkende Nicholas
met nauw verholen sarcasme.
„Ja, dat ben ik inderdaad, de feiten zijn nu
eenmaal niet anders. En wil je me een ver
klaring geven?"
„Je kunt de kwestie heusch beter op zijn
beloop laten, John. Neem gerust van mij aan
dat je niets bereikt".
„Dat neem ik van niemand aan. Ik wacht
op de gevraagde verklaring".
Nicholas liet een uitvorschenden blik op
hem rusten. Wat het niets anders dan kop
pigheid, dat hij zoo op zijn stuk bleef staan?
„Vooruit dan maar", hernam hij. .iaat ik
het je uitleggen. Maar het zal je niet mee
vallen wat je te hooren krijgt! Zooals ik al1
zei. heeft iedere familie haar zwarte schapen,
en het is niet bepaald plezierig om over ze
te praten. Anne deugt niet absoulut niet.
Misschien heb je dat al wel geraden".
John kookte inwending. ..Ga voort", ver
zocht hij stug. Zijn lippen trokken strak.
„Het is geweldig beroerd om zooiets te moe
ten zeggen", ging Nicholas wenkbrauwfron
send voort. „Maar er zit niets anders op. Anne
is door en door slecht een dievegge, als
je 't weten wilt"
Het woord trof John als een harden klap.
Het was niet waarop hij gerekend had. Hij
wist wel niet goed wat hij anders verwacht
had maar dit niet, dit in geen geval
Een dievegge! Het woord gaf hem een hui
verig gevoel.
„Onbegrijpelijk hè?" vroeg Nicholas. „Je
zult het evenmin kunnen gelooven als wij
eerst. Maar nu ik al zooveel heb losgelaten
kan ik je beter alles vertellen. Dit is geen
onderwerp waar je graag dikwiïi* ->ve>-
praat".
„Neen".
„Het gebeurde kort voor Jenny en ik zouden
trouwen. Het heeft Jenny haast vermoord
En het is Sir. Anthony's dood geweest".
„Wat is er dan gebeurd?"
„Jenny logeerde in Londen bij haar peet
tante, Mrs. Courtney. Tegen het eind van
haar verblijf kwam Anne voor een paar dagen
Mrs. Courtney kon haar niet te logeeren
hebben ze was eigenlijk nooit bijzonder op
Anne gesteld. Zij is een verbazend verstandige
vrouw, een vrouw met doorzicht en menschen-
kenniseven een nadenkenden pauze,
„neen. ze mocht Anne nooit".
„En?"
„Anne ging in een hotel met haar oude
kindermeid. Juffrouw Jones. Zij en Jenny
zouden samen naar Waveney teruggaan. Nu,
Jenny ging bij Mrs. Courtney weggen haalde
Anne van het hotel. Ze nam haar in een taxi
mee naar het atelier van de costumière, waar
ze haar bruidsjapon voor de laatste maal
moest passen, terwijl Juffrouw Jones de ba
gage naar het station bracht. Opeens riep
Anne iets tegen den chauffeur. Jenny begreep
niet wat er gaande was; Anne liet de taxi
stoppen ,ze moest eruit, zei ze. En ze voegde
erbij: „Ga jij maar vast naar Waveney, ik
kom met den volgenden trein. Als ik niet ko
men kan, schrijf ik wel". Ze stapte uit en
ging te voet verder. Jenny was vreeselijk ge
schrokken ze had geen idee wat de reden
van Anne's eigenaardig gedrag kon zijn en
wist niet wat ze beginnen moest! Ten slotte
reed ze maar verder naar het station, waar
ze juffrouw Jones trof, met wie ze naar Wa
veney ging. Anne kwam niet met den vol
genden trein; ze kwam heelemaal niet. Jenny
durfde het gebeurde niet aan haar vader te
vertellen. Ze zei dat Anne bij kennissen was
blijven logeeren. Twee dagen daarna kreeg
juffrouw Jones een brief van Anne; aan het
adres van haar getrouwde dochter in
Chapham. Anne schreef dat ze gearresteerd
-vns wegens diefstal".
„Wegens diefstal van wat?"
John's geest was buitengewoon helder en
werkte intens. Al den tijd dat Nicholas
praatte, pikte hij hier en daar kleine bijzon
derheden op en voegde hij deze details aan
een J later moest hij ze allemaal nog eens
zorgvuldig nagaan, bedacht hij. „Wegens dief
stal van wat?" herhaalde hij en keek Nicho
las met een harden, beslisten blik aan.
„Van een parelsnoer. Je zult misschien heb
ben opgemerkt dat Jenny nooit parels draagt.
Nu weet je de reden. Anne is den winkel, van
een zekeren Morley binnengegaan, een be
kend juwelier in Londen, zooals je misschien
weet, nam een snoer parels weg, ter waarde
van ongeveer acht honderd pond en legde
er een imitatie voor in de plaats. Dit ge
beurde 's morgens; ze zag kans ongemrekt met
haar buit weg te komen. Toen ze met Jenny
in de taxi zat, kwamen ze voorbij den winkel
en Morley zag haar. Hij was toevallig naar
buiten gekomen om even naar iets in zijn
étalage te kijken. Hij sprong onmiddellijk in
een taxi en ging ze achterna. Ze had ten
minste het fatsoen om Jenny er buiten te
laten blijven of ze dacht misschien dat het
haar eerder gelukken zou te voet weg te
komen. Maar het slot was, dat Morley haar
te pakken kreeg en haar liet arresteeren. Het
collier zat in haar tasch. Ze gaf, goddank, den
naam Anne Jones op",
„Vertel verder" drong John.
Nicholas haalde de wenkbrauwen op.
„Jenny probeerde de heele zaak voor haar
vader geheim te houden. Hij stak in een
slecht vel hij had een geweldige deuk ge
kregen nadat zijn zoons gesneuveld waren.
Juffrouw Jones hielp een handje. Ze ver
telde den ouden heer dat Anne ziek was
dat ze in een verpleging in de stad lag en
geen bezoek mocht hebben. Arme Jen! Het
moet ontzettend moeilijk voor haar geweest
zijn. Ze deden het voorkomen alsof ze iederen
dag telefoneerden hoe het ging. Het was af-
schuwlijk. Inmiddels werd ons huwelijk vol
trokken. Jenny vertelde mij alles toen wij een
week getrouwd waren, een paar dagen daarna
kwam een telegram van Juffrouw Jones dat
ons naar huis riep. Sir Anthony was op een
of andere manier achter de waarheid geko
men en hij was er kapot van. Het gaf hern
den genadeslag. Jenny was er ook heelemaal
door in de war. Mooie familiegeschiedenis,
wat?"
„Verschrikkelijk!" gromde John.
„De rest is gauw verteld. Ze werd veroor
deeld en kreeg een jaar. Ze is pas uit de ge
vangenis en ze had de brutaliteit om hier te
komen en zich aan Jenny op te dringen."
Er viel een stilte.
„Wie weet het?" vroeg John toen.
„Jenny en ik, Juffrouw Jones, Carruthers
en jij."
„En Miss Fairlie?"
„Jenny heeft het haar gisteren verteld
ze moest wel, omdat als de menschen haar'
het vuur aan de schenen legden, ze heil wijs-,
gemaakt heeft dat Anne op reis was met
Aurora."
„Juist". John wendde den blik af.
Ei- was e ennieuwe pauze nu, langer dan
zooeven. Juist toen Nicholas de stilte beklem
mend begon te vinden, keek John hem weer
aan.
„Veranderde Sir Anthony zijn testament
voor hij stierf?"
„Ja gelukkig wel; het geeft ons de zweep
in de hand. Anne verwachtte schijnbaar dat
wij haar met open armen zouden ontvangen,
alsof er niets gebeurd was. Wat mij betreft
mag Jenny haar de helft van de erfenis geven
onder voorwaarde dat ze voor goed uit Enge
land weggaat en zich hier nooit meer ver
toont".
Nogmaals een zwijgen. Deze keer wendde hij
het hoofd niet af; integendeel, zijn oogen
waren met een critischen blik aan Nicholas
Marr's gezicht gehecht en in die oogen was
een zweem van sarcasme en iets van weerzin.
Een stroeve, onverbiddelijke trek verhardde
de lijnen om mond en kin.
„Heb jij dat aanbod gedaan?" vroeg John.
„Jenny heeft het haar gisteren voorge
steld." 1
(Wordt vervolgd).
Op „Nieuw Eik en Duin" te den Haag is Dinsdag ter aarde besteld het stoffelijk overschot van den bekenden Nederland-
schen ijshockeyspeler Frits van der Vlugt. De spelers van het Neder landsch ij shoe key-team en van de H.H.IJ.C. dragen
de baar grafwaarts
Op het ministerie van handel te Parijs zijn
Maandag de besprekingen over de handels
overeenkomst tusschen Frankrijk en Duitsch-
land begonnen
DenieuweEngelsche militaire attaché, majoor
D. K. Paris, heeft Dinsdag een bezoek ge
bracht aan den minister van Defensie en
den commandant van het veldleger te den
Haag. V I n r majoor W. Fraser, de tegen
woordige attaché; majoor D K. Paris, de
nieuwe attaché en de kapitein van dan
generalen staf J. W. Oosterveen
