lestanbul
WOENSDAG 20 FEBRUARI '35
De Aya Sofia te Istanbul.
v0<r eens. want ik heb u nog niets ver
teld van de Hoofdstad van het Turksche rijk
met zijn 112 millioen inwoners. Dat is dan
voor Istanbul en Pera te samen hoor, voor de
Turksche- en de Europeesche stad. gescheiden
Joor den Gouden Hoorn, verbonden door de
nrachti^e groote brug waar alle stoomboot-
veer*' "afgaan en waar steeds eenige blije
drukte heerscht, keurige kantoorheeren en
winkeldames naast boeren met hoog opgeladen
korven met peren en pruimen op den rug.
Flectrische trams, ossenkarren en auto's, je
Tiet'er van alles,.... behalve wat wij onder
een Turk verstaan, geen Fez, geen wijde pof
broek "een sluier. En dat valt het meest op
wanneer wij de Turksche stad binnendringen,
de nauwe bochtige straatjes, van de echte
Arabische wijk. Wat heb ik daar altijd ge
noten van echt Oostersche sfeer in Tunis en
Aiaerië, Port Said of Cairo. Endoor het
vefe interessante en schilderachtige zie je
dan den smeerboel niet. Maar in Istanbul is
niets Oostersch, niets schilderachtigs of inte
ressants meer. Dat is verdwenen bij decreet
van den Dictator! Maar de smeerboel is ge
bleven. En voor de voor ons opvallende Oos
tersche dracht is goedkoope, sjofele, driekwart
versleten en vuile Westersche dracht in de
plaats gekomen, wat op ons den indruk van
groote armoede maakt, een indruk, die toch
waarschijnlijk in zoovere onjuist is, dat er
in de Bazaar nog steeds heel wat zaken wor
den gedaan. Want deze stad zal altijd een
kruispunt blijven van twee zeer belangrijke
oeroude handelswegen.
Den zeeweg van de Zwarte naar de Middel-
landsche Zee en den handelsweg over land van
Europa naar Azië! En deze handelswegen zijn
buitengewoon goed beschermd, zoolang beide
zijden van de straat in één hand zijn. Bos.
perus en Dardanellen zijn vrijwel onneembaar
voor vijandelijke wachten, den alles vernie
tigenden luchtoorlog natuurlijk uitzonderende.
Het oude Istanbul ligt op een schiereiland,
omsloten door Gouden Hoorn, Bosporus en
Zee van Marmora en is aan de landzijde om
geven door een fortenreeks, daar staat ook
nog de geweldige driedubbele muur van Beli-
sarius, den grooten Byzantijnschen vorst. Vele
muurstukken, toren en verscheidene der 26
toegangspoorten zijn nog vrijwel ongeschon-
den bewaard gebleven.
Daar is voor de liefhebber van Oude Ge
schiedenis dus weer heel wat te genieten.
Trouwens ook op den uitersten punt van
't schiereiland, waar het paleis van den Sultan
het Serail zich verheft. Vooral de daar aan
wezige schatten maken een diepen indruk op
den bezoeker. Mij interesseerde vooral de
Pauwentraan, een zetel, waarop indertijd de
Groot Mogols van Indië, Shah, Gehan en
Akban, de rijkste vorsten der aarde hebben
gezeten en die na vele omzwervingen door
Perzië eindelijk in het Serail is terechtge
komen. Dat stoeltje wordt op een millioen
pond sterling geschat. Daar dichtbij ligt ook
de Aja Sophia, waarvan de reuzenkoepel en
de slanke minarets een der bekendste beel
den uit het oude Constantinopel vormen. De
Aja-Sophia is op de postzegels mooier dan
in werkelijkheid, van buiten dus. om de grauw
grijze cementkleur van het geheel. Maar het
inwendige is overweldigend. Deze koepelbouw
is ongeëvenaard. Natuurlijk treft het ons dat
de vroegere versieringen, beeldhouwwerken
en schilderijen (de Aja is als Christenkerk
gebouwd) thans door groote borden met
Mahomedaansche spreuken behangen zijn, de
vele tapijten en kleeden geven iets gedrukts en
iets muffigs aan het geheel maar de gewel
dige koepel blijft. De Aja was de hoofdmoskee
van het Groote Turksche rijk. Toen ik echter
dit prachtige monument van Byzantijnsche
bouwkunst bezocht was men hier en daar be
zig voorzichtig stuk weg te beitelen, waaron
der vandaan prachtige mozaïken zichtbaar
werden. Jong Turkije staat niet meer zoo
afwijzend als vroeger tegen oude Christelijke
kunst, of is het om de Amerikanen een
genoegen te doen, dat kort geleden de
Grootste Moskee van Turkijeaan de
Christenen is teruggegeven. Reeds thans zijn
de groote borden met Koranspreuken verwij
derd, Overal wordt de muurbekleeding, de
overpleistering aangebracht om de oude reli.
gieuze mazaïeken te verbergen, verwijderd en
komen voorbeelden te voorschijn van de
mooistemozaïeken, die in den bloeitijd van
deze merkwaardige kunst zijn voortgebracht.
Bij tienduizenden zijn de kleine hoekige
steentjes van alle denkbare kleuren door
kunstenaarshand bijeen gevoegd, soms zoo
voor een kostbaar schilderij zou houden. De
tyn gewerkt, dat men het geheel uit de verte
nieuwe bestemming van den reuzenkoepel met
fle aangrenzende gebouwen is 'n Museum van
Antiquiteiten en dat is wel de beste waarborg
nat de verborgen kunstschatten thans geheel
in eere zullen worden hersteld. En daar staat
fle reuzenkoepel in een waardige omgeving,
^voor staat een Obelisk uit het Oude Egypte
en vertelt over de heldendaden van Thobine
den grootsten veroveraar der Egyptische
*™ra? f Daarnaast staat de beroemde slan-
genzuü m Delphi buitgemaakt een der heiligste
wyoriers der oude Grieken. En zoo word ik
°®ZW€rvingcn door de stad steeds weer
j door overblijfselen van verdwenen
Wat niet wegneemt dat Istanbul
nog steeds een der belangrijkste wereld-
pn }s- E11 in de lucht? Dat valt niet mee
Vvno ^.een beetje der Turken eigenschuld
nnnl?er p onze Indië-lijn over Constanti-
maar dat werd verboden door de Turk-
Af,eQre^g, daarom steken wij thans van
elS, tV!r naar Caïro- Zo° wordt Istanbul
Jh v- a en aangedaan door de Italiaan-
ppn^V- die °y«r Griekenland komt en door
nóLi der Air ^ance, die van Constanti-
uflav iLVe^ Euearest, Budapest en Weenen
"ekom 1JS vbe£t. Ik was met de Italianen
L "ïien fln ben met de Franschen weer weg-
vertrek: 's nachts half twee uit de
5tad, 3
chine moet
uur van het vliegveld, want de ma-
Europa doorkruisend in zijn grootste lengte in
één dag!
Wij vertrekken dus in het holst van den
nacht. In Pera, de vreemdelingenstad, ge
heel modern en Europeesch. lag alles stil en
verlaten. De brug over naar Istanbul; door
nauwe straten het open veld in, tot waar
een klein verlicht gebouwtje het vliegveld
aangeeft en in vol duister de lucht in. Jam
mer! Ik had den Gouden Hoorn, nog wel eens
willen zien. Nu slechts lichtrijen weerspie
gelend in het water van Bosperus en Zee
van Marmora en een helder maancirkeltje
staat in den Oosterhemel, boven de Zwarte
Zee. Wij vliegen weer met Fokker. Een ge
woon driemotorig toestel, een beetje oud, wat
vierkant, maar goed materiaal. De Franschen
weten ook wel wat ze op hun langste lijn
moeten gebruiken!
Rustig hangen we in de kalme nachtlucht.
Eerst na een goed uur komt er licht aan de
Oosterkim en toont duidelijker het matgrijze
vlak van de Zwarte zee. Wij vliegen een tien
tal kilometers landwaarts in, langs de kust.
Hete eenige wat op het land te zien is zijn
rossige vuren, houtvuren lijken het en nu
het eerste licht komt, zien wij beter dat deze
oplaaien in open ruimten in het zware bosch,
dat dit gedeelte van de balkan bedekt. Het
zijn vooral de bergketenen met diepe dalen
doorsneden, waarin het witte schuim der
stortbeken zichtbaar wordt, die met bosch
begroeid zijn. Zijn wij die over, dan verlicht
de opkomende zon weer tamelijk dor en kaal
heuvelland. De Golf van Boergas snijdt diep
landwaarts in en daar nemen we afscheid van
de Zwarte Zee om de rechte lijn naar Boeka
rest te volgen. Ruig, wild land, heideachtia
begroeid, bijna zonder wegen, strekt zich
kilometer na kilometer onder ons uit. Dor en
droog door zon en regengebrek en door de
geweldige stormwinden, die met 100 K.M. per
uur over de Zwarte Zee kunnen komen aan-
bruisen. Vandaag gelukkig niet. Tot in het
Noorden de Donau zichtbaar wordt blijft het
terrein ruw en slechtbebouwd. Hier en daar
nauwelijks paden. Wat kleine onregelmatig
gevormde akkers, wat schapen en geiten. Tus.
schen Buyas en de Donau, bijna 200 K.M. heb
ik één straatweg gezien.
De Donau is breed, te breed, grooten-
deels ondergeloopen land, moeras een grauw
grijze, traagvlietende massa, ongemerkt over
gaande in een groot meer. En dan wordt het
heel anders. Bouw en weiland in groote recht
hoekige perceelen wisselen elkaar af tot aan
den horizon. Nog een kwartiertje en Bucaresti
de hoofdstad van Roemenië ligt onder ons
Wij dalen vlot op het vliegveld van Baneara
en werden door Hollanders ontvan
gen.
Dr. W. G. N. VAN DER SLEEN.
Hazardspel te Amsterdam.
AMSTERDAM, 19 Februari (V.D.) De
politie heeft gisteravond een inval gedaan in
een perceel aan den Amsteldijk. Het ver
moeden, dat hier gelegenheid werd gegeven
tot hazardspel bleek juist te zijn. Behalve een
vijftal personen, dat, toen de politie binnen,
trad, met dit spel ophield, werden ook de
ondernemers een 44-jarige croupier en een
26-jarig diamanthandelaar naar het bureau
geleid. Gebleken is, dat er in deze gelegenheid
meermalen groote bedragen zijn verspeeld.
Enthousiasme bij het vertrek
der fascistische militie.
MILAAN, 19 Februari (Reuter). De och
tendbladen van heden bevatten pagina's lange
verslagen van het vertrek der zwarthemden
uit Napels naar de Oost-Afrikaansche koloniën
tot handhaving van de veiligheid en de vrede
De bladen geven geestdriftige beschrijvingen
van de menigte, die onder het zingen van
oorlog- en revolutie-liederen den zwarthem
den uitgeleide hebben gedaan.
De goudclausule en de
bezitters van Amerikaansche
obligaties.
LONDEN, 19 Februari (Reuter). Uit
Washington wordt gemeld, dat aldaar be
richten uit Engeland zijn ontvangen, volgens
welke vermoedelijk teleurgestelde bezitters
van Amerikaansche obligaties een beroep op
hun regeeringen zouden willen doen, om bij de
Vereenigde Staten te protesteeren tegen de
beslissing inzake de goudclausule.
Naar aanleiding hiervan wordt in vooraan
staande Amerikaansche kringen verklaard
dat de ln aanmerking komende obligaties zui
ver interne schuldbewijzen zijn en niet val
len binnen de jurisdictie van het internatio
nale recht.
's avonds nog door naar Londen.
Doodelijke aanrijding te Delft
De rechtbank te Den Haag heeft in de z
van den inspecteur der directe belastingen
W. C. A. uit Hoofddorp, tegen wien door het
O.M. zes maanden hechtenis is geëischt wegens
het veroorzaken van dood door schuld, uit
spraak gedaan.
Verd. had op 1 Aug. op Ue Oostsingel te Delft
K., die ter plaatse een handwagen voortduwde
aangereden, tengevolge van welke aanrijding
het slachtoffer is overleden. De rechtbank
achtte dezen verdachte niet schuldig en sorak
hem vrij.
Dienstweigeringswet.
Adres der Commissie van Voorlichting.
Gemeld wordt, dat de commissie van voor
lichting inzake de dienstweigeringswet zich
tot den minister van Defensie heeft gewend
met een adres, waarin zij verklaart, te heb
ben getracht, op grond van de haar bekend
geworden gevallen van erkenning en afwij
zing van de gewetensbezwaren van wie een
beroep op de wet hebben gedaan, zich eer.
inzicht te vormen omtrent de gedragslijn
door de overheid bij de uitvoering van de
dienstweigeringswet gevolgd.
De commissie moet bekennen, dat haar dit
niet is gelukt. De moelïjkheid erkennende
dat zonder ernstige gewetensbezwaren een
beroep op de wet zou kunnen worden gedaan,
is de commissie toch bij geen van de meer
dan vijf-en-twintig haar bekende gevallen,
waarin de minister of zijn ambtsvoorganger
afwijzend heeft beschikt, tot het inzicht ge
komen. dat het den desbetreffenden perso
nen aan den noodigen ernst ontbrak. Daal
de minister en zijn ambtsvoorganger de af
wijzingen nooit hebben gemotiveerd, tast de
commissie aangaande de oorzaken er van
min of meer in het duister Bij een aantal
gevallen van afwijzing in vroegere jaren
heeft de commissie den indruk gekregen, dat
de politieke opvattingen van wie toeoassine
van de wet verzochten, aanleiding tot af
wijzing waren geweest, hoewel anderen die
soortgelijke politieke opvattingen koesterden
hun bezwaren wel erkend zagen,
De commissie zou dan ook een niet erken
ning van gewetensbezwaren in verband met
de politieke gezindheid van den bezwaarde
onmogelijk als juist kunnen erkennen, om
dat ook bij personen van radicale politieke
opvattingen ernstige gewetensbezwaren te
gen den krijgsdienst herhaaldelijk voorko
men.
's Ministers ambtsvoorganger heeft eens in
de Tweede Kamer verklaard, dat de bezwa
ren van een bepaalden persoon meer van
verstandeliiken aard waren, dan gewetens
bezwaren. Deze verklaring kan de commissie
niet als rechtmatigen grondslag voor een af
wijzing erkennen. Evenmin biedt zij haar
een aanwijzing bij de beoordeeling van de
andere gevallen van afwijzing, omdat daar
bij van bijzondere verstandelijkheid geen
sprake was.
Bij een aantal gevallen van afwijzing
1934 is der commissie noch van bijzondere
verstandelijkheid noch van sterk uitgespro
ken radicale politieke beginselen of activi
teit gebleken
Wel waren enkelen krachtig werkzaam ge
weest in de vredesbeweging, maar zij waren
daarbii geenszins buiten de grenzen van het
wettelijk-toelaatbare gegaan. Voor tal van
karakters behooren voorts zedelijke afschuw
van het oorlogsbedrijf en krachtige anti
oorlogsactie als vanzelf bijeen. Deelneming
aan anti-oorlog-actie wijst naar de meening
der commissie stellig allerminst op de afwe
zigheid van gewetensbezwaren.
Bij anderen, wier gewetensbezwaren in
1934 de minister niet erkende, heeft de com
missie als mogelijke aanleiding tot die af
wijzing niet anders kunnen bespeuren, dan
dat zij niet de volstrekte weerloosheid aan
hingen of hun bezwaren niet religieus moti
veerden.
Mocht inderdaad de grond voor afwijzing
gelegen zij-n in bijzondere activiteit op het
gebied der vredesbeweging, in niet volstrek
te aanvaarding van de weerloosheid of in
niet-religieuze motiveering van de bezwaren
dan zou de commissie hierin een verande
ring van standpunt bij den minister moeten
zien, want vorige jaren werd niet op derge
lijke gronden afgewezen.
In de memorie van antwoord aan de
Tweede Kamer betreffende de Defensiebe
grooting ontkent de minister juist zulk een
verandering in gedragslijn. De commissie
moet dan ook aannemen, dat de haar be
kende afwijzingen in 1934 berusten op ver
gissingen. Zulke vergissingen zijn ook ii
vorige jaren voorgekomen en door den mi
nister en zijn ambtsvoorganger na hernieuwd
verhoor op het departement hersteld.
De commissie dringt er daarom bij den
minister met klem op aan, een bepaald ver
zoek om hernieuwd verhoor in te willigen
evenals soortgelijke verzoeken, welke hem
van andere afgewezenen mochten bereiken
Voorts dringt de commissie er op aan, dat
de minister zal verklaren, welke gronden
naar het oordeel der regeering voor afwij
zing van een beroep op de, door de grond
wet gewaarborgde, rechten van de gewetens
bezwaarden kunnen bestaan.
Zij vertrouwt, dat de minister het in het
verleden gehuldigde standpunt zal liandha
ven, dat als grond voor afwijzing onder
meer niet kan gelden:
a. het toegedaan zijn van een bepaalde
politieke overtuiging;
b. het actief deelnemen aan acties tot ver
sterking van de vredesgezindheid;
c. het erkennen van het recht van per
soonlijke noodweer en het optreden der po
litie;
d. het niet-religieuze, maar uitsluitend
zedelijk-humanistische motiveeren van de
desbetreffende gewetensbézwaren.
Als aanwijzing, dat dit standpunt vroeger
inderdaad gehuldigd werd, voegt de commis
sie als bijlage bij haar adres afschriften van
stukken uit haar archief. Een andere bijlage
vormen eenige gegevens betreffende enkelen
der in 1934 afgewezenen, waaruit naar haar
meening de vermoedelijke onjuistheid der
afwijzingen blijkt.
Ds. Fr. Kuiper, voorzitter, en mr. C. Ent
hoven, secretaris der commissie van voor
lichting inzake de dienstweigeringswet heb
ben het adres onderteekend.
BURGERLIJKE STAND
door Gmis TBetlem Jr.
Het was begonnen met een weddenschap,
die advertentie, en.... eerlijk gezegd, Han
had er spijt van als haren op z'n hoofd. Want
feitelijk wist-ie nu niet goed meer, wat er mee
aan te vangen.
De zaak zat zóó!
Het was op een avond, dat ze met z'n vieren
rienden. hadden gesproken over.meisjes!
Nu is dat niet zoo'n bar vreemd onderwerp
roor vier vroolijke. frissche jongelui, dus
daar is op zichzelf niets bijzonders in. Maai
er was meer. Han veroordeelde de meisjes, dat
wil zeggen dande tegenwoordige meisjes!
,Ja", meende hij, .zeg nou zelfze zijn
veel te gemakzuchtig, veel te egoïstisch, zou
k haast zeggen".
De vrienden protesteerden, en schreven
Han's sombere stemming toe aan een onlangs
geloopen blauwtje, dat weliswaar geen alge-
meene bekendheid had verworven, maar dat
toch voor de vrienden niet verzwegen was
gebleven.
„Nou", meende Wim dan ook „ik vind dat
ie verschrikkelijk overdrijftik kan niet
klagen over de tegenwoordige meiskes. hoor!'
Han lacht?. .Nee, als jongeman.... na-
tuui-lijk niet!", beaamde hij. ..maar bijvoor
beeld.... hulpvaardigheid of zoo, tegenover
oudere dames, zooals dat vroeger wel eens
bestondkerel, dat vind je niet meer
tegenwoordig Tegenwoordigvervéélt een
meisje zich alleen in gezelschap van een
oudere dame".
,Kom, nou overdrijf je!", meende ook Dolf
terwijl hij z'n sigaret doofde aan de hak van
z'n schoen.
,,Nou", vervolgde Han met vuur, eenmaal
op z'n stokpaardje aangeland „ik durf met
jullie wèdden desnoods.... hoor je goed?
wèdden, dat als je een advertentie plaatst
voor een jong meisje, als gezelschap voor een
oude, hulpbehoevende dame, er niet één is,
die d'r op schrijft!"
Enzoo was de weddenschap tot stand
gekomen
De annonce werd geplaatst, waarbij nog als
speciale tekst werd bij-vermeld, dat geen
salaris kon worden aangeboden.
En Han hadbijna gewonnen!
Ik zeg,bijna, want zoowaar, toen ze
reeds dachten, de zaak als afgeloopen te kun
nen beschouwen, lag daar plotseling op een
ochtend bij Han's bord een geel couvert van
het dagblad, waarin de advertentie had ge
staan, welk couvert een klein rose briefje
bleek te bevatten.
En nuzat Han ermee. Wist hij niet, wat
hiermede aan te vangen.
Het was een allerliefst gesteld briefje, waar
in veel werd gesproken over slechte tijdsom
standigheden, misère thuis, waardoor het
meisje in kwestie ernaar snakte, zich in een
geheel andere omgeving te zien geplaatst.
Salaris was voor haar geen vereischte, totaal
nietmaar ze hoopte op een liefdevolle,
prettige behandelingop een echt tehuis.
Han staarde voor zich uit, den geopenden
brief in de hand.
In z'n gedachten zag hij het leven van dit
meisje aan z'n oog voorbijtrekken en het ver
vulde hem met weemoed. Weemoed omdat
hij gedwongen was de illusie van dat kind te
verstorenhaar de wreede waarheid te
moeten vertellen
eindigde hij, ,,'t was gemeen van ons.
HAARLEM, 19 Februari.
Bevallen 15 Februari: Z. RietmanKoning,
d.; A. van StaverenMassink, z.; 16 Januari:
M. D. J. PotWijdeman, d.; J. A. H. v. d.
BergLipman, d-; H. K. H. FrankTierolf,
z.; C. M. S. Durge—Rolvers, z.; A. C. Geerlings
Snoeks, z.; J. Hill—den Bakker, z.; C. R. J.
van EltenFerwerda, d.; M. AbsilKruije-
naar, d.; 17 Februari: A. v. d. LaanVerbeek,
z.; E. BakkerSchot, d.; E. M. Hulman
Thümann, z.; J. M. L. Kloosterv. d. Eem, d.;
M. van Eerdende Jong, d.; T. v. d. Laan
Brugts, d.; 18 Februari: M. A. HoomansVo
gel, z.; H. T. Nelissenv. d. Putten, z.; F. van
GliseVollewens, d.
Overleden 15 Februari: E. M. van Steel—
Breet, 73 j., Schouwtjeslaan; 16 Februari: J.
B. A. M. Kok, 74 j., Frankestraat; E. Vermeu
lenPoelman, 68 j., Timorstraat; C. C.
Tigchelaar, 12 j., Gen. de la Reijstraat; 17
Februari: F. Pelser—Klaassen, 72 j., Zuider-
Schoolsteeg; W. F. Knotter, 81 j., de Clercq-
straat: K. Breeuwer, 93 j., Spaarndamsche-I ze nu aandachtig "luisterde," vertélde „Han
weg; H. J. 4 tL, z. H. J. M. <ie Graafi, haar de heele geschiedenis van de wedden-
Ssbflfcarpeg I schap.
Hoe groot zou haar teleurstelling zijn. als
ze bemerkte, dat alles niet anders was dan
een grap, een flauwe, zoutelooze grap, zooaLs
Han nu bij zichzelf vaststelde
Hij durfde het haar niet te schrijven
dat zou té wreed zijn en onmiddellijk zette
zich het plan bij hem vast, haar persoonlijk
opheldering te geven en haar zijn excuses
aan te bieden, voor het gebeurde
Misschien kon hij dan tóch nog iets voor
haar doenwie weet? Want Hans was een
goeie jongen.
Hij schreef haar
Het werd een afspraak alsbij een lief
desavontuurtje, zooals Han met een flauwen
glimlach opmerkte tegen de vrienden, die
minder gevoelig dan hij meenden, dat hij
er niet verder op had moeten ingaan.
„Enfin", meende Wim, hem een tik op z'n
schouder gevende, „je knapt het maar op,
verder
Op het afgesproken uur, drentelde Han
zenuwachtig heen en weer, kijkend naar het
meisje, dat zichzelf had beschreven als tenger.
blond en niet grootPrecies het ideaal,
zooals hij zichzelf altijd had voorgehouden,
dacht hij plotseling nogdan lachte hij
Nee, stel je voor
In de verte naderde een meisje, dat inder
daad voldeed aan de opgesomde beschrijving
en Han stevende op haar af.
Even keek ze verwonderd. „O, juist!" sprak
ze dan met sen allerliefsten glimlach, nadat
ze elkaar de hand hadden gegeven en hun
namen genoemd. „U bent natuurlijk de klein
zoon van mevrouwo, juist, ik begrijp
het
„Ja. ehneeehdat is te zeggen!
stamelde Han verbluft door deze onverwachte
wending.
Het meisje lachte.
„U lijkt me wat zenuwachtig!" oordeelde ze
dan. „Zouden we niet lievr een eindje door-
loopen? We staan hier zoo.... ehraar.
op dit hoekje".
Han kreeg een kleur, voelde zich onhandig,
onwennig tegenover het lieve kind. dat zoo
zelfbewust optrad.
„Ja.... ehde kwestie is", begon Han
weer, doch snel viel het meisje hem in de
rede: „Och, ja, natuurlijkdat salaris. Nou
dat heb ik al geschreven aan uw grootmama,
dat is voor mij het allerminste.
Han oordeelde dit in stilte ook, want aar
zelend keek hij naar den kostbaren mantel,
dien het meisje dr:-eg
„Nee", begon hij opnieuw, „U begrijpt me
verkeerd
„O, jawel!" zei het meisje gedecideerd, „ik
begrijp het wèl! U vindt me er te goed uitzien
voor een dergelijke betrekking, maar ja
daar is niets aan te doen. Ik kan tóch m'n
handen wel uitsteken, hoorik ben heel
handig in het huishouden, eneh.'.niet
lui of gemakzuchtig, zooals de meeste meisjes
tegenwoordig.
Het werd een allergenoegelijkste middag. Ze
praattenvertelden elkaar uit hun leven,
waarbij Han moeite moest doen zich niet te
versprekendronken in een café gezellig
een kopje thee, enover de betrekking werd
niet meer gesproken!
Totdat bij het afscheidnemen, het meisje
ineens vroeg: O, jaen wanneer moet ik
nu beginnen, bij uw grootmoeder?"
Han schrok. Ja, ziet u't spijt me ont
zettend, maareher is geen betrek
kinger is nietsik heb niet eens mee*-
een grootmoeder".
Het meisje zette groote oogen op en terwijl
„Tja"
maar.
Angstig keek hij het meisje aan. vreezend
haar teleurstelling, méér noch dan haar
toorn.
Doch tot zijn grenzenlooze verbazing, barst,
ze eensklaps in lachen uit.
„Nee.... die is goeden wij.... precies
hetzelfde.... ook een weddenschap!"
Ze schaterde het nu uit. terwijl Han nu op
zijn beurt geduldg wachtte op de explicatie,
die dan ook niet lang uit bleef.
.,Ja"; vertelde het meisje, nog na-proestend,
m'n vriendinnen, moet je weten, verslijten
mij voor.... ehnou, ja. gemakzuchtig, lui
als je wilt
Ze wachtte even en Han constateerde met
een plotselingen schok, dat ze in de opwinding
van het gesprek er toe was overgegaan," hem
te tutoyeeren.
„Verder1" verzocht hij. waarna het meisj»
vervolgde: „Nou dat is niet waar. Ik bén niet
gemakzuchtig, heelemaal niet. Het is toch
niet mijn schuld, dat ik niet hoef te werken,
dat ik het thuis heerlijk heb. maar daarom
kan ik het wel! Enfin, het was op dat moment,
toen we jouw advertentie onder oogen kregen
en in een opwe;hngzoo'n plotselinge op-
wellig, waarvan je je in het begin geen reken
schap geeft, riep ik uit. met m'n vinger bU
de annonce: En willen we nou eens wedden,
dat ik kan werken, als het moet? Minstens
zoo hard als jullie allemaal?"
En.... zooal je wel begrijpt, het werd een
weddenschap! Een weddenschap, die me eerst
leuk toescheen, maar die ik later minder
waardig vond, omdat ik daardoor andere meis
jes wellicht het brood uit den mond zou
stooten. Mijn eenige excuus was dan ook dat
er géén salaris bij werd geboden.
Nou. en de rest.... eh.... weet je! De be
schrijving van m'n ouderlijk huis is natuurlijk
gefingeerd, omdat het me voorkwam, dat dit
ongetwijfeld indruk moest maken op een oude
dame, en ik daardoor wel de voorkeur hebben
zou.
„Nou", lachte Han, „die had jezonder
twijfel!"
,Ja, hoe kan dat?" informeerde het meisje
nieuwsgierig.
Han haalde z'n schouders op.
„Omdat het de eenige brief was, die er op
gekomen is. Ik heb dus per slot van rekening
tóch gelijk en ik heb m'n weddenschap glans
rijk gewonnen!"
Tilly peinsde.
..Tja!", vond ze dan, terwijl een diepe rimpel,
zich groefde tusschen haar heldere blauwen
oogen. een rimpel die haar erg grappig stond,
„tja.... jij hebt je weddenschap gewonnen,
maarhoe moet ik nou bewijzen, aan
m'n vriendinnen dat ik wel werken wildat
|k niet gemakzuchtig ben
Ook Han dacht na, lang en ernstig
„Nou", meende hij dan, „je zou bijvoor
beeld over eenigen tijd eens kunnen pro-
beeren een.... huishouden te bestieren
ehmijn huishouden bijvoorbeeld!" Tilly
bloosde.
.Is het erg groot?" vroeg ze dan, terwijl
ze haar oogen vragend naar hem opsloeg,
„Nee, niet bepaaldJ" meende Han. „Ik
benalleen, zie je!"
„Top!", zei Tilly. „Ik doe het! Wanneer
treed ik in dienst?"
„Vandaag over zes maanden!" antwoordde
Han zacht, „tenminsteals dat genoeg is
omje uitzet klaar te hebben, enje
bruidsjapon!"
Verdwenen Russische vliegers
terecht.
Zeventien dagen van kruiden
geleefd.
Een der vliegers omgekomen?
MOSKOU ARCHANGEL, 19 Febr. (Reuter)
Vanmorgen vroeg heeft dé leider van de com
missie voor de redding van het sedert 1 Febr.
verdwenen Russische vliegtuig, onder com
mando van Goljoebef een telegram van den
vermisten vlieger ontvangen, verzonden van
een spoorwegstation Idsjina op een afstand
van veertig kilometer van Archangel. Het
luidde: „Ik, Goljoebef en twee mijner bege
leiders zijn reeds zeventien dagen onder weg
en waren bezig te verhongeren. Wij moesten
in een moeras een noodlanding maken en
hebben het vliegtuig met een van mijn bege
leiders als wacht achtergelaten. Mijn bege
leiders en ik hebben slechts van kruiden ge
leefd en zijn ernstig ziek. Of de achtergeble
ven begeleider nog leeft is onzeker. Pas heeft
een visscher ons ontdekt, die ons met een slee
naar het dorp Idsjina heeft gebracht. Wij
verzoeken twee vliegtuigen met levensmidde
len te willen zenden".
Reeds een uur na ontvangst van dit tele
gram zijn twee vliegtuigen vertrokken om
den vliegers hulp te bieden. Goljoebef is een
-ier beste vliegers van de Sovjet-Unie en
heeft verscheidene vluchten in het Poolge
bied gemaakt
HET TOURNOOI TE MOSKOU
MOSKOU, 19 Febr. (V.D.) De uitslag van
de vierde ronde van het internationale schaak-
tournooi luidt als volgt:
Loewenfisch wint van Rioemin
Flohr wint van Pirc
Lasker wint van Tsjechower
Alatortzef wint van Vera Menchik
Liiienthal wint van Kan
Capablanca maakt remise met Goglidze
Stahlberg maakt remise met Bogatyrtsjoek
Spielman maakt remise met Lissitzin
De partijen Romanowski-Botwinnik en Ra-
binowitsj-Ragozin werden wederom niet be
ëindigd en zullen vandaag worden uitgespeeld-
Na vier ronden hebben Loewenfisch en Flohr
de leiding, ieder met 3'A punt. Botwinnik heeft
2 1/2 punt en een hangpartij. zoodat hij, wan
neer hij deze wint gelijk met hen staat. Las
ker en Rioemin volgen dan, elk met drie
Dunten.
SCHAATSENRIJDEN.
LANGEDIJK EN DIJKSTRA TE
DRAMMEN
Maandag zijn te Drammen (Noorwegen)
internationale wedstrijden gehouden, waar
aan ook door de Nederlanders Langedijk en
Dijkstra deelgenomen werd. Op de 500 M.
zegevierde Engnestangen (Noorwegen). Dijk
stra bezette de vijfde. Langedijk de tiende
plaats
De 3000 was voor Ballangrud (Nc rwegen),
Langedijk en Dijkstra werden hier resp. zesde
en achtste.
